Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Za takim stanowiskiem przemawia fakt, że środki we franku szwajcarskim nigdy nie zostały zaksięgowane na koncie powodów, zaś podany do obsługi umowy rachunek bankowy był rachunkiem złotówkowym. (...)Kredyt we franku szwajcarskim był dużo tańszy – miesięczna rata była o około tysiąc złotych niższa. Powoda poinformowano, że kredyt jest oparty o franka szwajcarskiego, jednak będzie wypłacony w złotówkach. (...)(...)wartości pozostawać miał kurs waluty szwajcarskiej do waluty polskiej. 7 W niniejszej sprawie strony zawarły umowę kredytu denominowanego.

W 2009 r. bank poinformował kredytobiorców o możliwości zmiany rachunku do spłaty na rachunek walutowy, a(...)których zmieniony został sposób spłaty kredytów – przez spłatę w walucie kredytu z rachunku bankowego w CHF i od tego czasu powód spłacał swe zobowiązania we franku szwajcarskim. (...)Swe uzasadnienie w zakresie żądania zapłaty opierała na zestawieniu wielkości środków pobranych i pozostałych do zapłaty w dniu wypowiedzenia umów kredytowych, z ich przeliczeniem według kursu franka szwajcarskiego z tabeli kursów pozwanego z dnia zawarcia umowy. (...)Nie stały się przedmiotem zarzutów te ustalenia sądu, które prowadziły do przyjęcia, że kwota spornych kredytów została wyrażona we frankach szwajcarskich i ta waluta określała wartość zobowiązania pieniężnego. (...)(...)prawnego W niniejszej sprawie kwota kredytu została w umowie stron wyrażona we frankach szwajcarskich, pozwany zobowiązał się do udostępnienia powodowi określonych kwot w tej walucie, pozwany zaś zobowiązał się do ich zwrotu w określonych załącznikami terminach wraz z oprocentowaniem.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 20 listopada 2017 r. zawarła z Bankiem umowę o kredyt hipoteczny indeksowany do franka szwajcarskiego w kwocie 700.000 zł. (...)Indeksacja do franka szwajcarskiego stanowiła jedynie dodatkowe postanowienia umowne, nie zmieniające charakteru kredytu. (...)Bank udostępnił powódce faktycznie złote polskie, gdyż umowa nie przewidywała wypłaty kredytu we frankach szwajcarskich, lecz w złotych. (...)W świetle powyższego Sąd uznał powyższe klauzule umowne przewidujące mechanizm indeksacji do franka szwajcarskiego zobowiązań stron umów kredytu za niedozwolone postanowienia umowne.

Zaprzeczył, aby istniały podstawy do uznania niektórych postanowień umowy, w tym dotyczących indeksacji do franka szwajcarskiego, za abuzywne. (...)Pozwany wskazał, że to powódka wybrała taki rodzaj kredytu, wskazując jako walutę kredytu franka szwajcarskiego, korzystając z niskiego oprocentowania. (...)W dacie ubiegania się o kredyt powódka nie posiadała zdolności kredytowej w złotych polskich, dlatego pozwany zaproponował kredyt we frankach szwajcarskich (przesłuchanie powódki – protokół rozprawy z dnia 09 maja 2019 r. k.494-495). (...)Zdaniem Sądu wpływ wahań kursu franka szwajcarskiego na wysokość salda została omówiona w pismach procesowych obu stron, a mechanizm ten nie wymaga wiedzy specjalistycznej.

(...)umownych, regulujących zasady indeksacji kwot kredytu do franka szwajcarskiego jako sprzecznych z dobrymi obyczajami i rażąco naruszających interes konsumenta. (...)W pierwszym z ww. przypadków znalazł się zapis przewidujący zastosowanie „ kursu nie niższego niż kurs kupna zgodnie z Tabelą obowiązującą w momencie wypłaty środków z kredytu ” do przeliczenia wypłaconych środków na franki szwajcarskie. (...)O niedozwolonym charakterze tych postanowień decyduje okoliczność, że nie zawierają one jednoznacznych i weryfikowanych zasad określenia kursu kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)Sąd podkreślił też, że w rejestrze klauzul niedozwolonych znalazło się postanowienie przewidujące uprawnienie dla banku do określenia wysokości kursu sprzedaży franka szwajcarskiego w sposób zupełnie dowolny.

Strony ustaliły czynsz najmu w wysokości równowartości w złotych polskich 243 franków szwajcarskich płatny z góry do 10-tego dnia każdego miesiąca, gotówką do rąk wynajmującego. (...)Informację o kwocie do spłaty uzyskiwali od pozwanego, który przeliczał kwotę 243 franków szwajcarskich na złotówki. (...)W dniu 6 lutego 2007 roku pozwany zawarł umowę o kredyt denominowany we frankach szwajcarskich, z (...) Bank S.A. na kwotę 142.535,33 złote. (...)W okresie od września 2007 roku do maja 2014 roku powodowie dokonywali wpłat należności czynszowych bezpośrednio na rachunek kredytowy (...) Bank S.A. Kwota do spłaty równa racie kredytowej wynosiła wówczas równowartość 311 franków szwajcarskich.

Opcja kredytu była ona dla nich najbardziej korzystna i sami wnioskowali o udzielenie kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Zgodnie bowiem z §2 ust. 1 kredyt został udzielony na wniosek pozwanych w kwocie 110 000 franków szwajcarskich. (...)Zatem byli świadomi, że istnieje ryzyko zmiany kursu walutowego franka szwajcarskiego i godzili się na takie ryzyko. (...)Był to wyliczany na bieżąco kursy średni franka szwajcarskiego jako określonej w §1 waluty obcej wymienialnej.

Ponieważ „bank pożyczył franki szwajcarskie”, a strona pozwana „miała harmonogram przecież nie w złotówkach, tylko we frankach szwajcarskich”, to zgodnie z zasadą nominalizmu „we frankach szwajcarskich miała być dokonana spłata”. (...)Spłacając kredyt od 2004 r. do 2013 r. pozwani korzystali na tym, że „pożyczyli we frankach szwajcarskich. (...)(...)stanowisko Sądu I instancji odnośnie do zawarcia przez strony umowy kredytu walutowego, bo tak, jak się(...)zaskarżonego wyroku, że „bank pożyczył franki szwajcarskie”, a strona pozwana „miała(...)(...)Z przyczyn wskazanych powyższej nie było zatem podstaw do dochodzenia przez bank od pozwanych na podstawie umowy kredytu zapłaty we frankach szwajcarskich (CHF).