Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Zgodnie z art. 129 ust. 4 p.o.ś. można wystąpić z nimi w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości. (...)Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. zawierała także przepisy przejściowe, stanowiące, iż akty prawa miejscowego wydane na podstawie przepisów(...)do czasu wydania nowych aktów prawa miejscowego przez organy przejmujące zadania i kompetencje (art. 47 ust. 2 ww. ustawy). (...)Sąd Najwyższy wskazał, że koncepcja, według której pomiędzy utratą mocy przez dotychczasowe przepisy a wejściem w życie nowych przepisów istniał stan ,,bez prawa”, nie ma ani logicznego, ani formalnego uzasadnienia. (...)Szkoda ma być bowiem normalnym następstwem wejścia w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego wprowadzającego ograniczenia w sposobie korzystania z nieruchomości.

Teza orzeczenia: wniesienie do sądu pozwu, bez uprzedniego zgłoszenia roszczenia osobie obowiązanej do jego zaspokojenia, prowadzi do zachowania dwuletniego terminu przewidzianego w art. 129 ust. 4 u.p.o.ś., również wtedy, gdy odpis pozwu został doręczony tej osobie po upływie tego terminu.

Prawo ochrony środowiska. (...)Jest to termin prawa materialnego, ograniczający wykonywanie prawa. (...)(...)dla nich trendu rozwoju portu lotniczego, W ostatecznym rozrachunku liczba operacji lotniczych w ciągu dwudziestu czterech lat ma zwiększyć się o ponad 70%, co niewątpliwie wpływa na ograniczenie prawa własności sąsiednich nieruchomości, a co za tym idzie, na ich wartość. (...)W odbiorze potencjalnych nabywców, akt prawa miejscowego o utworzeniu o.o.u., otwierający, przynajmniej potencjalnie, legalną drogę do zwiększenia operacji lotniczych, wpływa na zmniejszenie wartości nieruchomości.

Prawo Ochrony Środowiska (Dz. (...)Prawo ochrony środowiska, jest terminem zawitym, a nie terminem przedawnienia” . (...)Źródłem roszczenia jest tu zatem wejście w życie prawa miejscowego, które ogranicza prawa właścicielskie w obrębie OOU. I tak, jak prawo własności ma swoją wartość rynkową, tak też jego ograniczenia znajdują odzwierciedlenie w spadku tej rynkowej wartości. (...)(...)ale uwzględniają także rosnący ruch lotniczy czy nawet planowane nowe inwestycje portu lotniczego (np. budowę nowych pasów).

Powodowie zastrzegli sobie prawo do podwyższenia wysokości żądania i wartości przedmiotu sporu po przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłych sądowych. (...)Zdaniem powodów wprowadzenie OOU spowodowało powstanie po ich stronie szkody w postaci utraty wartości nieruchomości oraz konieczność poniesienia nakładów na wygłuszenie pomieszczeń od hałasu wynikającego z działalności portu lotniczego. (...)Przedsądowym wezwaniem do zapłaty z 23 lipca 2013 r. powodowie wezwali pozwanego do zapłaty 600.000 złotych odszkodowania z tytułu hałasu lotniczego (okoliczność bezsporna, a ponadto wezwanie do zapłaty z prezentatą pozwanego z dnia 24 lipca 2013 r. k. 12). (...)(...)roszczeń przeciwko przedsiębiorcy prowadzącemu port lotniczy, gdyby dochodzone odszkodowanie nie miało związku z utworzeniem OOU. Skoro wskutek wejścia w życie aktu prawa miejscowego, wprowadzającego OOU, dochodzi do zwężenia granic prawa własności, to od chwili wejścia(...)

(...)się, że w przypadku transportu lotniczego cechę „nadzwyczajności” ma tylko takie zdarzenie, które nie tkwi w istocie normalnego wykonywania działalności danego przewoźnika lotniczego i nie poddaje się jego skutecznej kontroli ze względu na swój charakter lub źródło. (...)W ocenie tutejszego Sądu niedopuszczalnym jest bezrefleksyjne transponowanie myśli wyrażonej przez Trybunał bez zbadania faktycznych możliwości przewoźnika lotniczego w tym zakresie. (...)Te wszystkie okoliczności pozostające skądinąd poza wpływem pozwanego sprawiają, że ustalenie siatki połączeń uwzględniającej hipotetycznie określoną rezerwę jest niezwykle utrudnione i co należy wyraźnie podkreślić niezależne tylko i wyłącznie od przewoźnika lotniczego. (...)Z tego względu aspekt ten nie może być badany wyłącznie z perspektywy technicznych możliwości ale i ekonomicznej zasadności takiego kroku, rzecz jasna uwzględniając dyrektywy ochrony praw podróżnych.

Na (...) dyskutowano, czy powód ma prawo wypowiadać się jako ekspert w badaniu wypadków lotniczych. (...)Kolegium uznało, że powód ze swoim dorobkiem zawodowym nie ma prawa wypowiadać się na temat takich zagadnień. (...)W tych okolicznościach strona pozwana miała prawo bronić swego dobrego imienia, jednak powinna to była czynić w granicach dozwolonych prawem. (...)Elżbieta Ura, Akademickie prawo pracy, komentarz do art. 147 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, a także Paweł Wajda, Aleksandra Wiktorowska – komentarz do art. 147 ustawy Prawo o szkodnictwie wyższym w : Prawo o szkolnictwie wyższym.

W trybie tym, wedle brzmienia art. 505 13 § 2 k.p.c. jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa, co też uzasadniało formę niniejszego uzasadnienia. (...)Cytowana norma prawna w ust. 3 przewiduje z kolei, że obsługujący przewoźnik lotniczy nie jest zobowiązany do wypłaty(...)(...)Należy podnieść, że z dotychczasowego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości wynika, że skoro art. 5 ust. 3 Rozporządzenia stanowi odstępstwo od zasady prawa pasażerów do odszkodowania należy go interpretować ściśle ( vide: wyrok TS z dnia 11 grudnia 2007 r.w sprawie W. H. / A. , C-549/07). (...)Z tych też przyczyn Trybunał Sprawiedliwości uznał, że nie ma potrzeby, aby wypowiadać się na temat racjonalnych środków, które przewoźnik lotniczy powinien podjąć w celu rozwiązania problemu ( (vide: wyrok TS z dnia 17 września 2015 roku, C-257/14 C. (...) L. / K. N. ).

Teza orzeczenia: Awaria radaru na lotnisku jako nadzwyczajna okoliczność wyłączająca odpowiedzialność przewoźnika za opóźniony lot.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pełnomocnik wskazał, że powodowie zawarli z pozwanym umowę transportu lotniczego, na podstawie której pozwany zobowiązał się do przewozu lotniczego powodów na trasie W. – lotnisko C. (...) w dniu 15 września 2016 r. (...)Chodzi o takie sytuacje, gdy kontrola ruchu lotniczego zawiesza operacje lotnicze lub wprowadza ograniczenia w operacjach lotniczych w portach lotniczych wylotu lub przylotu. (...)Zdarzenie to, nie wpisuje się w ramy normalnego wykonywania działalności przewoźnika lotniczego i pozostawało poza zakresem jego skutecznej kontroli. (...)Tym samym nie powstało prawo pasażerów do żądania odszkodowania.