Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Podstawę materialną żądania pozwu stanowił wskazany wyżej art. 129 ustawy z 27 kwietnia 2011 r. – Prawo ochrony środowiska. (...)(...)czy poprzez przyjęcie, że port lotniczy nie jest przedsiębiorstwem wprawianym w ruch za pomocą sił przyrody. (...)Słuszne były zarzuty apelujących, dotyczące naruszenia prawa procesowego. (...)Kolejna zaś opinia, biegłej A. L. , oceniana zgodnie z wymogami prawa formalnego, wbrew twierdzeniom powodów, nie uzasadnia ich żądań.

Jako przedmiot działalności spółki m.in. wskazano działalność usługową wspomagającą transport lotniczy, która polegała na kontroli nad ciągłą zdolnością do lotu. (...)Zgromadzenie to prowadzone było w sposób przewidziany wymogami prawa. (...)Określone zachowania mogą mieścić się co prawda w granicach prawa, jednak mogą wykraczać poza dobre obyczaje. (...)Ustalone dopłaty z przeznaczeniem na zobowiązania pozwanej spółki będą miały wpływ na prawa powoda, bowiem to powód poniesie szkodę.

Czyli ta proporcja wynosi prawie pół na pół. ” (strona 8. protokołu rozprawy). (...)Z informacji tej wynika w sposób jednoznaczny, że osoba o danych wynikających ze znajdujących się w aktach sprawy dokumentów (prawa jazdy – kserokopii) jest osobą fikcyjną. (...)Czyli ta proporcja wynosi prawie pół na pół. ” (strona 8. protokołu rozprawy). (...)Sprawdzenia danych osoby A. M. (1) z kserokopii przedłożonego do Sądu I instancji prawa jazdy dokonał także Sąd Apelacyjny.

Roszczenie formułowane na podstawie art. 129 ust. 2 ustawy prawo ochrony środowiska podlega poważnym ograniczeniom. (...)Nie można mówić o takiej szkodzie wówczas, gdy właścicielowi nieruchomości przysługuje roszczenie negatoryjne umożliwiające przywrócenie stanu zgodnego z prawem. (...)W odbiorze potencjalnych nabywców akt prawa miejscowego niweczy perspektywę zmniejszenia się oddziaływania czy nawet utrzymania się immisji na dotychczasowym poziomie. (...)Sąd I instancji nie naruszył również prawa materialnego t.j. art. 129 ust. 1 i 2 ustawy- Prawo ochrony środowiska (dalej jako: „POŚ”) w zw. z art. 361 § 1 k.c.

Podniósł, że od 2013 r. nastąpił spadek operacji lotniczych. (...)W 2000 r. skorzystało z niego 227.847 pasażerów, przy liczbie 13.225 operacji lotniczych. (...)W 2012 r. z portu skorzystało 1.595.221 pasażerów i odbyło się 25.261 operacji lotniczych. (...)Prawo ochrony środowiska (Dz.

Działalność objęta złożonym wnioskiem miała obejmować sprzedaż paliw ciekłych: benzyn silnikowych innych niż benzyny lotnicze, olejów napędowych, olejów opałowych w(...)(...)Zgodnie z art. 6 ust. 1 u.s.d.g., podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa. (...)Aktem prawnym o charakterze szczególnym względem koncesjonowanej działalności gospodarczej polegającej na obrocie paliwami jest ustawa – Prawo energetyczne ( art. 32 ust. 1 pkt 4 Pe). (...)Mając na uwadze powyższe, należało uznać zaskarżoną decyzję za uzasadnioną i znajdująca oparcie w przepisach prawa.

Koncesjonariusz jest obowiązany do spełnienia określonych przepisami prawa warunków wykonywania działalności gospodarczej oraz do wykonywania działalności objętej niniejszą koncesją na zasadach określonych w ustawie – Prawo energetyczne oraz wydanych na jej podstawie przepisach wykonawczych. 2.2. (...)Obrót paliwami uregulowany w przepisach szeroko pojętego prawa energetycznego jest obrotem koncesjonowanym i sformalizowanym ze względu na ochronę interesów przedsiębiorców i konsumentów. (...)Analizowane uchybienia miały charakter uporczywego ignorowania obowiązków wynikających z koncesji i przepisów prawa. (...)Pozwany wydając zaskarżoną decyzję nie naruszył przepisów postępowania administracyjnego ani wskazanych w odwołaniu przepisów prawa materialnego.

Powód odpowiada zatem za swoje działania bądź zaniechania z wykonywania działalności koncesjonowanej, która winna być czyniona zgodnie z prawem. (...)Naruszając warunki koncesji, powód tym samym wypełnił przesłanki z art. 56 ust. 1 pkt 12 prawa energetycznego . (...)Sąd stanął na stanowisku, że wysokość nałożonej na odwołującego kary pieniężnej znajduje uzasadnienie w świetle obowiązujących przepisów prawa. (...)Organ regulacyjny nie ma obowiązku w myśl art. 56 ust. 6a ustawy – Prawo energetyczne do odstąpienia od wymierzenia podmiotowi kary.