Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Zaproponowano im kredyt we frankach szwajcarskich. (...)Indeksacja do franka szwajcarskiego stanowiła jedynie dodatkowe postanowienia umowne, nie nadające jednak kredytowi charakteru kredytu walutowego. (...)Wprowadzenie klauzuli waloryzacyjnej miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji.

Spółka (...) sp. z o.o. złożyła ponownie wniosek do I Oddziału Banku (...) w W. w dniu 14.09.2001r. o udzielenie kredytu inwestycyjnego denominowanego w przeliczeniu na franki szwajcarskie z przeznaczeniem na budowę hotelu wraz z wyposażeniem i niezbędną infrastrukturą. (...)W dniu 8.08.2002 roku spółka (...) wystąpiła do Banku (...) w W. o podwyższenie kredytu denominowanego inwestycyjnego o kwotę 910.000 złotych, wskazując, iż podwyższenie kwoty związanej jest z wzrostem powierzchni użytkowej i podwyższeniem standardu kompleksu B. . (...)Nie wiedział, czy przedłożony operat został wykorzystany do uzyskania czy do uruchomienia kredytu. (...)Spółka (...) uzyskała kredyt denominowany inwestycyjny w kwocie 5.720.000 złotych.

P. C. zawarł z (...) Bank Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umowę Nr (...) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych (...) , waloryzowany kursem franka szwajcarskiego z przeznaczeniem na zakup na(...)pokrycie kosztów związanych z udzieleniem kredytu i zakupem lokalu. (...)Proces udzielania kredytu trwał kilka tygodni, w trakcie których przyszły kredytobiorca pozostawał w telefonicznym kontakcie z pracownikiem banku i negocjował jego warunki, wskazując ostatecznie we wniosku o udzielenie kredytu jako walutę waloryzacji frank szwajcarski ( (...) ). (...)Koszty te wynikały z cen swapów walutowych oraz tzw. swap (...) , czyli procentowo-walutowych, pozwalających zamienić depozyty złotówkowe na odpowiadające im depozyty we franku szwajcarskim. (...)(...)operacji przez liczby określające kurs franka szwajcarskiego przypadający na określoną datę zapłaty w kolumnie tabeli Nr 7 zatytułowanej „kurs (...) mBanku” (np. 27,94 CHF x 2,5555 PLN/ (...) = 71,40 PLN).

Do tego zostaje doliczona prowizja banku w wysokości 1.535,85 franków szwajcarskich, co daje łącznie stopę kredytu 255.260,26 franka szwajcarskiego. (...)Czyli pozostało do, do zwrotu 143.493,82 franka szwajcarskiego. (...)No, rzeczywiście bank udzielił kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Pozwana nie musiała brać kredytu denominowanego we frankach szwajcarskich, powódka... pozwana, przepraszam, mogła sobie wziąć kredyt w złotówkach, świadomie wzięła kredyt licząc na to, że na tym zyska.

Początkowo też powód chciał wziąć kredyt w złotych, ale zmienił zdanie w trakcie procedury banku w przedmiocie udzielenia kredytu i zdecydował się na kredyt denominowany we frankach szwajcarskich. (...)W całym okresie od 2000 r. do 2015 r. kurs franka szwajcarskiego w stosunku do złotego zarówno rósł, jak i spadał. (...)Przede wszystkim w umowie tej wprost wskazano, że walutą kredytu są franki szwajcarskie (w § 2 ust. 1 umowy), jak też zabezpieczenie jego spłaty stanowiła hipoteka umowna we frankach szwajcarskich na nieruchomości, na zakup której udzielany był kredyt (§ 3 ust. 1 pkt 1). (...)Nie jest też tak, że umowa ta została w rzeczywistości zawarta w złotych, a nie we frankach z uwagi na to, że powodowi wypłacono złote po cenie kupna w stosunku do franka szwajcarskiego.

Bank mógł również przewalutować kredyt na złote bez wniosku kredytobiorcy, m.in. jeżeli kurs franka wzrośnie o co najmniej 40% (§ 9.8). (...)(...)środków w złotych polskich na franka szwajcarskiego według kursu kupna franka szwajcarskiego z tabeli kursowej strony pozwanej(...)(...)Podkreślić należy nadto, że przedmiotem sporu nie była kwestia ryzyka zmiany rynkowego kursu franka szwajcarskiego, a sposób ustalania kursów walut wynikający z przywołanych wyżej klauzul indeksacyjnych. (...)Były one bowiem powiązane z kursem kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego, według kursów ustalanych przez stronę pozwaną (określonych w apelacji jako Mechanizm I oraz Mechanizm II).

W uzupełnieniu pozwu, złożonym na żądanie Sądu, powód wskazał m.in., że kwota kredytu została wypłacona w ten sposób, że pozwany otrzymał ją we frankach szwajcarskich, które powód następnie odkupił po umówionej cenie. (...)Zgodnie z jej treścią Bank udzielił pozwanemu kredytu w kwocie 78 780 zł indeksowanego do waluty (...) (frank szwajcarski), na okres 420 miesięcy, poczynając od dnia wypłaty kredytu. (...)Kształtują jedynie dodatkowy mechanizm indeksacyjny głównych świadczeń stron stosunku kredytowego, tj. sposób określania rynkowej wartości wydanej i wykorzystywanej sumy kredytu w złotych w relacji do waluty franka szwajcarskiego. (...)Powód, redagując tak postanowienia umowy, przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem (...) poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego.

A. P. (1) i A. P. (2) nie porównywali kursów franka szwajcarskiego stosowanego przez bank z kursami istniejącymi na rynku, gdyż uważali, że „nie po to szli do E. ”. (...)Zacytowane wyżej postanowienia umowy wskazują jednoznacznie, iż umowa zawarta przez powodów jest umową kredytu, przewidzianą w art. 69 prawa bankowego , zawartą w walucie polskiej i waloryzowaną do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)Przedmiotowe postanowienia przyznają bowiem bankowi uprawnienie do określania wysokości kursu sprzedaży i kupna franka szwajcarskiego bez jakichkolwiek wytycznych, ram czy ograniczeń. (...)Samo zakwestionowanie bowiem sposobu wyliczenia kursu franka szwajcarskiego na chwilę zapadalności raty kredytu nie oznaczałoby, iż kredyt zawarty przez stronę utraciłby charakter kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego i stałby się kredytem złotowym.