Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Kredyt był denominowany we (...) – zarówno jego wypłata, jak i spłata następowała w złotych polskich. (...)W przypadku kredytu denominowanego w walucie obcej, kwota kredytu wypłacana w złotych była określona poprzez przeliczenie na złote kwoty wyrażonej w walucie, w której kredyt jest denominowany, według kursu kupna tej waluty,(...)(...)W przypadku kredytu denominowanego w walucie obcej możliwa była jego spłata w walucie, w jakiej kredyt był denominowany – postanowienie to weszło w życie już po zawarciu spornej umowy - 1 lipca 2009 r. (...)Również kurs franka był jednostronnie ustalany przez Bank według zasad, które nie były przedmiotem negocjacji stron, nie zostały też przedstawione kredytobiorcom, ani nie były im znane.

Powódka nie wnioskowała ani na żadnym etapie umowy nie była zainteresowana otrzymaniem jakiejkolwiek kwoty franków szwajcarskich. (...)W niniejszej sprawie wysokość świadczenia powódki została określona w ten sposób, że kwotę kredytu przeliczano najpierw ze złotych na franki szwajcarskie, po kursie wskazanym przez bank, uzyskując równowartość kredytu wyrażoną w walucie obcej. (...)Potwierdziła ona jedynie wprost dopuszczalność zawierania umów o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty obcej. Dotyczyła zresztą jedynie zasad określania sposobów i terminu ustalania kursów waluty, do której kredyt jest denominowany.

Została przedstawiona mu oferta kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego. (...)Kredyt był przeznaczony na spłatę kredytu mieszkaniowego w (...) S.A. i na refinansowanie kosztów związanych z nieruchomością należącą do kredytobiorcy (§ 1 ust. 2-3). (...)Determinowały one bowiem sposób ustalenia relacji franka szwajcarskiego do PLN, a w konsekwencji decydowały o ustaleniu sumy złotych polskich udostępnionej powodowi, a więc o kwocie kredytu, czyli głównego świadczenia strony. (...)(...)poszczególnych klauzul zawartych w umowie kredytu zawartej przez strony nie wyeliminowało(...)w 2011 r. ust. 3 do art. 69 Prawa bankowego ,(...)spłaty pełnej lub częściowej kwoty kredytu bezpośrednio w walucie obcej.

Jako walutę waloryzacji wskazano frank szwajcarski (CHF). (...)Należy podkreślić, że umowa kredytu nie przewidywała żadnych ograniczeń w określaniu przez bank kursów franka szwajcarskiego w tabeli. (...)Włochy, Australia, Wielka Brytania) czy też stałą aprecjację franka szwajcarskiego do innych walut światowych od kilkudziesięciu lat, wyraźnie widoczną na wykresach historycznych kursów. (...)Bez znaczenia w kontekście abuzywności klauzul przeliczeniowych pozostaje to, że kredytobiorca mógł dokonywać spłat kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich.

Tymczasem umowa kredytowa w sprawie niniejszej poprzez indeksację odnosi wysokość spłacanej kwoty do kursu franka szwajcarskiego (CHF). (...)Naliczanie odsetek według korzystniejszej stopy procentowej (dzięki finansowaniu kredytu we frankach) było możliwe (z punktu widzenia banku) jedynie w przypadku przeliczenia wierzytelności kredytu na franki. (...)Zamiar ten bez konsekwencji dla statusu konsumenta może się zmienić w czasie” ( vide: Jacek Zandecki, Status prawny konsumenta jako strony umowy o kredyt indeksowany/denominowany do franka szwajcarskiego, Studium Prawa Publicznego, Nr 2 (22) 2018). (...)Nie można również stawiać pozwanemu bankowi zarzutu nieprzewidzenia zdarzeń przyszłych, np. uwolnienia kursu franka przez szwajcarski bank centralny na początku 2015 r. i wywołaną wówczas gwałtowną zwyżką kursu.

Powodów zapewniano o bezpieczeństwie oferowanego produktu pożyczkowego ze względu na stabilność kursową waluty CHF. Powodów nie pouczono o ryzyku wiążącym się z zaciągnięciem pożyczki denominowanej do franka szwajcarskiego. (...)Sąd Okręgowy zważył co następuje: W ocenie Sądu będąca przedmiotem rozpoznania umowa była typową umową pożyczki denominowanej do CHF, jakie były powszechnie zawierane przez pozwany bank. (...)Sama kwota pożyczki (w CHF) nie była uzgodniona indywidualnie, ponieważ ustalenia określonej kwoty franków szwajcarskich dokonał pozwany bank – kredytobiorca(...)z uwagi na konstrukcję pożyczki denominowanej i nie wynikało z woli(...)(...)Stanowisko to znajduje oparcie w aktualnym orzecznictwie Sądu Najwyższego, który wskazał, że „umowa jest umową kredytu denominowanego, w której określono kwotę kredytu w walucie obcej i przewidziano jednocześnie, że wypłata powinna nastąpić w złotych.

Powód nie miał możliwości spłaty kredytu we frankach szwajcarskich Powód spłacił 160.000 zł, a do spłaty pozostało 186.000 zł tj. 36.000 CHF. Aktualnie w kredytowanym mieszkaniu zamieszkuje była żona powoda i dwoje małoletnich dzieci. (...)Powód nie otrzymał zatem (i zgodnie z zapisami umowy stron, otrzymać nie miał) umówionej sumy w walucie franka szwajcarskiego - w świetle umowy nie tylko nie mógł uzyskać wypłaty kredytu we wskazanej w umowie walucie, ale też nie mógł go w tej walucie spłacać. Faktycznie miała być wypłacona na rzecz kredytobiorcy kwota w złotówkach, po przeliczeniu kwoty kredytu wskazanej we frankach szwajcarskich przy zastosowaniu kursu kupna waluty obowiązującego w Banku w chwili wypłaty (§37 ust. 1 Regulaminu). (...)Powyższe skutkowało tym, że to na powoda (konsumenta) przerzucono konsekwencje wzrostu kursu waluty franka szwajcarskiego.

Przedstawił powodom kursu franka szwajcarskiego sprzed kilkunastu miesięcy i informacja ta obrazowała korzystny i stabilny kurs tej waluty. (...)Nie omawiano z nim w jaki sposób bank ustala tabele kursowe oraz kurs franka szwajcarskiego, będące podstawą rozliczeń stron w związku z wykonywaniem umowy kredytu. (...)Mieli świadomość zmian kursu franka szwajcarskiego, jednak byli przekonani o stabilności tej waluty i nie zakładali wówczas, że kurs franka może wzrosnąć do obecnego poziomu. (...)Stanowi jedną z wielu spraw wniesionych do sądu w związku z klauzulami niedozwolonymi w umowach kredytu indeksowanych/denominowanych do franka szwajcarskiego i nie jest od nich bardziej skomplikowana pod względem faktycznym bądź prawnym.