Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

(...)zapłatę 1. ustala, że umowa kredytu numer (...) z dnia 25(...)dnia 12 października 2021 roku do dnia zapłaty, b. kwotę 37.148,07(...)siedem tysięcy sto czterdzieści osiem franków szwajcarskich 07/100) z ustawowymi odsetkami za(...)dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty. (...)Kredyt był indeksowany do waluty CHF (§ 2 ust. 1 zdanie drugie). (...)Brak jest podstaw do uznania umowy kredytu za bezwzględnie nieważną. Zawieranie umów kredytu powiązanych z walutą obcą (indeksowanych i denominowanych) jest i było dopuszczalne w świetle art. 353 1 k.c. i art. 69 ustawy Prawo bankowe w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia umowy.

Ostatecznie zdecydowali się na kredyt indeksowany kursem waluty frank szwajcarski w (...) S.A. (...) z siedzibą w W. . (...)Powyższe nie stanowi ustawowej definicji kredytu indeksowanego lub denominowanego. Przyjmuje się jednak, że kredyt denominowany lub indeksowany do waluty obcej to kredyt udzielony w złotych polskich, którego kwota jest odnoszona do waluty obcej. Kredyt taki jest kredytem złotowym, z tym, że na skutek denominacji lub indeksacji, saldo kredytu wyrażane jest w walucie obcej, do której kredyt został denominowany lub indeksowany.

Dlatego też zaproponowano im kredyt związany z frankiem szwajcarskim, który miał niższe oprocentowanie, niż w przypadku kredytu złotowego. (...)Powodowie zdecydowali się na kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego i 3 września 2007 r. złożyli wniosek o udzielenie takiego kredytu w kwocie 230.000 zł na 30 lat. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Podsumowując, zawarcie umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego było zgodne z polskim prawem(...)miał wpływu, czyli wzrost kursu franka szwajcarskiego, nie mogą być uznane jako sprzeczne z dobrymi obyczajami.

Pracownik banku zapewniał powodów o stabilności kursu franka szwajcarskiego. (...)Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)Trybunał, odnosząc się bezpośrednio do umowy kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Podsumowując, zawarcie umowy kredytu denominowanego do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego było zgodne z polskim prawem(...)miał wpływu, czyli wzrost kursu franka szwajcarskiego, nie mogą być uznane jako sprzeczne z dobrymi obyczajami.

W prasie wyczytał, że kredyty powiązane z walutą franka szwajcarskiego były w tym czasie najkorzystniejsze. (...)Z uwagi na to, że wysokość raty kredytu najkorzystniejsza była w walucie CHF, powodowie zdecydowali się na kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)Potwierdziła również, że kredyty powiązane z frankiem szwajcarskim były tańsze, miały niższe raty i niższe oprocentowanie. (...)Trybunał, odnosząc się bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia), wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Jako walutę waloryzacji wskazano frank szwajcarski (CHF). (...)Należy podkreślić, że umowa kredytu nie przewidywała żadnych ograniczeń w określaniu przez bank kursów franka szwajcarskiego w tabeli. (...)Włochy, Australia, Wielka Brytania) czy też stałą aprecjację franka szwajcarskiego do innych walut światowych od kilkudziesięciu lat, wyraźnie widoczną na wykresach historycznych kursów. (...)Bez znaczenia w kontekście abuzywności klauzul przeliczeniowych pozostaje to, że kredytobiorca mógł dokonywać spłat kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich.

W swojej ofercie posiadała kredyty hipoteczne nominowane do walut obcych, w tym do franka szwajcarskiego (CHF). (...)Do przeliczenia kredytu na franki szwajcarskie (CHF) przyjęto kurs obowiązujący w banku w dniu wypłaty środków w wysokości 2,3460 zł. (...)Podkreślił więc Sąd Rejonowy, że tak jak powodowie, tak strona pozwana nie mogła przewidzieć – w chwili zawierania umowy – tak drastycznej zmiany kursu franka szwajcarskiego w przyszłości. (...)Biorąc pod uwagę wskazane powyżej okoliczności i przechodząc na grunt zarzutów materialnoprawnych, przypomnieć należy, że strony zawarły umowę kredytu hipotecznego nominowanego do waluty franka szwajcarskiego, w której kwota kredytu została oznaczona w walucie polskiej.

Dlatego też zaproponowano im kredyt związany z frankiem szwajcarskim, który miał niższe oprocentowanie, niż w przypadku kredytu złotowego. (...)Powodowie, z uwagi na to, że mieli większą zdolność kredytową, aniżeli w złotówkach, zdecydowali się na kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)Świadek opisał praktyki stosowane przez bank, a także procedurę związaną z zawarciem między klientem a bankiem umów kredytowych denominowanych i indeksowanych do waluty franka szwajcarskiego. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.