Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Pozwana potwierdzając fakt opóźnienia odmówiła zapłaty, twierdząc, iż odpowiedzialność zgodnie z wskazanym rozporządzeniem ponosi przewoźnik lotniczy. (...)Także od tegoż przewoźnika pasażerowie maja prawo domagać się w przypadku zaistnienia konkretnych przesłanek stosownego odszkodowania ( tak np. w art. 4, 5, 6). Artykuł 3 ust. 6 cytowanego rozporządzenia WE nr 261/2004 wskazuje przy tym, iż rozporządzenie to nie narusza praw pasażerów wynikających z dyrektywy 90/314/EWG z dnia 13 czerwca 1990 ( w tym wypadku można to wprost odnieść do ustawy o usługach turystycznych ). (...)Osoba ta ma prawo do odszkodowania.

Dowód: - reklamacja z dnia 5 sierpnia 2014 r. k. 14 - 18 W odpowiedzi na reklamację pozwana wskazała iż kwestię opóźnienia w dostawie bagażu reguluje wprost Konwencja o ujednoliceniu niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego (tzw. (...)Cytowana ustawa reguluje prawo do otrzymania nieodpłatnie świadczeń zastępczych(...)(...)Tym samym uczestnik imprezy dochodzący ochrony swoich praw z tego tytułu musi jedynie wykazać, ze świadczenia objęte umowa nie zostały wykonane albo zostały wykonane niezgodnie z jej treścią oraz że stanowiło to przyczynę powstania po jego stronie szkody majątkowej lub niemajątkowej.

Dojazd zorganizowany był za pośrednictwem linii lotniczych. (...)Ponadto w ofercie zawarto także fakultatywną wycieczkę lotniczą do H. . (...)Kategoria ta została przyznana obiektowi przez upoważnione do tego z mocy prawa instytucje. (...)Powodowie sami, we własnym zakresie zorganizowali sobie wycieczkę lotniczą do H. .

(...)i funkcjonalnych oraz zasady efektywności prawa wspólnotowego, naruszenie art. 328 §(...)niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego o sporządzonej w M. z(...)art. 208 punkt 1,2 ustawy prawo lotnicze w związku z art. 87(...)(...)(...)niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego, podpisanej w W. dnia 12(...)o ustalenie odpowiedzialności z tytułu praw przyznanych na mocy tych konwencji,(...)(...)(...)Prawo lotnicze nie reguluje kwestii związanych z przedawnieniem roszczeń, zaś zgodnie z wyrokiem z dnia 22 listopada 2012 roku w sprawie nie można zastosować terminów przedawnienia określonych w powołanych konwencjach, a zatem w sprawie winny zostać zastosowane przepisy kodeksu cywilnego .

Sąd Rejonowy wywiódł nadto, że zgodnie z art. 205 ust 1 ustawy z 3 lipca 2002 roku Prawo lotnicze (Dz. U. z 2016 r., poz. 605), do umowy przewozu lotniczego, w tym czarteru lotniczego oraz do innych stosunków cywilnoprawnych związanych z przewozem lotniczym, nieuregulowanych przepisami niniejszej ustawy stosuje się przepisy prawa cywilnego. Skoro ustawa prawo lotnicze nie normuje kwestii związanych z przedawnieniem roszczeń, to w sprawie zastosowanie mieć powinny przepisy kodeksu cywilnego . (...)Skoro kwestie związane z przewozem lotniczym reguluje cytowana ustawa z 3 lipca 2002 roku Prawo lotnicze , to mogłoby się wydawać, że stosowanie art. 778 k.c. jest wyłączone, zaś kwestie przedawnienia powinny by oceniane na postawie art. 118 k.c.

Pozwany prowadzi działalność gospodarczą, między innymi w zakresie transportu lotniczego. Regularne krajowe przewozy lotnicze z lotniska (...) uruchomione zostały w roku 1921. (...)Rozwój lotniska w kolejnych dziesięcioleciach skutkował wzrostem operacji lotniczych. (...)Skarżąca w apelacji podniosła zarówno zarzuty naruszenia prawa materialnego, jak i zarzuty naruszenia prawa procesowego.

Laboratorium (...) w P. zmierzyło hałas lotniczy w środowisku. (...)Biegły podał, że dokonywał nagrań akustycznych i na tej podstawie wyodrębniał hałas lotniczy oraz, że wyodrębnienie było możliwe np. od hałasu przejeżdżających samochodów, bowiem jest inna częstotliwość takiego hałasu, poza tym hałas lotniczy jest charakterystyczny. (...)Powód nie może korzystać ze swojej nieruchomości wolnej od hałasu lotniczego. (...)Jak wynika natomiast z art. 4 pkt 6a ustawy o gospodarce nieruchomościami przez określenie wartości nieruchomości należy rozumieć określanie wartości nieruchomości jako przedmiotu prawa własności i innych praw do nieruchomości.

Oskarżeni mają prawo do milczenia ( art. 300 k.p.k. i art. 386 § 1 k.p.k. ) oraz nie muszą udowadniać czegokolwiek w toku postępowania ( art. 74 § 1 k.p.k. ) i dopóki nie zostanie im udowodnione sprawstwo i wina muszą być uważani za niewinnych ( art. 5 § 1 k.p.k. ). (...)Zdaniem Sądu Apelacyjnego nie było wystarczającym sprawdzenie czy odnotowano wyjazdy i wjazdy do Grecji w porach lotniczych. Jeśli zważyć na wypowiedzi M. B. (1) , to niezbędne było sprawdzenie czy także K. C. wjeżdżał lub wyjeżdżał do Grecji i to nie tylko w porach lotniczych, ale także portach morskich.