Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

(...)dostępną na rynku zwróciła się do profesjonalnego pośrednika kredytowego, który po odebraniu koniecznych danych przedstawił powódce wyłącznie ofertę kredytu powiązanego z walutą franka szwajcarskiego oferowaną w (...) Bank S.A. zapewniając, że jest to najlepsza oferta. (...)Co więcej, z zeznań powódki wynika wprost, że nie proponowano jej kredytu w złotych, a priori zapewniając, że proponowane kredyty indeksowane do walut franka szwajcarskiego, są najkorzystniejsze. (...)(...)bank przyznał zatem sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem CHF poprzez wyznaczanie kursu sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego. (...)W omawianym kontekście nie ma również znaczenia, czy pozwany faktycznie skorzystał z zastrzeżonego dyskryminacyjnego uprawnienia, określając kurs franka szwajcarskiego w sposób nierynkowy.

Nie było mowy o tym jak bank ustala kurs franka szwajcarskiego. (...)Z uwagi na pozornie większą atrakcyjność produktu zaoferowanego w walucie franka szwajcarskiego, powodowie zdecydowali się na kredyt denominowany do tej waluty. (...)Wspomniany wzrost ceny franka szwajcarskiego miał relatywne przełożenie na wysokość spłacanych przez kredytobiorców rat. (...)Z analizy powyższych postanowień umownych zdaniem Sądu Okręgowego wynika, że charakter zawartej między stronami umowy od początku dotyczył kredytu denominowanego kursem franka szwajcarskiego.

W dniu 11 lipca 2012 roku powódka zawarła z (...) S.A. w W. aneks nr (...) do wyżej wskazanej umowy kredytu, w którym określono, iż spłata rat kredytu następuje we franku szwajcarskim – CHF. Powódka spłaciła kredyt po upływie ponad 8 lat od zawarcia wyżej wskazanej umowy. (...)Skarżący nie neguje bowiem ustaleń sądu pierwszej instancji co do treści umowy utrwalonej w formie pisemnej, lecz jedynie przedstawia swoją koncepcje co do rozumienia tej umowy jako umowy kredytu denominowanego we franku szwajcarskim będącego formą umowy kredytu walutowego. (...)Nie zasługuje także na uwzględnienie zarzut, że Sąd Okręgowy błędnie przyjął, że mogła całkowicie dowolnie kształtować kurs franka szwajcarskiego, w konsekwencji czego mogła jednostronnie określać świadczenie stron. (...)(...)postanowienia umowy, przyznał sobie prawo do jednostronnego ustalania w walucie polskiej(...)rzecz powódki, jaki wysokości rat kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego poprzez wykorzystywanie wyznaczanych przez siebie kursów kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego.

Obowiązkiem było poinformowanie o tym, jak wzrost kursu franka wpłynie na wysokość raty i na wysokość salda zadłużenia. (...)System obowiązujący w pozwanym banku nie pozwalał na przedstawienie symulacji wzrostu rat i zadłużenia przy przyjęciu innego kursu franka szwajcarskiego niż aktualny w danym dniu, kiedy była wykonywana symulacja. (...)Umowa oraz związane z nią dokumenty nie wskazują, w jaki sposób Bank ustalał wysokość kursu franka szwajcarskiego, zatem wysokość zobowiązania powodów. (...)Umowa kredytu zawiera klauzule przeliczeniowe, a te(...)uzależnienie wysokości wypłaconego w PLN kredytu od kursu franka szwajcarskiego oraz odwoływanie się do tabel kursowych zastosowanych przez Bank, powodowie nie mogliby zawrzeć umowy kredytu z ryzykiem walutowym.

Przedstawiono im ofertę kredytu złotowego oraz indeksowanego do waluty obcej - franka szwajcarskiego. (...)(...)więc o zmienności kursu waluty, do której kredyt jest indeksowany/denominowany w stosunku do waluty krajowej). (...)Redagując w taki sposób postanowienia umowne Bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem CHF poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego. (...)(...)ryzyka kursowego, charakterystycznego dla umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej i uzasadniającego powiązanie(...)inny podtyp czy wariant umowy kredytu, co znajduje także zastosowanie do kredytu denominowanego.

Bank miał w swojej ofercie kredyty w złotych polskich oraz indeksowany do kursu waluty franka szwajcarskiego. (...)Nie proponowano powodom negocjowania kursów franka szwajcarskiego, stosowanych przy umowie kredytu zawartej z nimi. (...)Harmonogram przedstawiający wysokość rat kredytu, wyrażonych we franku szwajcarskim, powodowie otrzymali po uruchomieniu kredytu. (...)Z czasem kurs franka szwajcarskiego, dla potrzeb spłaty rat kredytu, ustalali w bankowości internetowej.

Podczas spotkania w Banku przedstawiono powodom ofertę kredytu waloryzowanego do franka szwajcarskiego jako najkorzystniejszą i najtańszą. (...)Powodom nie wyjaśniono, na czym polega mechanizm waloryzacji do waluty obcej i jakie są tego skutki, nie przedstawiono tabel, symulacji czy zestawień obrazujących jak będą się kształtować raty kredytu i jego saldo w sytuacji wzrostu kursu franka szwajcarskiego. (...)Kredyt denominowany i indeksowany zobowiązują Bank do spełnienia świadczenia w PLN, kredytobiorca także jest zobowiązany do zapłaty raty kredytu w PLN (wyjątkowo w CHF, jeśli umowa to przewiduje), więc hipoteza normy art. 358 k.c. nie jest wypełniona. (...)Norma art. 4 ustawy nakazuje stosować do niespłaconych umów kredytu, do części niespłaconej, art. 69 ust.(...)w szczególności wyliczana jest kwota kredytu, jego transz i rat kapitałowo-odsetkowych(...)na walutę wypłaty albo spłaty kredytu.

Konsument został zapewniony, że kredyt denominowany do waluty obcej jest produktem bezpiecznym, atrakcyjnym, oraz że ryzyko wzrostu kosztów kredytu w związku ze zmianą kursu waluty CHF jest znikome, kredyt jest najmniej obciążony, jeśli chodzi o oprocentowanie i jest stabilną walutą. (...)Z uwagi na pozornie wysoką atrakcyjność produktu zaoferowanego w walucie franka szwajcarskiego, powód zdecydował się na kredyt denominowany do tej waluty. 23 marca 2006 roku powód złożył wniosek o udzielenie kredytu hipotecznego w kwocie 58.340,00 CHF.(...)(...)Powód wskazał, iż umowa o kredyt mieszkaniowy „ (...) ” nr (...) denominowany kursem franka szwajcarskiego zawiera w § 5 ust. 4, § 5 ust. 5, 13 ust. 8, w § 18 ust. 1, § 19 ust. 1 i 2, § 22 ust. 1, oraz w § 22 ust. 2 postanowienia niedozwolone, co skutkuje nieważnością kontraktu. (...)Kredyt denominowany i indeksowany zobowiązują Bank do spełnienia świadczenia w PLN, kredytobiorca także jest zobowiązany do zapłaty raty kredytu w PLN (wyjątkowo w CHF, jeśli umowa to przewiduje), więc hipoteza normy art. 358 k.c. nie jest wypełniona.