Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

(...)jak należy domniemać sprowadzają się do twierdzeń, że: • Bank zapewnił powoda, że frank szwajcarski jest walutą stabilną i zawarcie umowy kredytu denominowanego nie wiąże ze sobą istotnego(...)(...)Finalne wypłacenie złotówek po ich przewalutowaniu z franków szwajcarskich stanowi wytycznie dopuszczalną rozbieżność między walutą zobowiązania i walutą wykonania zobowiązania (świadczenia). (...)Pozwany przekazał powodom kwotę w złotych polskich, tj. złotych 427.606,75 PLN stanowiącą równowartość określonej ilości franków szwajcarskich, tj. 220.187,72 CHF. Wartość ta była ustalona w odniesieniu do ceny franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wypłaty kredytu. Powodowie mieli natomiast spłacać kredyt w złotówkach, według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego, obowiązującej w banku w dniu wpłacenia konkretnej raty.

Powodom nie przedstawiono symulacji wzrostu wartości franka, a jedynie różnice rat w złotówkach i frankach, która była zdecydowanie korzystniejsza w przypadku kredytu we frankach. (...)Powodowie nie mieli możliwości negocjowania kursu franka szwajcarskiego, a przed podpisaniem umowy nie mieli możliwości zapoznania się z projektem umowy. (...)Sięgnięcie do takich informacji oznaczałoby co najmniej wskazanie kredytobiorcy, że w ciągu kilku lat przed zawarciem umowy kurs franka szwajcarskiego nie był stabilny. (...)Mechanizm ustalania przez pozwanego kursu franka szwajcarskiego przewidziany w umowie kredytu hipotecznego zawartej między stronami pozostawiał pozwanemu swobodę w ustalaniu tego kursu dla potrzeb przeliczenia zarówno kwoty kredytu jak i rat kapitałowo –odsetkowych z waluty obcej na walutę polską.

Kredytobiorca nie miał możliwości negocjowania kursu franka szwajcarskiego, nie był o tym informowany. (...)Stan ten był spowodowany wzrostem kursu walutowego złotego do franka szwajcarskiego. Na przestrzeni lat 2005-2020 kurs złotego do franka szwajcarskiego wzrósł 1,5 krotnie. (...)Wartość ta była ustalona w odniesieniu do ceny franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wypłaty kredytu.

(...)wskazano, iż kwota i waluta kredytu to 88.765,00 CHF, to mając(...)zw.7, które stanowiły, że wypłata kredytu oraz spłata kredytu następować miała w polskich złotych, de facto kredyt ten udzielony został w walucie polskiej, która jest denominowana do waluty obcej - franka szwajcarskiego. W konsekwencji powodowie dokonywali teoretycznego zakupu u pozwanego waluty obcej - franka szwajcarskiego, płacąc za niego walutą polską. (...)Mechanizm ustalania przez pozwanego kursu franka szwajcarskiego przewidziany w umowie kredytu hipotecznego zawartej między stronami pozostawiał pozwanemu swobodę w ustalaniu tego kursu dla potrzeb przeliczenia zarówno kwoty kredytu jak i rat kapitałowo –odsetkowych z waluty obcej na walutę polską. (...)(...)miał swobodę w ustalaniu kursu franka szwajcarskiego dla potrzeb przeliczenia kwoty kredytu oraz kwoty rat kapitałowo –odsetkowych na walutę polską, niedozwolony charakter tej części klauzuli denominacyjnej jest wystarczający do wyeliminowania z umowy całości mechanizmu denominacji.

Kredyt udzielony powodowi był tylko waloryzowany do kursu franka szwajcarskiego ( (...) ). (...)Pozwany przekazał powodowi wskazaną kwotę PLN, stanowiącą równowartość określonej ilości franków szwajcarskich. Wartość ta była ustalona w odniesieniu do ceny franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wypłaty kredytu. Powód miał natomiast spłacać kredyt w złotówkach, według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego, obowiązującej w banku w dniu wpłacenia konkretnej raty.

Kredytobiorca nie miał możliwości negocjowania kursu franka szwajcarskiego. (...)Kredyt udzielony powodom był kredytem indeksowanym, przy czym cała kwota została wypłacona w walucie polskiej, tj. 463.104,37 PLN. Pozwany przekazał powodom wskazaną kwotę PLN, stanowiącą równowartość określonej ilości franków szwajcarskich. Wartość ta była ustalona w odniesieniu do ceny franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wypłaty kredytu. Powodowie mieli natomiast spłacać kredyt w złotówkach, według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego, obowiązującej w banku w dniu wpłacenia konkretnej raty.

Kredytobiorca nie miał możliwości negocjowania kursu franka szwajcarskiego. (...)Wartość ta była ustalona w odniesieniu do ceny franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wypłaty kredytu. Powodowie mieli natomiast spłacać kredyt w złotówkach, według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego, obowiązującej w banku w dniu wpłacenia konkretnej raty. (...)Ponadto pozwany nie przedstawił żadnych symulacji obrazujących co się może stać z kapitałem kredytu, jeżeli kurs franka szwajcarskiego wzrośnie lub spadnie.

O ile środki z kredytu po spełnieniu warunków do pozostawienia do dyspozycji (jego „uruchomienia”) choćby przez chwilę miały postać sumy franków szwajcarskich, a brak jest przesłanek do stwierdzenia że takiej postaci nie miały, to znajdowały się poza dyspozycją powoda. (...)O ile bowiem nie budzi wątpliwości sposób przeliczenia, to nie jest umówiony między stronami jego punkt kluczowy – ustalenie kursu kupna franka szwajcarskiego. (...)Umowa nie zawiera także uprawnienia owego kredytobiorcy do uczestnictwa, w szczególności na zasadach równości, w każdorazowym ustalaniu kursu, w tym wypadku franka szwajcarskiego. (...)Treść tejże umowy pozwala zatem na ustalenie kursu złotego do franka szwajcarskiego i odwrotnie na poziomie np.: 1:1 lub wyższym, albo też 2:1, 4,5:1, 100:1 lub dowolnie innym.