Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W uzasadnieniu powód podał, że w dniu 12 czerwca 2008 roku pozwani zawarli z wierzycielem pierwotnym (...) Bank S.A. umowę kredytu na cele mieszkaniowe, na mocy której bank udzielił im kredytu w kwocie 120.000 zł denominowanego kursem franka szwajcarskiego. (...)(...)W. oraz M. W. umowę kredytu na cele mieszkaniowe (...) nr (...) w kwocie 120.000 zł denominowanego w walucie (...) na okres 360 miesięcy od dnia 12 czerwca 2008 roku do dnia 1 czerwca 2038 roku. Kwota kredytu denominowanego w (...) lub transzy kredytu miała zostać określona według kursu kupna dewiz dla wyżej wymienionej waluty zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w banku w dniu wykorzystania kredytu lub transzy kredytu (§ 2 umowy). (...)Pozwani kwestionowali również roszczenie powoda zarówno co do zasady jak i co do wysokości, podnosząc w szczególności, że nie otrzymali kwoty objętej umową kredytu.

Pismem procesowym z 24 sierpnia 2017 roku powód cofnął pozew co do kwoty 58,43 złotych, czyniąc korektę w obliczonej sumie wpłat dokonanych na rzecz pozwanego od grudnia 2013 roku bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Bank udzielił kredytobiorcy kredytu na zakup na rynku wtórnym lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w Z. przy ulicy (...) i na pokrycie kosztów związanych z uruchomieniem kredytu, w wysokości 268 000 zł, waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego (§ 1 ust. 1-3 umowy). (...)Tymczasem jak wskazał sam pozwany w chwili przyznania kredytu zdecydował się na instrument finansowy waloryzowany kursem franka szwajcarskiego, ponieważ miał wówczas wyższą zdolność kredytową i zadowalającą wysokość rat. (...)Wreszcie J. B. (1) na żadnym etapie postępowania nie wskazywał, by zaprzestał spłacać raty kapitałowo-odsetkowe kredytu we franku szwajcarskim.

Bank udzielił kredytobiorcom kredytu na cele mieszkaniowe w wysokości 1 386 000 złotych, waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego (§ 1 ust. 1-3A umowy). (...)Obecnie kredytobiorcy spłacają zobowiązanie wobec banku frankami szwajcarskimi nabywanymi w kantorze internetowym ( dowód z przesłuchania A. L. (1) – k. 401-405). (...)Takie rozwiązanie skutkuje pozbawieniem konsumenta wpływu na sposób ustalania kursu franka szwajcarskiego, wedle którego ma nastąpić spłata raty. (...)Brak uzasadnienia dla przyjętego przez powodów stanowiska, że wobec abuzywności klauzuli zawartej w § 10 ust. 4 umowy należy uznać, iż kredyt nie jest denominowany walutą obcą, lecz nadal oprocentowany zgodnie z § 9 umowy kredytowej.

(...)pozwanym umowę nr (...) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych (...)(...)własnego, jak również waloryzacji wysokości kredytu zaciągniętego przez powoda oraz wysokości rat spłaty w relacji do waluty obcej – franka szwajcarskiego (pozew – k. 2-10). (...)Zgodnie z ust. 3 tego paragrafu walutą waloryzacji kredytu był frank szwajcarski (CHF). (...)Powodowie w 2006 roku w ocenie pozwanego banku i innego banku, którego ofertę również uwzględniali, mieli jedynie zdolność kredytową w zakresie kredytu złotowego denominowanego do waluty szwajcarskiej. (...)(...)rachunkowości na okoliczność wysokości pozostałej do spłaty kwoty kredytu z uwzględnieniem braku mocy prawnej(...)powodów od dnia zawarcia umowy do dnia wydania wyroku według ich(...)

Kredyt był indeksowany do waluty obcej – franka szwajcarskiego (CHF), a okres kredytowania wynosił 480 miesięcy. (...)Wskazano pozwanym, że wzięcie kredytu we frankach szwajcarskich jest dogodnym i bezpiecznym rozwiązaniem z uwagi na dobry i stabilny kurs tej waluty. (...)W sprawie bezspornym było, że w dniu 19 czerwca 2008 r. strony zawarły umowę kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty franka szwajcarskiego. (...)Postanowienia umowy nie przewidywały, że aktualny kurs franka szwajcarskiego ustalony przez bank zgodnie z tabelą pozostawał w relacji do aktualnego kursu franka szwajcarskiego np. opublikowanego przez Narodowy Bank Polski.

Teza orzeczenia: W konsekwencji powyższych rozważań Sąd uznał, że postanowienia umowne opisane w § 2 ust 1. Umowy w zakresie odwołania do klauzuli indeksacyjnej oraz § 9 ust 2 pkt 1 Regulaminu mają charakter niedozwolonego postanowienia umownego i nie wiążą powódki. Umowa nie zawiera bowiem żadnych czytelnych reguł pozwalających na ustalenie kursu banku (...)

Dnia 9 czerwca 2008 r. zawarła ona z (...) S.A. umowę kredytu hipotecznego w złotych polskich waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego (dalej: (...) ) nr (...) . (...)Kredytodawca miał bowiem dowolność przy ustalaniu kursu franka szwajcarskiego, po którym dokonywano przeliczenia spłat i pozostałego do zapłaty kapitału. (...)Powódka L. I. zawarła w dniu 4 czerwca 2008 r. z (...) spółką akcyjną oddział w Polsce umowę kredytu hipotecznego nr (...) indeksowanego kursem franka szwajcarskiego. (...)W sprawie niniejszej strony zawarły umowę kredytu hipotecznego indeksowanego kursem franka szwajcarskiego.

W pierwszej kolejności wskazać, iż spór miedzy stronami postępowania w przeważającej mierze sprowadzał się do oceny prawnej zawartej przez strony umowy walutowego kredytu hipotecznego denominowanego we frankach szwajcarskich. (...)Pozwani przy tym podkreślali, iż nie mieli możliwości wyboru czy wypłata kwoty kredytu nastąpi we frankach szwajcarskich czy w złotych. (...)Nadto należy wskazać, iż przed zawarciem umowy, co potwierdził pozwany A. W. , był on informowany o uzależnieniu kwoty kredytu wyrażonej w złotych od kursu franka szwajcarskiego. (...)Tym samym brak jest podstaw do uwzględnienia roszczenia pozwu, które zostało wyrażone we frankach szwajcarskich.

Zgodnie z tytułem umowy zawartej przez strony, była ona umową o kredyt hipoteczny, indeksowany co do franka szwajcarskiego. (...)(...)w ramach którego zobowiązywałyby się do zakupu określonej ilości waluty po(...)ceny rynkowej, lecz uzależniły wielkość kredytu należnego do spłaty od, przynajmniej w założeniu, zbliżonego do rynkowego kursu waluty, do której kredyt był indeksowany (tj. franka szwajcarskiego). (...)Stąd też strony wykorzystując indeksację kredytu do franka szwajcarskiego uzyskały w miarę stabilną podstawę do długookresowego utrzymania stałej siły nabywczej wartości pieniężnych udzielonych w kwocie kredytu. (...)W rozpoznawanej sprawie brak było także podstaw do uwzględnienie żądania pozwanego o „przewalutowanie kredytu” według kursu franka szwajcarskiego z dnia zawarcia umowy kredytowej.