Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Apelujący wskazywał w pierwszej kolejności, iż treść zeznań świadka M. S. w zakresie, w jakim rozpoznał on wśród okazanych mu wizerunków osobę sprawcy, musi być uznana za wątpliwą z uwagi na sugestywność przeprowadzonej czynności procesowej okazania ( wizerunków zamiast osób ). Jakkolwiek miał on rację twierdząc, iż przy istnieniu możliwości okazania osób i wizerunków z przyczyn oczywistych należy wybierać możliwość pierwszą, to zapomniał jednocześnie, iż w niniejszej sprawie możliwość okazania M. S. w dniu 2 sierpnia 2012r. osoby J. A. było fizycznie niemożliwe. Został on bowiem zatrzymany dopiero następnego dnia po wykonaniu czynności z udziałem świadka i w efekcie rozpoznania go jako sprawcę na podstawie okazanego wizerunku. (...)Również J. S. w toku postępowania przygotowawczego bez wątpliwości wśród czterech wizerunków mężczyzn wskazał jako sprawcę osobę J. A. , a zaniechanie sporządzenia odrębnego protokołu okazania i zawarcie wyników rozpoznania wizerunku w treści protokołu przesłuchania nie(...)

Przede wszystkim, wbrew zarzutom apelacji, Sąd Okręgowy prawidłowo ustalił, że pozwany nie posługuje się w obrocie znakiem graficznym w postaci wizerunku czapli w locie – bez żadnego oznaczenia słownego. (...)Idąc dalej, znak powoda przedstawia dalece uproszczony wizerunek bociana w locie w wersji czarno-białej. (...)(...)do ukazanego w tych znakach wizerunku jelenia, podczas gdy w sprawie SABEL, słowo „sabèl” nie wykazywało żadnej więzi semantycznej z towarzyszącym mu wizerunkiem skaczącego geparda. (...)Z kolei zamierzeniem pozwanego było wytworzenie wizerunku firmy proekologicznej poprzez posłużenie się wizerunkiem gatunku chronionego.

(...)wybranym w szczególności poprzez udostępnianie wizerunków oferowanych przedmiotów na piśmie, dźwiękiem, elektronicznymi środkami przekazu, publicznie lub w ograniczonym zakresie.

Teza orzeczenia: "Przestępstwa z art. 280 § 2 k.k. i art. 156 § 1 pkt 2 k.k. pozostają w realnym zbiegu. W znamionach przestępstwa rozboju nie mieści się skutek w postaci choroby realnie zagrażającej życiu. Zagrożenie życia, a którym mowa w art. 280 § 2 k.k. odnosi się do sposobu działania sprawcy, a nie do wywołanego skutku. Znamiona przestępstwa określonego (...)

(...)(1) (k.4-7), tablicę poglądową z wizerunkiem B. B. (1) oraz zdjęciami(...)k.82-84, k.85-87), tablicę poglądową z wizerunkiem G. O. (1) (k.92), protokół(...)

Zdaniem Sądu Okręgowego powódka sprostała również obowiązkowi, od którego uzależnione jest uzyskanie ochrony wizerunku. (...)Gdy chodzi wreszcie o naruszenie wizerunku, jest poza sporem jego wykorzystanie bez zgody powódki. (...)U. nr 24, po. 83 ze zm.) nie wymaga jednak zezwolenia na rozpowszechnianie wizerunku osoby powszechnie znanej, gdy wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych. (...)Wizerunek powódki został więc w pewnym stopniu przetworzony, z naruszeniem prawa każdej osoby do samookreślenia swego wizerunku, w tym zachowania jego integralności (por.

Powód nie wyraził zgody na publikację jego wizerunku i danych osobowych. (...)Przepis zawiera także zakaz publikacji wizerunku. (...)W polskim prawie nie ma definicji wizerunku. (...)Dlatego rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej.

Zarzuty pozwanego dotyczące wizerunku J. Ł. są bezprzedmiotowe, gdyż wraz z jej śmiercią dobro osobiste w postaci wizerunku wygasło. W niniejszej sprawie kwestią podlegającą rozstrzygnięciu nie była zatem ocena naruszenia przez pozwanego wizerunku J. Ł. , lecz ochrona dobra osobistego powódki w postaci kultu pamięci zmarłej osoby jej bliskiej. Ocenie podlegało zatem zaprezentowanie ciała zmarłej J. Ł. po jej śmierci, co nie ma żadnego związku z wizerunkiem, rozumianym jako dobro osobiste żyjącej osoby fizycznej.

K. H. upatrywał naruszenia również takich dóbr osobistych jak godność, wizerunek, bowiem czynność zatrzymania została podjęta w domu w obecności jego córki, co było dla niego „najboleśniejsze”. (...)W ocenie Sąd Apelacyjnego działania polegające na zatrzymaniu i osadzeniu w zakładzie karnym powoda nie były więc bezprawne, a przez to nie można mówić, iż doszło do naruszenia dobra osobistego w postaci pozbawienia wolności, naruszenia godności osobistej, czy wizerunku.