Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

(...)sprzedaż wierzytelności, P. ) umowę kredytu na cele mieszkaniowe (...) nr (...) , na podstawie której bank udzielił kredytu w kwocie 218 000 zł denominowanego (waloryzowanego) w walucie obcej – franku szwajcarskim ( (...) ), a pozwana(...)z czym powód wypowiedział umowę kredytu. (...)(...)W. (KRS (...) ) umowę kredytu na cele mieszkaniowe (...) nr (...) , na kwotę 218 000 zł denominowanego (waloryzowanego) w walucie obcej – franku szwajcarskim ( (...) ). (...)(...)cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach(...)w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych(...)oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. (...)W związku z powyższym w ocenie Sądu, strona powodowa nie udowodniła, że wystosowała do pozwanej w pierwszej kolejności (przed pismem wypowiadającym umowę kredytu z dnia 23 września 2011 r.) wezwanie do zapłaty zaległych należności z tytułu zaprzestania spłaty rat kredytu.

Spośród dostępnych opcji waluty kredytu (PLN, (...) , USD i EUR) wnioskujący wskazali franka szwajcarskiego. (...)Spośród dostępnych opcji waluty kredytu (PLN, (...) , USD i EUR) wnioskujący wskazali franka szwajcarskiego. (...)(...)na wielu zmiennych ekonomicznych, dotyczących szwajcarskiego rynku finansowego, która pozwoliłaby określić schemat ustalania oprocentowania umów kredytowych denominowanych we frankach, nie jest możliwym ustalenie wag poszczególnych parametrów w takim schemacie. (...)Średnie oprocentowanie kredytów hipotecznych denominowanych we franku pod koniec 2008 roku wynosiło 4,29 %, zaś na koniec marca 2009 roku 2,74 %.

Jednocześnie w § 2 ust. 2 umowy zastrzeżono waloryzację kwoty kredytu do kursu franka szwajcarskiego. (...)W umowie zawartej z powodami wskazano — liczbowo i słownie — kwotę kredytu, indeksując ją do franka szwajcarskiego. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie. (...)Przedmiotowy kredyt nie został udzielony powodom we frankach szwajcarskich, lecz w złotych.

Podczas spotkań mających na celu podjęcie decyzji co do ubiegania się o kredyt, pracownik banku wskazywał na atrakcyjność kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego z uwagi na znaczne obniżenie kredytu frankowego w stosunku do waluty polskiej. (...)Treść tejże umowy pozwala zatem na ustalenie kursu złotego do franka szwajcarskiego na poziomie np.: 1:1 lub wyższym, albo też 2:1, 4,5:1, 100:1 i dowolnie innym. (...)W ten sposób zatem bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)(...)że pozwany nie był uprawniony do przeliczenia kwoty kredytu udzielonego powodom wedle przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego, a następnie do otrzymywania rat tego kredytu jako jego spłaty wedle także przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego.

Pozwany wskazał, że kredyt został udostępniony powodom we frankach szwajcarskich na rachunek prowadzony w walucie kredytu tj. (...)Informował, że kredyt zostanie wypłacony w złotówkach przeliczonych po kursie franka szwajcarskiego. (...)Oprocentowanie kredytu we franku szwajcarskim było korzystniejsze dla kredytobiorców niż dla kredytu złotówkowego. (...)Samo bowiem zakwestionowanie sposobu wyliczenia kursu franka szwajcarskiego na chwilę uruchomienia kredytu i zapadalności raty kredytu nie oznaczałoby, iż kredyt zawarty przez stronę utraciłby charakter kredytu denominowanego do kursu franka szwajcarskiego i stałby się kredytem złotowym.

Powodowie wskazali, że kredyt zawierany w walucie obcej indeksowany lub denominowany do frank szwajcarskiego CHF, jest skomplikowanym, ryzykownym instrumentem finansowym. (...)Oprocentowanie kredytu we franku szwajcarskim było korzystniejsze niż dla kredytu złotówkowego. (...)Oczywiście to nie zwalniało pozwanego banku z konieczności wyjaśnienia powodom jak działa kredyt denominowany we franku szwajcarskim przy zawieraniu umowy z powodami w sierpniu 2008 r. (...)Powód w swoich zeznaniach potwierdził, że wiedział o istnieniu konta bankowego do wpłaty rat kredytu we frankach szwajcarskich.

Pokazywał klientom symulacje zarówno kredytów złotówkowych jak i we frankach szwajcarskich. (...)Konto kredytowe pozwanego prowadzone było we frankach szwajcarskich, również harmonogram spłat otrzymywał on we frankach szwajcarskich. (...)Jest to kredyt, którego wartość wyrażona została w umowie we frankach szwajcarskich. (...)Celem pozwanego było uzyskanie taniego kredytu, co spowodowało, że uzyskał kredyt najtańszy z możliwych w danym czasie, czyli kredyt denominowany we frankach szwajcarskich.

Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu). (...)Formalnie wiążące strony postanowienia umowy określały w jaki sposób wykorzystana, w złotych, kwota kredytu podlega przeliczeniu na kwotę we frankach szwajcarskich, a następnie w jaki sposób ustala się wysokość świadczeń kredytobiorcy. (...)Nie ma podstaw by nadawać aneksowi takiego znaczenia, gdyż w istocie, poza formalną zmianą określenia „kredyt denominowany” na „kredyt indeksowany”, podstawową zmianą jest określenie, że raty począwszy od 21 marca 2013 roku spłacane są we frankach szwajcarskich (zmiana §9 ust.2).