Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

(...)strony uzgodniły, że zawierają umowę kredytu indeksowanego do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego, zgodnie z postanowieniami umowy kredytobiorcy przyjęli na siebie spłatę kwoty kredytu w CHF ustaloną w złotych polskich z zastosowaniem podwójnej indeksacji do waluty obcej (§ 1 pkt(...)(...)Wysokość świadczenia kredytobiorców została określona w ten sposób, że kwotę kredytu przeliczano najpierw ze złotych na franki szwajcarskie, po kurskie wskazanym przez bank, uzyskując równowartość kredytu wyrażoną w walucie obcej. (...)Analizowana umowa miała charakter umowy o kredyt złotowy z tym jedynie zastrzeżeniem, że waluta obca, frank szwajcarski, pełniła rolę miernika wartości świadczenia kredytobiorcy. (...)Jak wynika z danych przedstawionych przez strony w latach poprzedzających zawarcie umowy, a zwłaszcza w okresie po jej podpisaniu relacje franka szwajcarskiego do złotego odrywały się od realnych zmian w polskiej gospodarce.

W chwili zawierania umowy wyjaśniono powodowi istotę kredytu denominowanego, w tym również zasady, według których będzie przeliczany kredyt na etapie jego uruchamiania i w jaki sposób będzie odbywać się jego spłata. (...)Bank informował powoda o zmienności kursu i jak w takiej sytuacji kształtować się będzie wysokość raty kredytu, przy czym zapewniano klientów, że frank jest walutą bezpieczną. (...)W konsekwencji jest niewątpliwe, że w rozpatrywanej sprawie pozwany przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania - na gruncie zawartej umowy - wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka. (...)W analizowanej umowie zwraca uwagę to, iż Bank przeznaczył do dyspozycji powoda kwotę kredytu w złotych polskich, która to kwota opisana została umowie we frankach szwajcarskich.

Nie można także, zdaniem Sądu, wywodzić iż ewentualne zapewnienia pracowników Banku o stabilności kursu franka szwajcarskiego były nieprawdziwe bądź celowo zatajały rzeczywisty poziom ryzyka. Sądowi orzekającemu w niniejszej sprawie jest znany powszechnie fakt, że w czasie podpisania przez powódkę umowy kredytowej kurs franka szwajcarskiego można było uznawać za stabilny w takim rozumieniu, iż wahania kursu nie zmieniały zasadniczo skali zobowiązania. Znaczne osłabienie złotego do franka szwajcarskiego nastąpiło dopiero w roku 2011(...)roku (w związku z decyzjami szwajcarskiego banku centralnego), przy czym obie te okoliczności nie mogły zostać przewidziane w momencie zawierania umowy kredytu. (...)Trudno także zrozumieć na czym miałaby polegać „presja” na powódkę w celu doprowadzenia jej do zawarcia umowy denominowanej we franku szwajcarskim – przez „presję” trudno bowiem rozumieć zaproponowanie zawarcia umowy kredytu, przy której rata jest znacznie niższa niż rata kredytu w złotych.

(...)typu umowy np. umowy o kredyt denominowany w walucie CHF (którego jednakże(...)takim przypadku wykorzystanie denominacji co do zasady nie narusza natury kredytu i przepisów Prawa bankowego , a kredyty denominowane do waluty obcej funkcjonowały i funkcjonują w powszechnym obrocie. (...)(...)rynku walut i zmiany kursu franka szwajcarskiego w stosunku do złotego, doszło do wzrostu wysokości zobowiązania kredytowego powodów, a tym samym do pogorszenia ich sytuacji w aspekcie finansowym. (...)(...)mógł na formie „odbioru” kwoty kredytu na cztery różne sposoby: 1)(...)(...) S. A. przelewu we frankach szwajcarskich, który byłby zaksięgowany na prowadzony(...)(...)iż kredytobiorcy mogli uzyskać kwotę kredytu we frankach szwajcarskich po prostu do własnej dyspozycji, poprzez uznanie prowadzonego na ich rzecz rachunku walutowego; w takiej sytuacji przewalutowanie przez nich kredytu odbywałoby się w dowolny wybrany(...)

Pozwany wnioskował o udzielenie mu kredytu w wysokości równowartości 133.500 zł na okres 20 lat, w walucie franka szwajcarskiego (dalej: CHF). (...)Od tej daty pozwany spłacał swoje zobowiązanie bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Pozwanemu następnie przyznano określoną kwotę franków szwajcarskich, która zaspokajała wysokość przedmiotu finansowania. (...)Tożsamo ocenił Sąd zarzut dotyczący wywodzonego braku podstaw do domagania się zapłaty we frankach szwajcarskich, zważywszy bowiem iż kwota kredytu określona została na wniosek pozwanego w walucie franka szwajcarskiego, taki sposób uregulowania zobowiązania wydaje(...)

Jako walutę kredytu oznaczono zatem Franka Szwajcarskiego. (...)Treść tej umowy wskazuje, że jest to umowa kredytu walutowego, gdyż bank zobowiązał się w niej oddać do dyspozycji kredytobiorcy kwotę pieniężną wyrażoną we franku szwajcarskim. (...)W pozostałym zakresie argumentacja wyrażona w pozwie pozostawała bez znaczenia, bowiem przedmiotowy kredyt wbrew twierdzeniom nie był kredytem indeksowanym do waluty obcej CHF ( k. 16 akt ), lecz kredytem walutowym, udzielonym w walucie franka szwajcarskiego. (...)Na powyższą konstatację nie wpływają zdaniem Sądu okoliczności, iż na skutek nadzwyczajnej zmiany stosunków na rynku walut i wzrostu kursu franka szwajcarskiego w stosunku do złotego, doszło do wzrostu zobowiązania kredytowego powodów, a tym samym do pogorszenia ich sytuacji.

Kredyt darmowy, zgodnie z Ustawą o kredycie konsumenckim i przysługują im uprawnienia(...)mający swoja podstawę w umowie kredytu z dnia 04 września 2008(...)z którego wynikałby: obowiązek powodów do zwrotu na rzecz pozwanego kwoty kapitału kredytu większej niż faktycznej otrzymanej tj.(...)(...)Wskazywali, że pozwany tworzy rezerwy na 475 mln złotych za 2019 r., co zmniejsza jego zyski, a portfel bezprawnych hipotecznych kredytów denominowanych sięga 24 mld złotych. Wskazywali także, że pozwany ma możliwość sprzedaży ich kredytu do podmiotów niebankowych. (...)Biorąc bowiem pod uwagę liczbę klientów pozwanego będących stroną podobnej umowy o kredyt hipoteczny denominowany/indeksowany do franka szwajcarskiego, w sytuacji gdyby nawet uznać(...)

Jednak saldo zadłużenia, a więc kwota podlegająca zwrotowi, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich, po przeliczeniu według kursu wskazanego w aktualnej Tabeli banku. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu). (...)Właściwy wniosek z faktu związania stopy LIBOR z frankiem szwajcarskim jest taki, że po wyeliminowaniu klauzul indeksacyjnych dalsze obowiązywanie umowy (przyjęcie, że jest to umowa ważna) nie jest możliwe.