Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Tymczasem umowa kredytowa w sprawie niniejszej poprzez indeksację odnosi wysokość spłacanej kwoty do kursu franka szwajcarskiego (CHF). (...)Naliczanie odsetek według korzystniejszej stopy procentowej (dzięki finansowaniu kredytu we frankach) było możliwe (z punktu widzenia banku) jedynie w przypadku przeliczenia wierzytelności kredytu na franki. (...)Nie można również stawiać pozwanemu bankowi zarzutu nieprzewidzenia zdarzeń przyszłych, np. uwolnienia kursu franka przez szwajcarski bank centralny na początku 2015 r. i wywołaną wówczas gwałtowną zwyżką kursu. (...)Przykładowo: Bank (...) przedstawiał klientom informacje o wysokości raty i salda zadłużenia w zależności od rosnącego kursu franka.

Sąd Okręgowy podkreślił, że sporna umowa kredytu nie jest umową o kredyt denominowany do CHF lub kredyt indeksowany w rozumieniu art. 69 ust 2 pkt 4a i ust 3 ustawy prawo bankowe . (...)Trafnie przyjęto, że to powód składał wniosek kredytowy na udzielenie kredytu w walucie frank szwajcarski i samodzielnie wybrał tę walutę jako walutę zobowiązania. (...)(...)powoda i pozostałe dowody co do oceny możliwości majątkowych i finansowych powoda, przekładających się na zdolność kredytową do wzięcia kredytu w złotówkach i we frankach szwajcarskich i wyciągnięcia błędnych wniosków co do faktycznej oceny zdolności kredytowej stanowi(...)(...)Stosownie do treści art. 3 prawa dewizowego z 2007 r. ograniczenia w obrocie dewizowym nie dotyczą czynności prawnych dokonywanych z udziałem banków Podsumowując należy podkreślić, że powód zawarł umowę kredytową, w której określono walutę kredytu – frank szwajcarski.

Większość udzielanych przez pozwanego w tamtym czasie kredytów miała postać waloryzowaną walutą obcą (około 60-70%), głównie frankiem szwajcarskim. (...)Powód określił, że kredyt winien zostać udzielony w walucie frank szwajcarski na okres 30 lat. (...)Strony ustaliły, że kwota kredytu podlegać będzie waloryzowaniu w oparciu o wartość kursową franka szwajcarskiego. (...)Były one zgodne ,że umawiają się o kredyt „złotówkowy” , ale waloryzowany kursem franka szwajcarskiego.

Oczywistym jest przy tym, że powodowie faktycznie nie potrzebowali jakiejkolwiek sumy franków szwajcarskich. (...)To bowiem wolą powodów, wyrażoną w Umowie, było uzyskanie kwoty kredytu w walucie, w której mogliby oni dokonywać dalszych rozliczeń, tj. w złotówkach, bez konieczności dokonywania wymiany we własnym zakresie oddanych im do dyspozycji franków szwajcarskich na złotówki. (...)W ocenie Sądu Umowa ta nie pozostawała także w sprzeczności z regułami waloryzacji, gdyż wobec uznania, iż Umowa wyrażała zobowiązanie we frankach szwajcarskich, która to wartość jest kwotą nominalną kredytu, nie mamy to do czynienia z klauzulami waloryzacyjnymi. (...)Brak dookreślenia tych wartości pozbawia konsumenta możliwości oceny czy decyduje się na spłatę kredytu po kursie ustalonym przez Bank, czy też bezpośrednio we frankach szwajcarskich pozyskanych w innym miejscu.

Na dzień wypowiedzenia umowy kredytu hipotecznego nr (...) , tj. 14 czerwca 2017 r., przy rozliczeniu kredytu według średnich kursów franka szwajcarskiego ogłoszonych przez NBP, pozwana nie zalegała Bankowi z płatnością dwóch rat. (...)lipca 2017 r., przy rozliczeniu kredytu wedle średnich kursów franka szwajcarskiego ogłoszonych przez NBP, występowała nadpłata w kwocie 3.651,10 CHF. W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd uznał, że powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. (...)Ustawa – Prawo bankowe dopuszcza bowiem praktykę udzielania kredytów denominowanych i indeksowanych do waluty innej niż waluta polska, które to rozwiązanie stanowi element umowy kredytu i tym samym nie pozbawia takiej umowy jej charakteru. (...)(...)klauzule, dotyczące zasad przeliczania na frank szwajcarski sumy wypłacanego kredytu, jak i spłaty jego poszczególnych rat, mają charakter niedozwolonych postanowień umownych.

(...)sprzedaż wierzytelności, P. ) umowę kredytu na cele mieszkaniowe (...) nr (...) , na podstawie której bank udzielił kredytu w kwocie 218 000 zł denominowanego (waloryzowanego) w walucie obcej – franku szwajcarskim ( (...) ), a pozwana(...)z czym powód wypowiedział umowę kredytu. (...)(...)W. (KRS (...) ) umowę kredytu na cele mieszkaniowe (...) nr (...) , na kwotę 218 000 zł denominowanego (waloryzowanego) w walucie obcej – franku szwajcarskim ( (...) ). (...)(...)cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach(...)w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych(...)oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. (...)W związku z powyższym w ocenie Sądu, strona powodowa nie udowodniła, że wystosowała do pozwanej w pierwszej kolejności (przed pismem wypowiadającym umowę kredytu z dnia 23 września 2011 r.) wezwanie do zapłaty zaległych należności z tytułu zaprzestania spłaty rat kredytu.

Nie były im przedstawiane historyczne zmiany kursu franka szwajcarskiego (zeznania powoda) . 29 Umowę kredytu powodowie otrzymali w dniu jej podpisania, w placówce banku. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu). (...)Formalnie wiążące strony postanowienia umowy określały w jaki sposób wykorzystana, w złotych, kwota kredytu podlega przeliczeniu na kwotę we frankach szwajcarskich, a następnie w jaki sposób ustala się wysokość świadczeń kredytobiorcy.

W szczególności jeżeli chodzi o postanowienia regulujące kwestię przeliczania kwoty pożyczki, jak i wartości poszczególnych rat pożyczki z franków szwajcarskich na złote według kursów ustalonych w tabeli kursów banku. (...)Determinowało bowiem sposób ustalenia relacji franka szwajcarskiego do złotego, a w konsekwencji decydowało o ustaleniu ilości złotówek udostępnionych powodom, a więc o kwocie pożyczki, czyli głównego świadczenia strony. (...)(...)niego tabelach, przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat pożyczki denominowanej w walucie (...) i wysokości całej wierzytelności poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)Oznacza to, że bankowi pozostawiona została dowolność w zakresie wyboru kryteriów ustalania kursu franka szwajcarskiego w swoich tabelach kursowych, a przez to kształtowania wysokości zobowiązań klientów, których umowy były wyrażone były we franku szwajcarskim.