Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Zaproponowano mu kredyt denominowany. (...)(...)że załącznik modyfikuje treść umowy kredytu w ten sposób, że wypłata i spłata kredytu następuje w złotych pomimo, że kwota kredytu została w umowie określona we frankach szwajcarskich. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” w postaci określenia kwoty kredytu w walucie obcej miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu denominacji.

Teza orzeczenia: 1. Wprowadzenie do umownego stosunku zobowiązaniowego elementu nadrzędności jednej ze stron, która na podstawie swojej decyzji ustala wysokość parametrów (kursów walut) służących do wyznaczenia wysokości świadczeń stron, bez odwołania do obiektywnych kryteriów jednoznacznie zakreślających granice przyznanych stronie uprawnień, stanowi (...)

Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. (...)wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną(...)odmienny był cel ich wprowadzenia do umowy (stronom nie chodziło o(...)temu służyło zastrzeżenie oprocentowania adekwatnego do waluty, w której określono wysokość(...)(...)Właściwy wniosek z faktu związania stopy LIBOR z frankiem szwajcarskim jest taki, że po wyeliminowaniu(...)jedną z podstawowych cech umowy kredytu jest jego odpłatność. (...)(...)powoda kwotę, którą świadczył we frankach szwajcarskich (22 543,15 CHF), gdyż spłacone we frankach kwoty nie mogą być zaliczone(...)

Również w decyzji kredytowej kwota kredytu jest określana w złotych a nie we frankach szwajcarskich. (...)Właściwy wniosek z faktu związania stopy LIBOR z frankiem szwajcarskim jest taki, że po wyeliminowaniu(...)jedną z podstawowych cech umowy kredytu jest jego odpłatność. (...)(...)powódki kwotę, którą świadczyła we frankach szwajcarskich (19 839,68 CHF), gdyż spłacone we frankach kwoty nie mogą być zaliczone(...)(...)(...)oraz żądania zasądzenia kwot we frankach szwajcarskich w relacji do wartości wszystkich roszczeń.

Powodom zostały przedstawione wykresy obrazujące kurs franka szwajcarskiego na przestrzeni kilku lat. (...)Kredyt został udzielony (ujęty w umowie) i wypłacony powodom w złotych polskich, i dopiero po oddaniu powodom do dyspozycji wynikającej z umowy kwoty w PLN doszło do odniesienia jego wypłaconej równowartości do franka szwajcarskiego. (...)Niniejsza Umowa w skutek wprowadzonej indeksacji, odnosi wysokość spłacanej kwoty do kursu franka szwajcarskiego. (...)Nie uprzedzono klientów, że względnie stabilny kurs franka szwajcarskiego nie jest pochodną mikroekonomicznych i makroekonomicznych cech gospodarki szwajcarskiej, lecz efektem polityki Banku Szwajcarskiego.

Wskazał, że rzeczywistą przyczyną powództwa nie są wady prawne umowy, ale wzrost kursu franka szwajcarskiego, zaś powodowie wiedzieli, że umowa wiąże się z ryzykiem kursowym, na które się godzili. (...)Powodowie byli zapewniani o bezpieczeństwie waluty franka szwajcarskiego. (...)Osiągnięcie tego celu było możliwe wyłącznie przy wykorzystaniu kredytu wyrażonego walutą obcą – satysfakcjonującą wysokość kapitału i raty miesięcznej powodom zapewniała umowa kredytu z klauzulą indeksacyjną, określającą wysokość zobowiązania w walucie franka szwajcarskiego. (...)Podczas procesu zawierania umowy powodowie byli przekonywani, że kredyt indeksowany do waluty franka szwajcarskiego jest najkorzystniejszą ofertą, zaś sam frank jest bezpieczną walutą.

Powodowie podnieśli, iż zawarli z pozwanym umowę kredytu indeksowanego do CHF. W istocie była to umowa kredytowa zawarta w walucie polskiej, w której frank szwajcarski stanowił wskaźnik wyznaczający wartość spłacanych rat. (...)Ponadto, powodowie powołali się na nadzwyczajną zmianę stosunków, wynikającą ze zmiany kursu franka szwajcarskiego. (...)Różnice zaczęły być tym bardziej wyraźne im wyraźniej wzrastał kurs franka szwajcarskiego ( tak SO w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z 20 grudnia 2019 r., XXV C 1597/17 ). (...)Rzecz jednak w tym, iż ze względu na niski kurs CHF w 2007 r., taka symulacja miała się nijak do notowań historycznych franka szwajcarskiego, była ona tym samym nieaktualna dla prawidłowego zobrazowania klientowi faktycznego ryzyka kursowego.

Pozwani podnieśli, że nie są związani umową kredytu z bankiem z uwagi na fakt wykorzystywania przez bank umów przewidujących m.in. obowiązek spłaty kredytu w walucie obcej, według kursu franka ustalonego według uznania banku (tabeli), której reguły nie są jasne (zawierające klauzule abuzywne). (...)Przed zawarciem umowy kredytu pozwanym wyjaśniono istotę i mechanizm kredytu oraz różnice między kredytem złotowym, a denominowanym. (...)Jak wynika z regulaminu kredytowania pozwani mogli wybrać pomiędzy takim rozwiązaniem, a spłata rat bezpośrednio we franku szwajcarskim, z pominięciem mechanizmu przeliczeniowego stosowanego przez bank. (...)Skoro jednak mieli realna możliwość wyboru innego rozwiązania, tj. spłaty bezpośrednio we franku, należy uznać, że zdecydowanie się przez strony na spłatę w PLN było przedmiotem indywidualnego uzgodnienia.

W uzasadnieniu powodowie wskazali, że zawarli z pozwanym umowę kredytu, który udzielony został we frankach szwajcarskich, jednakże na rzecz powodów wypłacono polskie złote. (...)W takim przypadku kredyt pozostałby kredytem we frankach pozwalającym na spłaty w CHF /odpowiedź na pozew k. 66-117/. (...)Jako walutę kredytu oznaczono franka szwajcarskiego (CHF), zaś okres kredytowania określono na maksymalnie 25 lat. (...)Powodowie nie zostali również poinformowani o sposobie ustalania kursu franka szwajcarskiego przez bank.