Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Powód samodzielnie sprawdził, jak kształtował się kurs franka szwajcarskiego w okresie poprzedzającym dwa lata przed datą podpisania umowy i kurs ten był stabilny. (...)Zgodnie z postanowieniami umowy kredytu, powodowi została udostępniona jasno określona kwota kredytu wyrażona we frankach szwajcarskich. Pomiędzy stronami została zawarta umowa kredytu denominowanego w CHF, a nie kredytu złotowego indeksowanego kursem CHF. Finalne wypłacenie złotówek po ich przewalutowaniu z franków szwajcarskich stanowiło wyłącznie rozbieżność między walutą zobowiązania i walutą wykonania zobowiązania. (...)Należy także wskazać, że przedmiotowa umowa była kolejną umową we franku szwajcarskim zawartą przez powoda - w dacie kontraktu był stroną poprzednio zawartej umowy o kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego.

Zapis § 11 umowy jest niezrozumiały i pozwala pozwanemu na dowolne kształtowanie kursu franka szwajcarskiego w rozliczeniach z powodami. (...)Obowiązek zapłaty raty kredytu w kwocie stanowiącej równowartość pewnej ilości CHF nie jest kontraktem terminowym na franka szwajcarskiego. (...)Samo bowiem zakwestionowanie sposobu wyliczenia kursu franka szwajcarskiego na chwilę uruchomienia transz kredytu i zapadalności raty kredytu nie oznaczałoby, iż kredyt zawarty przez stronę utraciłby charakter kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego i stałby się kredytem złotowym. (...)Problem ze spłatą kredytu wynika jedynie z niespodziewanego wzrostu kursu franka szwajcarskiego.

Pośrednik poinformował powoda, że kurs franka szwajcarskiego jest w bardzo dobrej cenie i kredyt waloryzowany do CHF będzie korzystny. (...)Powód nie próbował przewalutować kredytu, ani nie zawarł aneksu do umowy, który pozwalałby mu na samodzielne kupowanie franków szwajcarskich. (...)Samo bowiem zakwestionowanie sposobu wyliczenia kursu franka szwajcarskiego na chwilę uruchomienia transz kredytu i zapadalności raty kredytu nie oznaczałoby, iż kredyt zawarty przez stronę utraciłby charakter kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego i stałby się kredytem złotowym. (...)Problem ze spłatą kredytu wynika jedynie z niespodziewanego wzrostu kursu franka szwajcarskiego.

Powodowie uiszczali raty w polskich złotych po przeliczeniu wysokości raty według kursu złotego do franka szwajcarskiego (okoliczność bezsporna, historia spłaty – k. 38-42). (...)W pierwszej kolejności wskazania wymaga, iż strona powodowa formułuje swoje roszczenia w oparciu o okoliczności związane z zawarciem umowy kredytu hipotecznego indeksowanego kursem franka szwajcarskiego nr (...) z dnia 4 sierpnia 2008 r. (...)Jednak saldo zadłużenia, a więc kwota podlegająca zwrotowi, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich, po przeliczeniu według kursu wskazanego w aktualnej Tabeli banku, w dacie dokonania wypłaty kwoty kredytu zgodnie z dyspozycją kredytobiorcy. (...)Indeksacja do franka szwajcarskiego stanowiła dalsze postanowienia umowne, nie zmieniające charakteru kredytu jako kredytu złotowego.

Na mocy ww. umowy bank udzielił B. B. kredytu na finansowanie zakupu prawa odrębnej(...)370 000 zł, waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego (§ 1 ust. 1, 2, 3 umowy). (...)Kredyt oprocentowano według zmiennej stopy procentowej, ustalonej jako stawka bazowa LIBOR 3M dla franka szwajcarskiego, powiększona o stałą marżę banku w wysokości 1 %. (...)Nadto, mimo zasadnego zarzutu abuzywności klauzul umownych, prowadzących do przeliczenia kredytu i rat kredytu wg kursu CHF ustalanego przez bank, brak jest podstaw do uznania umowy za niezwartą. (...)W okolicznościach niniejszej sprawy istnieją podstawy do uznania, że postanowienia umowy kredytowej(...)decydowania o sposobie ustalania kursu franka szwajcarskiego, zastrzegając takie uprawnienie jedynie na rzecz banku.

(...)niż polska, a mianowicie we franku szwajcarskim, powodowało, że do łączącego ich stosunku prawnego znajdowała pełne zastosowanie zasada swobody dewizowej, gwarantowana ustawą Prawo dewizowe . (...)W momencie zawierania umowy znana była kwota w złotówkach i we frankach szwajcarskich stanowiąca kwotę kredytu. (...)Zgodnie z § 1 ust. 1 Umowy, Bank udzielił Powodom w związku ze złożonym na ich wniosek z dnia 4 października 2007 r. kredytu w kwocie 276 794,63 CHF (franków szwajcarskich) z przeznaczeniem na wybudowanie, ustanowienie(...)(...)V CSK 445/14, z której jasno wynika że umowa kredytu denominowanego do waluty obcej była i jest dopuszczalna na gruncie art. 353 (1) k.c. (I ACa 1233/17).

Należy zatem opowiedzieć się za dopuszczalnością zawarcia przez umowy o kredyt indeksowany do waluty franka szwajcarskiego. (...)W ocenie Sądu, zapisy przedmiotowej umowy jednoznacznie wskazują bowiem na to, że kredyt udzielony powodom jest kredytem walutowym (a więc kredytem udzielonym we frankach szwajcarskich – CHF). Zważyć bowiem należy, iż zgodnie z pkt. 1 umowy, kwota udzielonego kredytu wynosiła kwotę 452.563,95 CHF. Jednocześnie, powód zobowiązali się do spłacania kredytu również we frankach szwajcarskich. (...)W tym celu zobowiązany był do zapewnienia istnienia środków przeznaczonych na ten cel na rachunku prowadzonym we frankach szwajcarskich.

Otrzymała również informację, że kurs franka szwajcarskiego może wahać się i że raty kredytu mogą zmieniać się. (...)Treść tej umowy wskazuje, że jest to umowa kredytu walutowego – denominowanego w walucie obcej, gdyż bank zobowiązał się w niej oddać do dyspozycji kredytobiorcy kwotę pieniężną wyrażoną we franku szwajcarskim, a wypłaconą w złotówkach. (...)Na tym tle wskazać należy, że sporna umowa stanowi kredyt denominowany we franku szwajcarskim. (...)We frankach szwajcarskich wyrażono także kwotę prowizji, wysokość hipoteki zwykłej i kaucyjnej.