Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Zatem już w dacie jej zawarcia musi dojść do ustalenia wysokości kredytu, a tym samym do określenia wysokości zobowiązania kredytobiorcy –(...)mechanizmu waloryzacji, w tym denominacji do waluty obcej, także kursu franka szwajcarskiego. (...)Podkreślono, że z zeznań powodów wynika, iż byli oni zainteresowani uzyskaniem kredytu w złotych polskich, a dopiero w pozwanym banku poinformowano ich, że jedyną możliwością uzyskania przez nich kredytu jest kredyt we frankach szwajcarskich. (...)I tak, wedle § 2 ust. 1 umowy, bank udzielił powodom kredytu w kwocie wskazanej w umowie we frankach szwajcarskich, ale nieokreślonej w złotych, mimo że wedle § 5 ust. 2 pkt 2 umowy, w przypadku finansowania zobowiązań w Rzeczypospolitej Polskiej, kredyt miał być wypłacony w walucie polskiej. (...)Tym samym powodowie nie potrzebowali w celu zrealizowania celu umowy kredytu franków szwajcarskich, a co nie mniej istotne - z zapisów umowy wynikało, że na sfinansowanie zobowiązań w Rzeczypospolitej Polskiej kredyt wypłacany jest w złotych (§5 pkt 3 umowy).

Pracownica banku zaproponowała im jednak kredyt związany z frankiem szwajcarskim, który miał niższe oprocentowanie, niż w przypadku kredytu złotowego. (...)Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt waloryzowany kursem franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)Kurs franka szwajcarskiego, po którym miało nastąpić przeliczenie kwoty kredytu, nie był przez powodów negocjowany i nie był im znany. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Dalej ustalił, że przedstawiciel Banku nie przedstawił powodom negatywnych stron, wad takiego kredytu, ani też nie przedstawił im symulacji przy założeniu znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego. (...)Ocenił dalej, że kredyt udzielony powodom był kredytem złotowym (nie walutowym), indeksowanym do kursu franka szwajcarskiego (CHF). (...)(...)(...)Eliminacja zakwestionowanych postanowień jego zdaniem sprawia, że odpada możliwość oznaczenia we frankach szwajcarskich kwoty kredytu, rat, wartości spłacanego przedterminowo zadłużenia oraz zadłużenia przeterminowanego.

Wartość wypłaconego pozwanym kredytu ustalona była na podstawie kursu kupna franka szwajcarskiego. Natomiast wysokość zobowiązania pozwanych do spłaty rat kapitałowo-odsetkowych kredytu obliczana była na podstawie kursu sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)Strony określiły przy tym sposób określania salda zadłużenia oraz spłaty kredytu poprzez odwołanie się do kursów franka szwajcarskiego. (...)Mechanizmy, służące do przeliczania złotych na franki szwajcarskie, aby mogły być stosowane muszą być uzgodnione i zaakceptowane przez obie strony w dacie zawierania umowy, a także winny być sformułowane w sposób jednoznaczny.

Małżonkowie C. nie znali się na kredytach, działali w zaufaniu do doradcy oraz pracowników banku, którzy podkreślali stabilny kurs franka szwajcarskiego, zapewniali, że zapisy walutowe znajdujące się w umowie mają wyłącznie charakter techniczny, który umożliwia zawarcie umowy. (...)Bank nie pouczył powódki oraz jej męża o skutkach zawarcia kredytu denominowanego do waluty obcej oraz o zagrożeniach z tego wynikających. (...)Sąd Apelacyjny podziela zatem stanowisko, że umowa kredytu wiążąca wysokość udzielonego kredytu oraz wysokość jego spłat z kursem waluty obcej, np. franka szwajcarskiego, nie jest sprzeczna z ogólną konstrukcją umowy kredytu przewidzianą w art. 69 ust. 1 pr.bank. (...)W tej sytuacji powódka nie uniknęłaby przede wszystkim ryzyka znaczącego umocnienia się waluty, do której kredyt został denominowany.

Po wstępnej analizie ich sytuacji materialnej, pracownik banku zaproponował im kredyt denominowany do CHF oraz poinformował powodów, że ich zdolność kredytowa pozwala na zaciągnięcie tylko takiego kredytu. (...)Stopę bazową odniesiono do stawki LIBOR 3M. Spłaty kredytu miały być przeliczane na CHF(...)dzień przed datą wpływu środków do Banku. 29 października 2012 r. strony zawarły aneks do umowy, w którym oznaczenie „kredyt denominowany’’ zastąpiły wyrażeniem „kredyt indeksowany”. (...)Zawarcie umowy kredytu denominowanego/indeksowanego do waluty obcej co do zasady było prawnie dopuszczalne. (...)Nie sposób także w realiach sprawy przyjąć do rozliczenia kredytu kurs średni NBP na podstawie zwyczaju w rozumieniu art. 354 k.c. , ponieważ kurs taki nie był zwyczajowo przyjmowany w praktyce bankowej w umowach kredytu indeksowanego albo denominowanego do waluty obcej.

Powodowie byli zachęcani do zaciągnięcia kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego. (...)Powodowie nie byli informowani o skali możliwego wzrostu kursu franka szwajcarskiego do złotego i o rozmiarze możliwego wzrostu salda kredytu. (...)Do czasu zawarcia aneksu w 2014 r. powodowie nie mieli także możliwości spłaty kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Jak ustalono, w okresie od 27 czerwca 2014 r. do 7 października 2019 r. powodowie dokonywali spłaty kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich.

(...), poprzednikiem prawnym pozwanej, umowę kredytu mieszkaniowego, według której udzielony im miał być kredyt denominowany stanowiący równowartość 161 182,24 franków szwajcarskich, jednak nie więcej niż 457 000 złotych polskich na okres do 15 czerwca 2039 r. (...)Powodowie zawarli z poprzednikiem prawnym pozwanej umowę kredytu denominowanego, kredyt udzielony im został w złotych polskich w kwocie stanowiącej równowartość 161 182,24 franków szwajcarskich. (...)Nie wynika z postanowień umowy aby jej strony ustaliły sposób przeliczenia franków na złotówki i kurs franka. (...)Wyłączenie mechanizmu denominacji i pominięcie odesłania do kursu kupna franka czyni niemożliwym określenie podlegającej wypłacie w złotych kwoty kredytu oznaczonego we frankach, tym samym odpada realizacja funkcji umowy o kredyt w złotych denominowany kursem franka.