Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Dowód: zeznania świadka B. N. (zapis skrócony – k. 48v w zw. z k. 254 akt PR Ds. 757.2016) M. D. (1) został przetransportowany przez lotnicze pogotowie ratunkowe do szpitala przy ul. (...) w S. . (...)W przypadku odmownej decyzji organu wydanej w oparciu o tę regulację sąd bada, czy spełnione zostały po stronie ubezpieczonego przesłanki prawa do danego świadczenia (por. uchwała Sadu Najwyższego z dnia 11 lutego 2014r. (...)(...)bez uwzględnienia przenikania się regulacji prawa pracy i prawa ubezpieczeń społecznych. (...)Skoro organ rentowy wiąże decyzja administracyjna innego organu, to tym bardziej winien go wiązać wyrok sądowy dotyczący określonej przesłanki prawa do świadczeń.

Sąd Okręgowy nie podzielił również zarzutów prawa materialnego podnoszonych przez stronę powodową. (...)Przepis art. 9 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 reguluje tzw. prawo do opieki. (...)Wreszcie Sąd Odwoławczy nie podzielił również zarzutu naruszenia art. 205c ust. 6 ustawy - Prawo lotnicze poprzez pominięcie okoliczności, że brak udzielenia odpowiedzi na reklamację w terminie 30 dni wiąże się z uznaniem reklamacji przez przewoźnika lotniczego. (...)Nadto orzecznictwo sądów powszechnych w tym przedmiocie jest niejednolite, zatem w ocenie Sądu Odwoławczego brak było podstaw do uznania w oparciu o ww. przepis ustawy - Prawo lotnicze , iż przewoźnik uznał reklamację powódek poprzez brak odpowiedzi w ustawowym terminie.

Sąd Okręgowy ograniczył uzasadnienie wyroku do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa. (...)To uprawnienie do występowania z konkretnym roszczeniem przeciwko innemu oznaczonemu podmiotowi, wypływające z prawa materialnego. (...)W orzecznictwie przyjmie się, iż na przewoźniku lotniczym spoczywa obowiązek zaplanowania siatki lotów w taki sposób, aby wykonać rejs zgodnie z ramami czasowymi. Ryzyko w postaci korzystania z tego samego samolotu na kilku trasach lotniczych, choć tego rodzaju praktyki linii lotniczych mają charakter powszechny, nie może zostać przeniesione na pasażerów.

Ochrona prawna powoda znajduje oparcie nie tylko w art. 23 i 24 kc. , ale również w art. 8 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. (...)Nie zasługuje na akceptację argument pozwanego, że w przypadku lotnisk cywilnych za hałas generowany przez loty odpowiada lotnisko, a niekorzystająca z lotniska linia lotnicza użytkująca samolot. Relacja między liniami lotniczymi użytkującymi samoloty generujące hałas i lotniskami cywilnymi ma charakter gospodarczy – lotnisko prowadzi działalność gospodarczą, a jego celem jest zapewnienie jak największej liczby połączeń lotniczych i generowanie zysków. Natomiast lotnisko wojskowe pełni rolę służebną wobec jednostki wojskowej, która je wykorzystuje dla prowadzenia działalności wojskowej (lotniczej) – szkoleniowej lub operacyjnej.

Wskazane naruszenie może być wytykane Sądowi meriti w ramach zarzutów dotyczących naruszenia prawa procesowego i w taki też sposób skarżący kwestionował owe ustalenia. (...)Bezzasadne są, sformułowane przez apelującego, pozostałe zarzuty oparte na naruszeniu przepisów prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 k.p.c. (...)(...)ramach obsługi w danym porcie lotniczym, w kraju macierzystym, nie stanowiłoby ciężaru, który przerastałby możliwości przedsiębiorstwa lotniczego, w szczególności w sezonie, w trakcie którego odbywa się więcej rejsów, w tym rejsów czarterowych. (...)Należy się zgodzić z powodami, że inny sposób funkcjonowania trudno uznać za racjonalny i zabezpieczający pasażerów przed ryzykiem opóźnień lotniczych.

Wskazali, że każde z nich dochodzi zapłaty kwoty 1.379 zł - tytułem zwrotu poniesionych kosztów za zakup biletów lotniczych za pośrednictwem biura (...) oraz po 1.000 zł tytułem zadośćuczynienia za zmarnowany urlop. (...)Pismem z dnia 22 listopada 2021 r. państwo K. wraz państwem A. reklamowali wykonaną przez (...) Sp. z o.o. w O. usługę wnosząc o zwrot na ich rzecz dodatkowo poniesionych kosztów biletów lotniczych oraz odszkodowania w wysokości 1.600 euro za 4 osoby, jednakże bezskutecznie. (...)Tych czynności zabrakło z ramienia pozwanego biura, na którym zgodnie z przywołanymi wcześniej przepisami prawa, ciążył obowiązek poinformowania swoich klientów o wymogach dotyczących wygenerowania kodu QR we właściwym formacie. (...)W powołanej już wyżej uchw. z 19.11.2010 r. (III CZP 79/10) SN, odnosząc się do możliwości uznania prawa do czerpania pełnej satysfakcji z zakupionej imprezy turystycznej za dobro osobiste, stwierdził, że katalog dóbr osobistych nie powinien być sztucznie rozszerzany.

(...)H. ; 2 naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 233 k.p.c.(...)na przyjęciu, że na zdjęciu lotniczym z lipca 1989 r. (k.(...)podczas gdy z ww. zdjęcia lotniczego nie sposób ustalić jakoby żadnego(...)czasie nie było, ze zdjęcia lotniczego z lipca 1989 r. ustalić(...)(...)(...)1984 r.; 5 naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 233 k.p.c.(...)w konsekwencji powyższego, naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 336 k.c.(...)nabycia nieruchomości; 7 naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 233 k.p.c.(...)(...)(...)obrazem nieruchomości wynikającym ze zdjęć lotniczych. (...)Nie budziło wątpliwości Sądu Okręgowego, że użytkownik wieczysty gruntu sąsiadującego z gruntem zasiadywanym może nabyć prawo własności gruntu zasiadywanego, o ile(...)

(...)art. 32 ust. 1 ustawy prawach konsumenta; niewłaściwe zastosowanie art. 410 § 2 k.c. w zw. z art. 27 i art. 29 ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta (tekst jednolity: Dz. (...)(...)w niej zarzutami dotyczącymi naruszenia prawa materialnego, wiążą go natomiast zarzuty dotyczące naruszenia prawa procesowego, w granicach zaskarżenia bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania (III CZP 49/07, OSNC 2008/6/55). (...)(...)subsumpcji, a więc zastosowania przepisów prawa materialnego i nie należy do sfery ustaleń faktycznych, przez co nie mogła być przedmiotem skutecznego zarzutu naruszenia przepisu prawa procesowego. (...)Nietrafne okazały się również zarzuty niewłaściwego zastosowania art. 2 pkt. 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta oraz art. 410 § 2 k.c. w zw. z art. 27 i art. 29 ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta.