Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Dowody:  regulamin pracy (k.31) Powód świadczył pracę w tzw. systemie „3 na 1” (trzy tygodnie świadczył pracę za granicą Polski jako kierowca w transporcie międzynarodowym, a następnie przysługiwał mu 1 tydzień wolny od pracy, przeznaczony na zjazd do Polski).

W ocenie pozwanej przyczyną wysłania płatności było przestępcze działanie międzynarodowych grup przestępczych działających poprzez sieć internetową. (...)Poprzez przelewy strona powodowa realizowała transakcje sprzedaży krajowe i międzynarodowe, zapłatę za usługi i towar.

Wskazany przepis stanowi, że można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją , umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego została wydana decyzja. (...)Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją , umową międzynarodową lub z ustawą aktu normatywnego,(...)

Sąd wskazał, że zgodnie z art. 74 Konwencji wiedeńskiej o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów odszkodowanie za naruszenie umowy przez jedną stronę obejmuje sumę równą stracie, w tym utratę zysku, poniesioną przez drugą stronę w rezultacie naruszenia. (...)(...)zobowiązanie ma zostać spełnione (patrz Międzynarodowe prawo zobowiązań Unii Europejskiej, Marcin Czepelak), co też w ogólnym odczuciu odpowiada rozumieniu zobowiązania kontraktowego przyjętego na gruncie polskiego ustawodawstwa.

Oskarżony działał w tym wypadku bez wątpienia publicznie tj. na uczęszczanym parkingu w pobliżu obiektów usługowych oraz międzynarodowego przejścia granicznego, a zatem w miejscu gdzie jego zachowanie, jak wskazują zeznania świadków, było widoczne dla wiele osób.

Obie te wartości są chronione przez prawo krajowe i międzynarodowe. (...)Podobnie art. 17 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych(...)(...)(...)wymienionymi wyżej aktami prawnymi prawa międzynarodowego i krajowego oraz dokonanie wykładni z uwzględnieniem poglądów orzecznictwa sądów polskich, ale także Trybunału.

Stanowi o tym wprost art. 10 ust.1 ratyfikowanego przez Polskę Międzynarodowego Paktu Praw Osobistych i Publicznych z dnia 19 grudnia 1966 r. (Dz. (...)Odpowiednikami powyższych norm prawa międzynarodowego są art. 40, 41 ust. 4 i 47 Konstytucji RP wprowadzające wyżej wskazane zasady na grunt prawa polskiego. (...)Standard międzynarodowy i standard polski [w:] Zapobieganie torturom w instytucjach izolacyjnych Europy Centralnej i Wschodniej. (...)Państwo nie może uchylać się od realizacji swoich zadań określonych w prawie krajowym i zobowiązań wynikających z aktów prawa międzynarodowego.

Odnosi się to również do wypadku, gdy prawomocne orzeczenie lub ostateczna decyzja zostały wydane na podstawie aktu normatywnego niezgodnego z Konstytucją , ratyfikowaną umową międzynarodową lub ustawą.