Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: Wprowadzenie do umownego stosunku zobowiązaniowego elementu nadrzędności jednej ze stron, która na podstawie swojej decyzji ustala wysokość parametrów (kursów walut) służących do wyznaczenia wysokości świadczenia drugiej strony, bez odwołania do obiektywnych kryteriów jednoznacznie zakreślających granice przyznanych stronie uprawnień, stanowi (...)

W przypadku umów kredytu denominowanego czy indeksowanego miała miejsce właśnie modyfikacja istniejącej umowy nazwanej – umowy kredytu, która doprowadziła do wykształcenia się w obrocie pewnego rodzaju tych umów, cechujących się określonymi zasadami ustalania świadczeń stron. (...)Otóż w ustawie z dnia 29 lipca 2011 r. o zmianie ustawy - prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw3 przewidziano wprowadzenie do Prawa bankowego regulacji dotyczących kredytu indeksowanego i denominowanego. (...)Zostało już też wskazane, że późniejsze uregulowanie przez ustawodawcę pewnych zasad związanych z udzielaniem kredytów denominowanych albo indeksowanych do waluty obcej, stanowi potwierdzenie wykształcenia się w obrocie określonego podtypu umowy (umowy kredytu). (...)I CSK 49/12. 15 (...) (...) 16 (...) (...) 17 (...) (...) 18 (...) (...) 19 (...) (...) 20 Jak wynika z pkt. 17 wyroku, sprawa dotyczy zawartej z bankiem umowy pożyczki wyrażonej we franku szwajcarskim (CHF), podczas gdy na mocy(...)

Zachwalano im - jako korzystny - kredyt denominowany do (...) . (...)Harmonogram spłaty rat kredytu był sporządzony we frankach szwajcarskich. (...)Zmienność rat miała wynikać z aktualnego kursu franka. (...)Zgodnie z umową harmonogram spłaty rat kredytu był sporządzony we frankach szwajcarskich, zatem spłata konkretnej raty w danym dniu wymagała wykonania operacji przeliczenia wyrażonej we frankach szwajcarskich raty na złote polskie, zgodnie z postanowieniem z § 7 ust. 1 umowy.

(...)BANK S.A. zawarta została umowa kredytu na cele mieszkaniowe (...) , mocą której bank udzielił kredytu w kwocie 231 000,00 zł, denominowanego (waloryzowanego) kursem franka szwajcarskiego ( (...) ). (...)Kwota kredytu denominowanego (waloryzowanego) w (...) lub jego transzy miała zostać określona według kursu kupna dewiz dla waluty zgodnie z tabelą kursów obowiązującą w banku w dniu wykorzystania kredytu lub transzy kredytu (§2 pkt.2 umowy). (...)Zgodnie z postanowieniami umowy, kredyt był wykorzystany w walucie polskiej, przy jednoczesnym przeliczeniu kwoty kredytu według kursu waluty obcej - franka szwajcarskiego. (...)Nie budziło wątpliwości Sądu, że pozwani znali kurs franka szwajcarskiego na dzień zawarcia umowy kredytowej, godzili się wówczas na jego wysokość i przeliczanie zaciągniętego przez nich kredytu zgodnie z takim kursem, albowiem uznawali to za korzystne dla siebie.

Powodowie pozostawali w przekonaniu o stabilności waluty CHF i nie analizowali historycznego kursu franka szwajcarskiego. (...)Umowa nie zawiera także uprawnienia kredytobiorców do uczestnictwa, w szczególności na zasadach równości, w każdorazowym ustalaniu kursu, w tym wypadku franka szwajcarskiego. (...)Pozwala zatem na ustalenie kursu złotego do franka szwajcarskiego i odwrotnie na poziomie 1:1 lub wyższym, albo też 2:1, 10:1, 100:1 lub dowolnie innym. (...)Przeciwnie, w powszechnym przekonaniu tak zwane umowy frankowe (indeksowane /waloryzowane kursem zwłaszcza franka szwajcarskiego lub denominowane do franka szwajcarskiego) były powszechnie oferowane i oceniane jako „tańsze i bezpieczniejsze”.

Jako walutę waloryzacji kredytu wskazano walutę CHF (franka szwajcarskiego). (...)(...)strony uzgodniły, że zawierają umowę kredytu indeksowanego do waluty obcej, tj. do franka szwajcarskiego, zgodnie z postanowieniami umowy kredytobiorca przyjął na siebie spłatę kwoty kredytu w CHF ustaloną w złotych polskich z zastosowaniem podwójnej indeksacji do waluty obcej (§ 1 ust.(...)(...)Wskazać w tym miejscu należy, że w latach poprzedzających zawarcie umowy, a zwłaszcza w okresie po jej podpisaniu, relacje franka szwajcarskiego do złotego odrywały się od realnych zmian w polskiej gospodarce. (...)W związku z uzgodnieniem, że zawierana umowa indeksowana jest do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego, zgodnie z postanowieniami umowy kredytobiorca przyjął na siebie spłatę kwoty kredytu w CHF ustaloną w polskich złotych z zastosowaniem podwójnej indeksacji.

Spośród wielu ofert kredytów w różnych bankach jedynie oferta kredytu we frankach była dla powódki osiągalna. (...)Powódkę informowano o stabilności franka szwajcarskiego, którego kurs jest kontrolowany przez bank szwajcarski. Informując powódkę o zmianie kursu franka nie tłumaczono jaki to ma wpływ na zobowiązanie kredytowe. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie.

Uzasadniając żądanie pozwu powód wskazał, że w dniu 28 lipca 2008 roku zawarł z pozwanym Bankiem umowę kredytu nr (...) denominowanego do franka szwajcarskiego. (...)Bank nie poinformował go o istniejącym ryzyku walutowym związanym z zaciągnięciem takiego kredytu, przeciwnie, zapewniał powoda o stabilności franka szwajcarskiego. (...)Pozwala zatem na ustalenie kursu złotego do franka szwajcarskiego i odwrotnie na poziomie 1:1 lub wyższym, albo też 2:1, 10:1, 100:1 lub dowolnie innym. (...)Przeciwnie, w powszechnym przekonaniu tak zwane umowy frankowe (indeksowane/waloryzowane kursem zwłaszcza franka szwajcarskiego lub denominowane do franka szwajcarskiego), były powszechnie oferowane i oceniane jako „tańsze i bezpieczniejsze”.

Jako walutę kredytu określono CHF (frank szwajcarski). (...)O ile bowiem nie budzi wątpliwości sposób przeliczenia, to nie jest umówiony między stronami jego punkt kluczowy – ustalenie kursu kupna franka szwajcarskiego. (...)Umowa nie zawiera także uprawnienia kredytobiorcy do uczestnictwa, w szczególności na zasadach równości, w każdorazowym ustalaniu kursu, w tym wypadku franka szwajcarskiego. (...)Treść tejże umowy pozwala zatem na ustalenie kursu złotego do franka szwajcarskiego i odwrotnie na dowolnym poziomie.