Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Skorzystanie z nich w dniu dzisiejszym należy uznać za utrudnione – m.in. ze względu na możliwość powoływania się na tajemnice przedsiębiorstwa.

Abstrahując od kwestii, że rachunek bankowy P. K. (1) jest objęty tajemnica bankową, należy stwierdzić, że nie było żadnej potrzeby przeprowadzenia dowodu z historii rachunków powódki oraz P. K. (1) .

Policjanci przecież są zobowiązani do zachowania tajemnicy służbowej i nie podobna zakładać, że w ogóle mogliby powyższą wiadomością dzielić się z partnerką M. Ł. , o której istnieniu notabene nie mieli nawet najmniejszego pojęcia. Przedmiotowa okoliczność z pewnością nie podlegałaby weryfikacji poprzez osobę, z którą wówczas oskarżony miał być związany i gdyby tylko on sam chciał utrzymać to w tajemnicy przed nią to nawet ujawnienie tego w postępowaniu nie stałoby ku temu na przeszkodzie.

W szczególności baczył, by ta ocena uwzględniała fakt, że początkowo, w okresie pierwszych dni po zdarzeniu, pokrzywdzony utrzymywał w tajemnicy wobec funkcjonariuszy służby więziennej fakt nie tylko doznania urazu ale i okoliczności, w których ten uraz powstał.

W umowie sprecyzowana była działalność konkurencyjna, a pracownik zobowiązany został do zachowania tajemnicy przedsiębiorstwa przez okres 12 miesięcy, licząc od dnia zakończenia umowy o pracę. (...)Tajemnica przedsiębiorstwa jest chroniona z mocy prawa przez cały czas pozostawania pracownika w stosunku pracy oraz ponadto przez trzy lata od ustania zatrudnienia, chyba że umowa stanowi inaczej albo ustał już stan tajemnicy ( art. 11 ust. 2 ww. ustawy). (...)W sekrecie muszą zachować szczególnie ważne dane ujawnione im przez szefa w czasie zatrudnienia, które stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa. (...)Dlatego nawet zwolnienie podwładnych z takiego zakazu nie jest równoznaczne z godzeniem się przez byłego pracodawcę na ujawnienie przez nich danych będących tajemnicą firmy.

(...)to dane poufne lub objęte tajemnicą handlową. (...)Zazwyczaj niewskazanie kontrahenta miało charakter strategiczny – w sytuacji, gdy ujawnienie tych danych zagrażało interesom spółki i w celu zachowania tajemnicy handlowej. (...)G. księgowa J. Ż. (1) wprost zeznała, iż pismo z dnia 24 kwietnia 2014r. nie stanowiło źródła obowiązku dla osób użytkujących karty służbowe do wskazania nazwy kontrahenta i celu spotkania, jeżeli według nich były to dane poufne lub objęte tajemnicą handlową. (...)Zazwyczaj niewskazanie kontrahenta miało charakter strategiczny – w sytuacji, gdy ujawnienie tych danych zagrażało interesom spółki i w celu zachowania tajemnicy handlowej.

Teza orzeczenia: Warunki uznania informacji jako tajemnicy przedsiębiorstwa

Podniosła, że ustalenie naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa nie jest uzależnione od winy sprawcy, lecz od stwierdzenia bezprawności działania naruszyciela, tj. od jego sprzeczności z prawem lub dobrymi obyczajami. (...)Tajemnicą przedsiębiorstwa jest zatem poufna informacja posiadająca wartość gospodarczą, a w szczególności informacja techniczna, technologiczna lub organizacyjna. (...)To na nim spoczywa bowiem, w razie sporu, ciężar wykazania, że określone dane stanowiły tajemnicę przedsiębiorcy. (...)Na tle powyższego orzeczenia pozwana stwierdziła, że powód nie udowodnił naruszenia przez pozwaną tajemnicy przedsiębiorstwa.

Pozwana jednak nie mogła samodzielnie uzyskać dostępu do bilingów świadka, a tym bardziej do danych informatora chronionego tajemnicą dziennikarską, natomiast nic nie stało(...)(...)Powódka powołuje się na możliwość weryfikacji danych przez księgowość zapominając, że osoby zatrudnione w księgowości nie są upoważnione do udzielania informacji szczególnie przy możliwym zagrożeniu ujawnienia tajemnic przedsiębiorstwa.