Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Te elementy pomogły oskarżonym utrzymać działalność grupy w tajemnicy przed organami ścigania przez ponad 5 lat, co pozwala ocenić przyjęty model organizacji za skuteczny i trwały.

Zarówno bowiem Sąd I instancji jak i działający w imieniu powódki pełnomocnik zobowiązani są do zachowania informacji powziętych w związku z rozpoznawaną sprawą w tajemnicy. (...)Słusznie zauważa Sąd Rejonowy, iż zarówno Sąd jak i pełnomocnik powódki są związani tajemnicą zawodową. Przekazanie zatem Sądowi informacji, nawet jeśli byłyby one w istocie objęte tajemnicą, nie jest naruszeniem tajemnicy służbowej. Ujawnienie takich informacji w Sądzie, z uwagi na konieczność zachowania ich w tajemnicy zarówno przez Sąd jak i pełnomocnika powódki, nie może też narazić pracodawcy na szkodę.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 u.z.n.k., czynem nieuczciwej konkurencji jest przekazanie, ujawnienie lub wykorzystanie cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa albo ich nabycie od osoby nieuprawnionej, jeżeli zagraża lub narusza interes przedsiębiorcy. (...)W niniejszym stanie faktycznym żadna z przesłanek tajemnicy przedsiębiorstwa nie została wykazana, w szczególności powód nie wykazał poufności informacji czy to dotyczących ceny kruszywa, czy też swoich kontrahentów. (...)W tej sytuacji jedynie ogólnie należało zauważyć, że w art. 11 u.z.n.k. określono czyn nieuczciwej konkurencji polegający na przekazaniu, ujawnieniu lub wykorzystaniu cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa. Definicja tajemnicy przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 11 ust. 4 u.z.n.k. i kładzie ona nacisk na kwestię podjęcia przez przedsiębiorcę działań mających na celu zachowanie poufności informacji, które uznaje za posiadające wartość gospodarczą.

W myśl art. 23 k.c. dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa,(...)(...)(...)życiu osobistym, wolność i ochronę tajemnicy komunikowania się, nienaruszalność mieszkania, wolność poruszania się.

Pomijając już nawet brak jakichkolwiek dowodów potwierdzających okoliczność zarażenia się powoda tą chorobą, wiadomości o schorzeniach osadzonych są objęte tajemnicą lekarską i fakt nosicielstwa chorób zakaźnych nie jest przesłanką ich odizolowania od pozostałych aresztantów.

Argumentacja dotycząca odmowy przedstawienia dokumentacji księgowej przez pozwaną spółkę, motywowana wykorzystaniem tajemnicy przedsiębiorstwa i możliwości dopuszczenia się przez powoda czynu nieuczciwej konkurencji nie mogła odnieść zamierzonego skutku. Wskazać bowiem należy, iż powód w ramach łączącej strony umowy o zarządzanie serwisem został zobowiązany do zachowania tajemnicy przedsiębiorstwa, jak również o skutkach związanych z jego naruszeniem. Pozwany nie wykazał przy tym, iż powód podejmował jakiekolwiek działania zmierzające do ujawnienia informacji objętych tajemnicą przedsiębiorstwa, czy też ich wykorzystania w ramach działalności konkurencyjnej.

Teza orzeczenia: Nie stanowi rzeczowego argumentu zawarte w apelacji pozwanej stwierdzenie , iż " w chwili śmierci matki powodów nie znano dobra osobistego pod postacią więzi rodzinnych". Treść art 23 kc nieulegająca modyfikacji od chwili wprowadzenia w życie ustawy z dnia 23.04.1964 r. kodeks cywilny , wyraźnie wskazuje na to , iż katalog dóbr (...)

(...)sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska nie są jedynymi jakie ustawodawca wyszczególnił.

Oświadczenia pozwanych dotarły tylko do osób sprawujących funkcje publiczne i zajmujące się w dużej mierze w zakresie swoich funkcji wkraczaniem w sferę spraw prywatnych (rodzinnych i majątkowych) oraz zobowiązanych do tajemnicy służbowej.