Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Zaoferowano im jednocześnie kredyt indeksowany kursem franka szwajcarskiego wskazując, że w stosunku do takiego kredytu, mają oni zdolność kredytową. (...)(...)rat kredytowych przy wzroście kursu franka szwajcarskiego. Strona pozwana zapewniała stronę przeciwną wyłącznie o korzyściach płynących z wyboru kredytu indeksowanego walutą frank szwajcarski, podkreślając stabilności franka szwajcarskiego w perspektywie wielu lat. „Podpisując”(...)(...)Strona powodowa w momencie zawarcia umowy nie mogła spłacać rat bezpośrednio w walucie frank szwajcarski.

W 2006 roku w ofercie (...) Banku S.A. z siedzibą w G. znajdowały się kredyty w walucie polskiej oraz kredyty indeksowane do walut obcych, w tym franka szwajcarskiego. (...)Sąd Okręgowy na podstawie art. 69 ust. 1 i 2 ustawy prawo bankowe oraz orzecznictwa Sądu Najwyższego ustalił, iż była to umowa kredytu indeksowanego do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)Co więcej, byli oni zapewniani o stabilności waluty, jaką jest frank szwajcarski. (...)Zmiana wysokości kursu franka szwajcarskiego, jaka nastąpiła na przestrzeni lat doprowadziła do sytuacji, iż zobowiązanie powodów w sposób faktyczny uległo powiększeniu, albowiem kurs waluty wpłynął na wysokość poszczególnych rat.

Przedstawiciel banku przedstawił im ofertę kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego. (...)Informowano ich, że frank szwajcarski jest stabilną walutą. (...)Jako konsumenci, a zatem słabsza strona obrotu gospodarczego polegali na zaufaniu pracowników banku, którzy zapewniali ich o korzystności wyboru kredytu indeksowanego do waluty obcej CHF, jak również o stabilności kursu franka szwajcarskiego. (...)Za wystarczające pouczenie w tym zakresie nie sposób także traktować informacji, że kurs franka szwajcarskiego jest stabilny i może wzrosnąć nieznacznie.

Treść umowy była dla nich niezrozumiała, stanowiła wzorzec umowny dla kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego. (...)Powodowie przy zawieraniu umowy nie zostali poinformowani, w jaki sposób pozwana ustala wysokość kursów walut oraz w jaki sposób może nastąpić zmiana spreadów, nie przedstawiano historycznych kursów franka szwajcarskiego. (...)Finansowanie kredytów indeksowanych do franka szwajcarskiego odbywało się przez uzyskanie waluty z pożyczek, które bank spłacał w oparciu o stopę LIBOR i to umożliwiło udzielenie kredytu klientowi również po stopie LIBOR.(...)(...)Po pierwsze należało przyjąć, że umowa kredytu wiążąca wysokość udzielonego kredytu oraz wysokość jego spłat z kursem waluty obcej, np. franka szwajcarskiego, nie jest sprzeczna z ogólną konstrukcją umowy kredytu przewidzianą w art. 69 ust. 1 pr.bank.

Nie informowano należycie powodów o ryzyku, o tym że kurs franka szwajcarskiego będzie miał istotny wpływ na saldo kredytu. (...)Kredytobiorca nie jest bowiem zobowiązany do zwrotu wyrażonej w złotych kwoty wykorzystanego kredytu i zapłaty odsetek od niej, a do zwrotu, jednak również w złotych, równowartości określonej kwoty wyrażonej we frankach szwajcarskich, powstałej na skutek przeliczenia kwoty kredytu. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. (...)Odnosząc się do treści oświadczenia „Informacją dla Wnioskodawców(...)ryzyku wynikającym z faktu zaciągnięcia kredytu we frankach szwajcarskich (CHF).

W ocenie sądu meriti, klauzula denominacyjna zawarta w spornej umowie kredytu nie spełniała tych kryteriów, a(...)w tabeli pozwanego banku kursów franka szwajcarskiego. (...)(...)§1k .c. jest przepisem szczególnym do art. 58k .c.. W konsekwencji(...)(...)W dalszej kolejności wskazać należało, że analizowana umowa była umową kredytu denominowanego do CHF. W tego rodzaju umowie kwota kredytu jest wprawdzie wyrażona w walucie(...)obcej obowiązującym w dniu uruchomienia kredytu. (...)(...)ryzyku kursowym zarówno w odniesieniu do wysokości raty, jak i kapitału pozostałego do spłaty, możliwej do zakomunikowania w dacie zawarcia umowy, w przypadku znaczącej zmiany warunków rynkowych, w szczególności istotnego umocnienia się waluty, do której kredyt został denominowany.

Umowa nakładała na kredytobiorców obowiązek spłaty kredytu wraz z odsetkami, opłatami i(...)(...)(...)strony miał fakt, że doszło do wypłaty określonych w stanie faktycznym(...)że powód dokonywał spłat rat kredytu zgodnie z harmonogramem – a(...)stanowiącej iloczyn raty ustalonej w frankach szwajcarskich i kursu waluty sprzedaży dla franka szwajcarskiego ustalonego przez bank. (...)Determinowały one bowiem sposób ustalenia relacji franka szwajcarskiego do PLN, a w konsekwencji decydowały o ustaleniu ilości złotówek udostępnionych powodom, a więc o kwocie kredytu, czyli głównego świadczenia strony. (...)Dyrektywy 93/13, gdyż przepisy te stanowią o momencie zawarcia umowy, gdy tymczasem skarżący w ramach tego zarzutu nadal nawiązuje do sposobu, w jaki umowa była wykonywana, to jest sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego przez bank kredytujący.

W umowie ustaliły kwotę udzielonego kredytu na 153 793,53 CFH (pozwani uzgodnili walutę kredytu we frankach szwajcarskich oraz wysokość prowizji od kwoty kredytu - 3,50%.). Kredyt miał być przeznaczony na potrzeby własne kredytobiorców, obejmujące dokończenie budowy domu oraz spłatę zobowiązań, w tym zaciągniętych we frankach szwajcarskich. (...)Pozwanym znana była od początku kwota wysokości zobowiązania wyrażonego w walucie obcej (frank szwajcarski). (...)Przede wszystkim niespornie doszło do podpisania przez strony umowy kredytu hipotecznego, denominowanego do obcej waluty.