Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Sąd ustalił następujący stan faktyczny: W dniu 2 kwietnia 2007 r. (...) Bank S.A. w K. - (...) Oddział w Ł. oraz pozwana zawarli umowę kredytu hipotecznego o nr (...) indeksowanego do CHF (frank szwajcarski) na cele mieszkaniowe. (...)(...)skłonne są udzielić pożyczek we frankach szwajcarskich innym bankom na rynku międzynarodowym w Londynie na okres trzech miesięcy, miała być obliczana od najbliższego dnia roboczego, poprzedzającego ten dzień. (...)(...)tego adresu ostatnio wskazany adres do doręczeń miał być adresem właściwym(...)pierwszej transzy, ustalona w walucie franka szwajcarskiego według kursu ustalonego przez powoda(...)(...)Na gruncie niniejszej sprawy bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka.

Nie informowano kredytobiorców o ryzyku walutowym związanym z indeksacją kredytu frankiem szwajcarskim. (...)Jednak saldo zadłużenia (wykorzystanego i niezwróconego kapitału kredytu), a więc kwota stanowiąca podstawę do ustalenia wysokości świadczenia kredytobiorcy, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich, po przeliczeniu według kursu kupna wskazanego w aktualnej Tabeli banku. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu).

Była poruszana kwestia zmienności kursu franka szwajcarskiego, choć w rozważaniach nie przewidziano(...)strony zawarły aneks nr (...) do Umowy kredytu, na mocy którego zmieniono oznaczenie(...)(...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu). (...)Nie istnieje zatem żadna podstawa prawna świadczenia spełnionego we frankach szwajcarskich.

Jednak saldo zadłużenia, a więc kwota podlegająca zwrotowi, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji. (...)Jeśli się ich nie zastosuje, to nie będzie możliwe ustalenie w jaki sposób bank zrealizować ma polecenie wypłaty kwoty w złotych polskich, skoro uzgodniona w umowie kwota kredytu wyrażona jest we frankach szwajcarskich.

A. C. dokonuje spłaty rat kredytowych wynikających z przedmiotowej umowy kredytu zgodnie z harmonogramem – do czasu zawarcia w/w aneksu nr(...)czasu zawarcia aneksu bezpośrednio we frankach szwajcarskich (historia spłaty kredytu za okres od 16.06.2008 r. d0 24.03.2017 r. – k. 66-75). (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta została jedynie jako wskaźnik waloryzacji wypłaconej kwoty kredytu i poszczególnych rat podlegających spłacie. (...)W świetle powyższego Sąd uznał kwestionowane przez powódkę klauzule umowne przewidujące mechanizm indeksacji do franka szwajcarskiego zobowiązań stron umów kredytu za niedozwolone postanowienia umowne. (...)Jest to referencyjna wysokość oprocentowania depozytów i kredytów na rynku międzybankowym w L. dla walut o globalnym znaczeniu: dolara amerykańskiego, euro, franka szwajcarskiego, funta brytyjskiego i jena.

Bank zaproponował powodowi kredyt denominowany do CHF jako korzystniejszy w związku z jego zatrudnieniem za granicą. (...)(...)kwota w złotówkach, natomiast sumę franków po przeliczeniu E. F. poznała dopiero po zawarciu umowy i uruchomieniu kredytu – w pierwszym harmonogramie spłat Bank określił sumę wyrażoną w CHF, która miała stanowić należność główną. Nie było mowy o tym, jak będzie ustalany kurs franka potrzebny do ustalenia kwoty wypłaty. (...)Regulacje dotyczące kredytu denominowanego lub indeksowanego do waluty obcej zostały wprowadzone do art. 69 ust. 2 pkt 4a i ust. 3 pr. bank. z dniem 26.08.2011 r. na mocy ustawy z dnia 26.07.2011 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe i niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 165, poz. 984).

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 19.07.2007 r. pozwana zawarła z wierzycielem pierwotnym (...) Bankiem S.A. umowę kredytu na cele mieszkaniowe (...) nr (...) , mocą której bank udzielił kredytu w kwocie 200 000 zł denominowanego (waloryzowanego) kursem franka szwajcarskiego. (...)Przedmiot umowy został opisany jako postawienie do dyspozycji kredytobiorców kredytu w kwocie 200 000 zł denominowanego (waloryzowanego) do waluty CHF. Kredyt miał zostać wypłacony w PLN(...)(§ 3 ust. 1a umowy kredytu). (...)Pozwana przy zawarciu umowy miała świadomość co do tego, że kwota udzielonego jej kredytu zostanie przeliczona do waluty szwajcarskiej, a następnie przy spłacie poszczególnych rat ponownie będzie przeliczana do waluty polskiej. (...)Kurs średni franka szwajcarskiego wynosił: - w dniu 19.07.2007 r., tj. w dacie wypłaty I transzy kredytu – 2, 2606 zł, czyli(...)w dacie wypłaty II transzy kredytu – 2, 2972 zł, czyli(...)767, 30 CHF. W wypowiedzeniu kredytu z dnia 04.10.2011 r. (...) Bank wskazywał na sumę 83 100, 10 CHF kapitału.

Powódce po wstępnej rozmowie z nią zaproponowano kredyt denominowany do franka szwajcarskiego. Udzielono jej informacji, iż zaproponowany kredyt zostanie wypłacony w złotówkach , denominowanych do franka szwajcarskiego po kursie kupna, a spłata będzie następować wg kursy sprzedaży waluty. (...)Wystąpiła do sądu z przedmiotowym pozwem w związku ze wzrostem kursu franka szwajcarskiego po 2011r. i podwyższeniem wysokości rat oraz kwoty pozostałej do spłaty. (...)Nie budzi zdaniem sądu wątpliwości, iż sam wzrost poziomu zadłużenia powódki wynika wyłącznie z faktu wzrostu rynkowego kursu waluty franka szwajcarskiego, który miał miejsce w minionych latach, był jednak powszechny i miał zasięg globalny.