Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Doradca (...) pokazywał powódce na komputerze wykresy kształtowania się kursu franka szwajcarskiego. (...)Jednak saldo zadłużenia, a więc kwota podlegająca zwrotowi, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich, po przeliczeniu według kursu wskazanego w aktualnej Tabeli banku. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu).

(...)W. (poprzednikiem pozwanego banku) umowę kredytu hipotecznego na cele budownictwa mieszkaniowego, waloryzowanego frankiem szwajcarskim. (...)W dniu zawarcia umowy kredytu hipotecznego stawka L. 3M (co oznacza skrót L. I. R. ) dla franka szwajcarskiego ( (...) ) wynosiła 1,59%. (...)Brak jest też podstaw do przyjęcia, że klauzule indeksacyjne określają główne świadczenia stron umowy kredytu. (...)Konstrukcja kredytu indeksowanego nie powinna więc być uznana za nieuczciwą co do zasady.

Kredyt w kwocie 250.000 zł, denominowany (waloryzowany) we franku szwajcarskim udzielony został na okres od 20 maja 2008 r. do 31 maja 2038 r., wypłacony został w okresie od 25 maja 2008 r. do 25 marca 2009 r. bezpośrednio na rzecz sprzedającego. K. P. (2) zobowiązana była do spłaty kredytu w 360 miesięcznych ratach, począwszy od 30 kwietnia 2009 r., których wysokość określona była we franku szwajcarskim. (...)Zmiana wysokości kursu franka szwajcarskiego miała wpływ na wysokość kredytu. (...)Według stanu z 12 stycznia 2017 r. do spłaty pozostało 82.731,05 franków szwajcarskich, z czego 82.718,05 franków szwajcarskich to kapitał kredytowy, a 13 franków szwajcarskich to odsetki, co według kursu sprzedaży dewiz Banku (...) S.A. we W. , wynoszącego 4,1164 zł, stanowiło kwotę 340.554,10 zł.

Zanim bank rozpoczął akcję kredytową w zakresie kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, bank fizycznie musiał pozyskać takie franki szwajcarskie. (...)Bank pożyczał franki szwajcarskie, od których płacił oprocentowanie, a następnie udzielał kredytów indeksowanych do franka szwajcarskiego. Kredyt indeksowany do franków szwajcarskich to kredyt który wypłaca się w złotych polskich, ale jako równowartość do franków szwajcarskich. Bank księgował wobec klienta należność we frankach szwajcarskich, a klient otrzymywał harmonogram spłaty takiego kredytu również gdzie raty były wyrażone we frankach szwajcarskich.

W umowie ustaliły kwotę udzielonego kredytu na 153 793,53 CFH (pozwani uzgodnili walutę kredytu we frankach szwajcarskich oraz wysokość prowizji od kwoty kredytu - 3,50%.). Kredyt miał być przeznaczony na potrzeby własne kredytobiorców, obejmujące dokończenie budowy domu oraz spłatę zobowiązań, w tym zaciągniętych we frankach szwajcarskich. (...)Pozwanym znana była od początku kwota wysokości zobowiązania wyrażonego w walucie obcej (frank szwajcarski). (...)Przede wszystkim niespornie doszło do podpisania przez strony umowy kredytu hipotecznego, denominowanego do obcej waluty.

W aneksie nr (...) natomiast powódka uzyskała możliwość dokonywania wpłat we frankach szwajcarskich. (...)W dalszej kolejności pozwana podniosła, że w umowie i aneksie do tejże umowy określono liczbowo i słownie kwotę kredytu, indeksując go do franka szwajcarskiego. (...)Reasumując, pozwana wskazała, że powódka zaciągnęła kredyt wyrażony w CHF i od 8 lat spłaca go bezpośrednio we franku szwajcarskim. (...)Indeksacja do franka szwajcarskiego stanowiła dalsze postanowienia umowne, nie zmieniające charakteru kredytu jako kredytu złotowego.

Doradca kredytowy (...) informował powodów, że frank szwajcarski jest stabilną walutą. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” w postaci określenia kwoty kredytu w walucie obcej miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu denominacji. (...)W odpowiedzi na pozew pozwany stwierdza w jednym miejscu (s.6 odpowiedzi na pozew) , że „Powód zawarł z pozwanym umowę kredytu walutowego we frankach szwajcarskich, który (…) został wypłacony w złotych (…).

Powodowie od początku byli zdecydowani na kredyt waloryzowany kursem franka szwajcarskiego. (...)Obecnie powodowie sami kupują walutę i spłacają kredyt we frankach. (...)W umowie zawartej pomiędzy stronami indeksacja do franka szwajcarskiego stanowiła jedynie dodatkowe postanowienia umowne, niezmieniające charakteru kredytu. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta została jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie.