Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Zakwestionował, aby naruszył on postanowienia umowy, twierdząc że kredyt został wypłacony mu w walucie polskiej, nie zaś we frankach szwajcarskich (CHF) i obecnie posiada on około 80.000 złotych nadpłaty. (...)Bank nie miał pełnej kontroli nad wysokością rat spłacanych przez pozwanego, albowiem wysokość rat uzależniona była od ceny franka szwajcarskiego, wyrażonej w relacji do polskiej waluty. (...)To pozwany ostatecznie określił też kwotę kredytu, spośród możliwości wyboru walut obcych w jakich oferowano kredytu w powodowym Banku i ostatecznie zdecydował się na franka szwajcarskiego. (...)J. K. miał możliwość zapoznania się z umową oraz zdawał sobie sprawę ze zmiennego charakteru oprocentowania jednocześnie wyraził zgodę na dokonywanie zmiany oprocentowania kredytu z powołaniem się na stopę LIBOR 3M dla franka szwajcarskiego, wymienioną wprost w umowie.

Kwota kredytu została nominowana do franka szwajcarskiego, wg kursu kupna walut dla CHF, obowiązującego w Banku w dniu uruchomienia całości kredytu lub jego poszczególnych transz – w przypadku wypłaty kredytu w transzach (§ 2 ust. 1). (...)Powodowie składając zeznania nie byli nawet w stanie określić, ile wynosiła rata kredytu z umowy, której dotyczy niniejsze postępowanie przed i po wzroście kursu franka szwajcarskiego, kiedy przestali całkowicie spłacać raty kredytowe z tytułu tej umowy, ani też ile rat pozostało im do spłaty. (...)Powodowie w toku postępowania nie wykazali, że kursy kupna CHF ustalone przez Bank w dniu uruchomienia poszczególnych transz kredytu były nieprawidłowe, w szczególności aby kurs franka szwajcarskiego ustalony przez Bank odbiegał do aktualnego kursu tej waluty ukształtowanego przez rynek walutowy. (...)Wzrost kursu franka szwajcarskiego jest wynikiem oddziaływania zwykłych czynników ekonomicznych, a pozwany nie miał możliwości określenia jego ostatecznej wartości.

Indeksacja do franka szwajcarskiego stanowiła jedynie dodatkowe postanowienia umowne, nie zmieniające charakteru kredytu jako kredytu złotowego. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji. (...)Nie istnieje zatem żadna podstawa prawna świadczenia spełnionego we frankach szwajcarskich.

Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” w postaci określenia kwoty kredytu w walucie obcej miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. (...)Nie istnieje zatem żadna podstawa prawna świadczenia spełnionego na rzecz banku we frankach szwajcarskich. Ponadto spłacone we frankach kwoty nie mogą być zaliczone na poczet sumy, którą powodowie mają obowiązek zwrócić pozwanemu, ponieważ ani umowa, ani ustawa nie określają właściwego kursu po jakim należałoby przeliczyć kwoty uiszczone we frankach szwajcarskich na złote polskie. (...)O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 kc , przyjmując za termin płatności kwoty we frankach szwajcarskich 14 dzień od doręczenia pozwanemu odpisu pozwu.

Zachęta ta miała sprawić, iż klienci banku, w tym powodowie, po zapoznaniu się zwłaszcza z historycznymi zmianami kursu franka szwajcarskiego, które załączono do w/w oświadczenia, dokonają świadomego wyboru oferty najkorzystniejszej dla siebie. (...)W umowie strony wprost wskazały na kwotę kredytu i walutę kredytu, którą była waluta szwajcarska, a mianowicie w punkcie 1 tej umowy wyraźnie wskazano, iż kwotą kredytu jest kwota 332 479, 56 CHF (franków szwajcarskich). (...)Aktualny kurs franka jest wynikiem normalnych reguł rynku ekonomicznego, na którego wysokość nie ma wpływu żadna ze stron umowy. (...)W powołanym świetle zwrócić należy także uwagę, że kwestionowana umowa kredytu nie zastrzega górnej wysokości wzrostu kursu CHF. Kredytobiorcom nie zostało zagwarantowane, że wzrost kursu franka szwajcarskiego nie przekroczy określonej wartości, ani(...)

M. R. złożyła do (...) Bank SA (obecnie (...) SA ) wniosek o udzielenie kredytu hipotecznego (...) (wniosek nr (...) ). (...)Kwota kredytu waloryzowana była kursem franka szwajcarskiego na koniec dnia 9 października 2008 roku, wobec czego kwota kredytu wynosiła 231.245,96 CHF. Okres kredytowania określony został na 360 miesięcy, od dnia 4 listopada 2008 roku do dnia 4 listopada 2038 roku. (...)Przedmiotowe zobowiązanie wyrażone było w polskich złotych, a jedynie jego przeliczenie następowało w oparciu o kurs franka szwajcarskiego. (...)Ustawodawca przewidział w nim prawo kredytobiorcy korzystającego z kredytu denominowanego lub indeksowanego do waluty obcej do dokonywania spłaty rat kapitałowo-odsetkowych oraz dokonania przedterminowej spłaty pełnej lub częściowej kwoty kredytu bezpośrednio w tej walucie.

Objęte żądaniem pozwu kwoty stanowią sumę spłaconych przez powodów rat kredytu denominowanego we franku szwajcarskim, zaciągniętego u pozwanego 23 lutego 2007 roku. (...)(...)mianowicie to, że w przeciwieństwie do kredytów indeksowanych do walut obcych w rozpoznawanej sprawie mamy do czynienia z kredytem denominowanym w walucie obcej, a więc takim w którym kwota kredytu została wyrażona we frankach szwajcarskich. (...)To samo dotyczy postanowienia z § 6 ust. 1 zd. 4 umowy kredytu, według którego za zgodą banku kredytobiorcy mogą dokonywać spłaty kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Nie może też budzić wątpliwości, że sytuacja, w której obecnie znaleźli się kredytobiorcy spłacający kredyty denominowane lub indeksowane do franka szwajcarskiego, nie jest następstwem stosowania przez(...)szczególności wynika ze wzrostu kursu franka szwajcarskiego do waluty krajowej.

(...)164,79 złotych oraz 138 542,94 franków szwajcarskich, ewentualnie w przypadku oddalenia roszczenia o zapłatę we frankach szwajcarskich – kwotę 514 835,25 złotych,(...)(...)Indeksacja do franka szwajcarskiego stanowiła jedynie dodatkowe postanowienia umowne, nie zmieniające charakteru kredytu jako kredytu złotowego. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. (...)Nie istnieje zatem żadna podstawa prawna świadczenia spełnionego we frankach szwajcarskich.