Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Spośród dostępnych opcji waluty kredytu (PLN, CHF, USD i EUR) wnioskujący wskazali franka szwajcarskiego. (wniosek kredytowy k.188 – 189)(...)W. umowę nr (...) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych (...) , waloryzowany kursem franka szwajcarskiego z przeznaczeniem na zakup niezabudowanej(...)(...)Spośród dostępnych opcji waluty kredytu (PLN, (...) , USD i EUR) wnioskujący wskazali franka szwajcarskiego. (wniosek kredytowy k.190 – 192)(...)W. umowę nr (...) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych (...) , waloryzowany kursem franka szwajcarskiego z przeznaczeniem na finansowanie budowy(...)(...)(...)na wielu zmiennych ekonomicznych, dotyczących szwajcarskiego rynku finansowego, która pozwoliłaby określić schemat ustalania oprocentowania umów kredytowych denominowanych we frankach, nie jest możliwym ustalenie wag poszczególnych parametrów w takim schemacie. (...)Średnie oprocentowanie kredytów hipotecznych denominowanych we franku pod koniec 2008 roku wynosiło 4,29 %, zaś na koniec marca 2009 roku 2,74 %.

Pierwszy mechanizm polegał na przeliczeniu po zawarciu umowy kwoty, w której udzielono kredytu wyrażonej w złotych polskich, na zobowiązanie wyrażone we frankach szwajcarskich, przy czym pozwany zastosował swój wewnętrzny, ustalony samodzielnie, przelicznik. (...)Mechanizm nazwany w umowie indeksacją kredytu do waluty obcej, w ocenie powodów,(...)przepisy umowy przewidujące przeliczenie wysokości kredytu wyrażonego w złotych polskich na(...)pozwany bank nie miał podstawy do konwersji pożyczonej kwoty na ustaloną przez siebie ilość franków szwajcarskich. (...)W ocenie Sądu kredyt hipoteczny udzielony na podstawie przedmiotowej umowy jest kredytem złotowym, jedynie indeksowanym do waluty obcej - franka szwajcarskiego. (...)Należy przypomnieć, że przedmiotowy kredyt został udzielony w złotych, a nie we frankach szwajcarskich.

Teza orzeczenia: Z istoty zobowiązania wynikającego z treści art. 353 & 1 k.c. wynika, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien je spełnić. Przy czym nie budzi wątpliwości, przy uwzględnieniu treści art. 354 & 1 k.c., że wierzyciel może od dłużnika żądać spełnienia jedynie takiego świadczenia, do ktorego dłużnik się zobowiązał (...)

Pozwanym przedstawiono przy zawieraniu przedmiotowej umowy krótką symulację prezentującą, iż rata kredytu może być wyższa, gdy kurs franka szwajcarskiego wzrośnie. (...)Kredyt miał być indeksowany kursem (...) (franka szwajcarskiego). (...)W tych okolicznościach brak jest podstawy prawnej do żądania przez Bank spełnienia przez pozwanych świadczenia we frankach szwajcarskich. (...)Powodowi nie należało się od pozwanych świadczenie we frankach szwajcarskich w jakiejkolwiek kwocie.

Kredyt został wypłacony w PLN, powodom nie przekazano franków szwajcarskich. (...)Powód nie został poinformowany, że może dokonywać spłaty kredytu we frankach szwajcarskich. (...)W dacie zawarcia umowy nie istniały żadne obiektywne okoliczności pozwalające uznać, że nastąpi gwałtowne osłabienie złotego do franka szwajcarskiego. (...)Znaczne osłabienie złotego do franka szwajcarskiego nastąpiło dopiero w 2011 roku(...)w momencie zawierania spornej umowy kredytu.

W dniu 21 sierpnia 2006 r. powódka M. S. wraz z mężem E. S. podpisali wniosek o udzielenie kredytu w kwocie 250.000 zł waloryzowanego kursem CHF (frank szwajcarski) na zakup lokalu mieszkalnego (wniosek, k. 69-71). (...)Nadto należy zauważyć, że bank udzielił powódce kredytu złotowego denominowanego do waluty obcej. Zatem bank udzielił kredytu w złotówkach (o taki też kredyt wystąpiła powódka wspólnie z mężem, składając stosowny wniosek), a nie we frankach szwajcarskich. Mechanizm indeksacji (waloryzacji) świadczenia do waluty obcej (w tym przypadku franka szwajcarskiego) jest przy tym standardową konstrukcją prawną uregulowaną w 358 ( 1) § 2 k.c. , której stosowanie w umowach kredytowych zostało zaaprobowane w zarówno w doktrynie jaki i orzecznictwie.

Jednak saldo zadłużenia (wykorzystanego i niezwróconego kapitału kredytu), a więc kwota stanowiąca podstawę do ustalenia wysokości świadczenia kredytobiorcy, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich, po przeliczeniu według kursu kupna wskazanego w aktualnej Tabeli banku. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu). (...)Właściwy wniosek z faktu związania stopy LIBOR z frankiem szwajcarskim jest taki, że po wyeliminowaniu klauzul indeksacyjnych dalsze obowiązywanie umowy (przyjęcie, że jest to umowa ważna) nie jest możliwe.

Doradca zapewniał, że dużo osób bierze kredyt we frankach, że kurs franka jest stabilny, że jest to bezpieczny kredyt. (...)Jednak saldo zadłużenia (wykorzystanego i niezwróconego kapitału kredytu), a więc kwota stanowiąca podstawę do ustalenia wysokości świadczenia kredytobiorcy, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich, po przeliczeniu według kursu nie niższego niż kurs kupna wskazany w aktualnej Tabeli banku. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu).

W okresie zawierania umowy S. W. i K. W. wymieniali doświadczenia związane z kredytami hipotecznymi ze swoimi znajomymi, którzy korzystali z podobnych produktów, w tym kredytów waloryzowanych kursem franka szwajcarskiego. (...)Małżonkowie W. nie widzieli potrzeby sporządzenia aneksu do umowy, gdyż żadne z nich nie otrzymuje wynagrodzenia we franku szwajcarskim. (...)Z uwagi na powyższe, w szczególności prawną dopuszczalność ukształtowania umowy kredytu jako waloryzowanego walutą obcą, Sąd nie znajduje podstaw do przyjęcia interesu prawnego w żądaniu(...)zgodnie z którym walutą waloryzacji kredytu pozostaje frank szwajcarski ( (...) ). (...)Skoro umowa miałaby nadal pozostawać kredytem złotowym waloryzowanym do kursu franka szwajcarskiego to nie byłoby dostępnych narzędzi do wyrażenia wartości zadłużenia.