Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Wskazywał również, że postanowieniami abuzywnymi umowy było przyznanie bankowi prawa ustalania wysokości rat waloryzowanych kursem franka szwajcarskiego i spreadu, bez jakiegokolwiek wpływu konsumenta i bez wskazania w umowie sposobu ustalania kursów walut. (...)(...)(...)Z kolei czterema odrębnymi pismami (przesądowymi wezwaniami do zapłaty) z dnia 24 marca(...)w B. , Bank wezwał do zapłaty kwoty 39 553,31 franków szwajcarskich, wynikających z umowy o kredyt. (...)(...)została określona kwota i waluta kredytu we frankach szwajcarskich (66 713 CHF), to jednak w tymże postanowieniu umowy jednocześnie zastrzeżono, że kwota kredytu zostanie wypłacona w złotych wg(...)w Banku w dniu uruchomienia kredytu/transzy kredytu tabelą kursu walut dla produktów hipotecznych.

Kredyt był udzielony w złotych natomiast był indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)W końcu powód wskazał na abuzywność klauzul indeksujących wartość zadłużenia z tytułu kredytu do franka szwajcarskiego. (...)Powód nie został precyzyjnie poinformowany, że zmiana kursu franka szwajcarskiego wpływa na bieżącą wysokość zadłużenia. (...)Indeksacja do franka szwajcarskiego stanowiła jedynie dodatkowe postanowienia umowne, nie zmieniające charakteru kredytu.

Jeżeli klient przychodzi do oddziału banku i chce dokonać wpłaty, a ma kilka kredytów, doradca winien zapytać go, który kredyt chce spłacić. (dowód: zeznania świadków Ł. B. , A. C. , I. D. , D. K. , M. G. - protokół rozprawy z 23 sierpnia 2017 r. – k.56odwr.-57) Wyrokiem tut. (...)Przy prawie konsumenta do dokonywania nadpłat na poczet kredytu oraz przy zmiennej stopie oprocentowania, nie jest niczym niezwykłym, że wysokość wpłat nie odpowiada dokładnie ratom określonym w harmonogramie. (...)Prowadził w tym czasie działalność gospodarczą, miał w tym Banku inne kredyty, w tym denominowany do franka szwajcarskiego (wskazuje na to oznaczenie umowy nr (...) , na poczet której dokonał 6 czerwca 2007 r. wpłaty kwoty 800 zł), a więc wysokość rat była podobna. (...)Świadkowie wyrażając swój pogląd co do świadomości klienta banku, który dokonuje spłaty „cudzego kredytu”, odwołują się do miernika staranności właściwego pracownikom instytucji finansowych, konkretnie banków ( art. 355 k.c. ), którym powód niewątpliwie nie jest.

Na skutek tego kwota kredytu do spłaty zwiększyła się. (...)Bank nie chciał dogadać się z powódkami co do spłaty kredytu, lecz wolał go sprzedać. (...)Wbrew twierdzeniom pozwanych, zawarcie umowy kredytu w walucie obcej lub umowy o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty obcej było dopuszczalne na gruncie przepisów prawa. (...)Nie został też zaoferowany Sądowi przez powódki żaden dowód, który by potwierdzał ich twierdzenie, że Bank jednostronnie, bez zgody powódek, przewalutował kredyt z franków szwajcarskich na złote polskie.

Pierwotna indeksacja do waluty japońskiej została zastąpiona aneksem nr (...) do umowy kredytu, podpisanym w dniu 23 lutego 2009 roku, do waluty szwajcarskiej (CHF). (...)(...)zawarcie w 2008 roku umowy kredytu bankowego hipotecznego, udzielonego na okres trzydziestu lat, w której kwota kredytu została wyrażona także we frankach szwajcarskich jako walucie waloryzacji kredytu, a więc na tle stanu faktycznego zbliżonego do stanu faktycznego niniejszej sprawy. (...)(...)w ramach którego zobowiązywałyby się do zakupu określonej ilości waluty po(...)(...)Aktualny kurs franka jest wynikiem normalnych reguł rynku ekonomicznego, na którego wysokość nie ma wpływu żadna ze stron umowy.

(...)i rozmowach o możliwości uzyskania kredytu, powódka uzyskała informację, że biorąc pod uwagę wysokość jej dochodów, ma ona możliwość zawarcia umowy, w której wysokość kredytu będzie indeksowana we frankach szwajcarskich (dalej jako: (...) ), czyli niskooprocentowanym. (...)Powódka miała świadomość, że na rynku walutowym występują wahania kursów walut, ale nie przypuszczała, że w przyszłości kurs franka może drastycznie wzrosnąć. (...)Sama powódka w trakcie jej przesłuchania podała, że poszukiwała „dobrego kredytu” i uzyskała informację, że przy wysokości jej dochodów takim kredytem może być kredyt we frankach, gdyż był nisko oprocentowany. (...)(...)28 października 2008 r. o kredyt indeksowany wekslem franka szwajcarskiego ( (...) ) przez pryzmat niedozwolonych postanowień umownych, o jakich mowa w art. 385 ( 1 ) k.c.

(...)powódka zmieniła walutę rozliczeniową na franka szwajcarskiego, a rata wynosi obecnie około(...)47-48 / Suma miesięcznych rat kredytu płaconych przez powódkę przy przyjęciu(...)okres od dnia jej zawarcia do dnia 1 grudnia 2014 r.(...)(...)r. powódka wezwała pozwany bank do zaprzestania stosowania § 1- ust(...)kredytowej jako klauzuli abuzywnej oraz do zapłaty kwoty: 9.312,16 zł z(...)k. 40-41/ Sąd pominął załączniki do odpowiedzi na pozew w postaci(...)(...)(...)który stanowi, iż umowa o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż waluta polska(...)w szczególności wyliczana jest kwota kredytu, jego transz i rat kapitałowo-odsetkowych oraz zasad przeliczania na walutę wypłaty albo spłaty kredytu. (...)(...)zgodę na dokonywanie zmiany oprocentowania kredytu z powołaniem się nie tylko na stopę LIBOR 3M dla franka szwajcarskiego (nie wymienioną wprost w umowie), ale na cały szereg parametrów rynku kapitałowego i pieniężnego.

Rozstrzygnięcie swoje Sąd Rejonowy wydał w oparciu o następujące ustalenia faktyczne: Do trzeciego kwartału 2006r. kredyty hipoteczne udzielane przez (...) Bank S.A. w walucie polskiej, denominowane do walut obcych, oprocentowane były w(...)(...)J. K. i M. K. złożyli w dniu 12 czerwca 2006 r. w (...) S.A. wniosek o udzielenie kredytu hipotecznego w kwocie 350.000 zł w walucie frank szwajcarski, na okres 30 lat, z ustalonym terminem spłat na 28-ty dzień każdego miesiąca. (...)Powodowie J. K. i M. K. w dniu 12 lipca 2006 r. zawarli z (...) Bank S.A. (obecnie: (...) S.A. ) z siedzibą w W. umowę o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych (...) waloryzowany kursem franka szwajcarskiego. (...)Z samej istoty kredytu bankowego, który jest czynnością odpłatną, wynika, że świadczenie kredytobiorcy nie ogranicza się do zwrotu kwoty głównej kredytu, lecz również do zapłacenia odsetek umownych, stanowiących swoiste „wynagrodzenie” banku za udostępnienie kredytu.