Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

D. W. nie tłumaczył powodom szczegółowo mechanizmu indeksacji, sam zresztą podobnie jak powodowie nie rozróżniał bliżej konstrukcji kredytu indeksowanego od kredytu walutowego względnie kredytu denominowanego. (...)(...)nie rozróżniali tak naprawdę konstrukcji kredytu walutowego, denominowanego, indeksowanego nie oznacza, że z całą pewnością z umowy jasno wynika, iż chodzi o kredyt złotówkowy, wypłacany w złotych, a jedynie waloryzowany kursem waluty szwajcarskiej. (...)Powiązanie zaś kredytu z walutą szwajcarską miało związek z tym, że wówczas dla takich kredytów oferowano korzystniejsze oprocentowanie. (...)Niektóre konstrukcje umowne – stosowane jednak w umowach kredytów walutowych, denominowanych – tego rodzaju założenia przewidywały.

Nieprawdziwe są zatem twierdzenia powodów, że są oni zobowiązani do zwrotu świadczenia wyższego niż otrzymane, gdyż przy kredytach indeksowanych do franka szwajcarskiego, kredytobiorca jest zobowiązany do zwrotu dokładnie takiej samej ilości franków, których równowartość otrzymał. (...)W dacie zawarcia przedmiotowej umowy kredytowej przez strony niniejszego postępowania, dopuszczalne było zatem zawarcie umowy o kredyt indeksowany do waluty franka szwajcarskiego. (...)Powodowie świadomie zdecydowali się na zawarcie umowy kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, zaś uzyskanie kredytu na takich warunkach było dla nich wówczas korzystne. (...)Bank samodzielnie wyznaczał w Tabelach kursowych kurs kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego.

Zachęta ta miała sprawić, iż klienci banku, w tym powodowie, po zapoznaniu się zwłaszcza z historycznymi zmianami kursu franka szwajcarskiego, które załączono do w/w oświadczenia, dokonają świadomego wyboru oferty najkorzystniejszej dla siebie. (...)W umowie strony wprost wskazały na kwotę kredytu i walutę kredytu, którą była waluta szwajcarska, a mianowicie w punkcie 1 tej umowy wyraźnie wskazano, iż kwotą kredytu jest kwota 332 479, 56 CHF (franków szwajcarskich). (...)Aktualny kurs franka jest wynikiem normalnych reguł rynku ekonomicznego, na którego wysokość nie ma wpływu żadna ze stron umowy. (...)W powołanym świetle zwrócić należy także uwagę, że kwestionowana umowa kredytu nie zastrzega górnej wysokości wzrostu kursu CHF. Kredytobiorcom nie zostało zagwarantowane, że wzrost kursu franka szwajcarskiego nie przekroczy określonej wartości, ani(...)

Pozwany wskazał, że kredyt został udostępniony powodom we frankach szwajcarskich na rachunek prowadzony w walucie kredytu tj. (...)Informował, że kredyt zostanie wypłacony w złotówkach przeliczonych po kursie franka szwajcarskiego. (...)Oprocentowanie kredytu we franku szwajcarskim było korzystniejsze dla kredytobiorców niż dla kredytu złotówkowego. (...)Samo bowiem zakwestionowanie sposobu wyliczenia kursu franka szwajcarskiego na chwilę uruchomienia kredytu i zapadalności raty kredytu nie oznaczałoby, iż kredyt zawarty przez stronę utraciłby charakter kredytu denominowanego do kursu franka szwajcarskiego i stałby się kredytem złotowym.

Spośród dostępnych opcji waluty kredytu (PLN, (...) , USD i EUR) wnioskujący wskazali franka szwajcarskiego. (...)Spośród dostępnych opcji waluty kredytu (PLN, (...) , USD i EUR) wnioskujący wskazali franka szwajcarskiego. (...)(...)na wielu zmiennych ekonomicznych, dotyczących szwajcarskiego rynku finansowego, która pozwoliłaby określić schemat ustalania oprocentowania umów kredytowych denominowanych we frankach, nie jest możliwym ustalenie wag poszczególnych parametrów w takim schemacie. (...)Średnie oprocentowanie kredytów hipotecznych denominowanych we franku pod koniec 2008 roku wynosiło 4,29 %, zaś na koniec marca 2009 roku 2,74 %.

Nie informowano kredytobiorców o ryzyku walutowym związanym z indeksacją kredytu frankiem szwajcarskim. (...)Jednak saldo zadłużenia (wykorzystanego i niezwróconego kapitału kredytu), a więc kwota stanowiąca podstawę do ustalenia wysokości świadczenia kredytobiorcy, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich, po przeliczeniu według kursu kupna wskazanego w aktualnej Tabeli banku. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu).

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 19.07.2007 r. pozwana zawarła z wierzycielem pierwotnym (...) Bankiem S.A. umowę kredytu na cele mieszkaniowe (...) nr (...) , mocą której bank udzielił kredytu w kwocie 200 000 zł denominowanego (waloryzowanego) kursem franka szwajcarskiego. (...)Przedmiot umowy został opisany jako postawienie do dyspozycji kredytobiorców kredytu w kwocie 200 000 zł denominowanego (waloryzowanego) do waluty CHF. Kredyt miał zostać wypłacony w PLN(...)(§ 3 ust. 1a umowy kredytu). (...)Pozwana przy zawarciu umowy miała świadomość co do tego, że kwota udzielonego jej kredytu zostanie przeliczona do waluty szwajcarskiej, a następnie przy spłacie poszczególnych rat ponownie będzie przeliczana do waluty polskiej. (...)Kurs średni franka szwajcarskiego wynosił: - w dniu 19.07.2007 r., tj. w dacie wypłaty I transzy kredytu – 2, 2606 zł, czyli(...)w dacie wypłaty II transzy kredytu – 2, 2972 zł, czyli(...)767, 30 CHF. W wypowiedzeniu kredytu z dnia 04.10.2011 r. (...) Bank wskazywał na sumę 83 100, 10 CHF kapitału.

Umowa nie zawiera także uprawnienia owego kredytobiorcy do uczestnictwa, w szczególności na zasadach równości, w każdorazowym ustalaniu kursu, w tym wypadku franka szwajcarskiego. (...)Treść tejże umowy pozwala zatem na ustalenie kursu złotego do franka szwajcarskiego na poziomie np.: 1:1 lub wyższym, albo też 2:1, 4,5:1, 100:1 i dowolnie innym. (...)W ten sposób zatem bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)Pozwany nie był uprawniony do przeliczenia kwoty kredytu udzielonego powodowi wedle przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego, a następnie do otrzymywania rat tego kredytu jako jego spłaty wedle także przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego.