Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Tymczasem umowa kredytowa w sprawie niniejszej poprzez indeksację odnosi wysokość spłacanej kwoty do kursu franka szwajcarskiego (CHF). (...)Naliczanie odsetek według korzystniejszej stopy procentowej (dzięki finansowaniu kredytu we frankach) było możliwe (z punktu widzenia banku) jedynie w przypadku przeliczenia wierzytelności kredytu na franki. (...)Przy przewidywanym możliwym wzroście kursu franka do 2,88 zł korzyść w porównaniu z jednym kredytem byłaby możliwa jedynie po osiągnieciu wzrostu aktywów ponad 35 %. (...)Sąd zwrócił uwagę stron, że w roku 2007 r. instytucje finansowe musiały mieć pełną świadomość niebezpieczeństw związanych z kredytami powiązanymi z kursem waluty, jak również że jeszcze w 2004 r. kurs średni franka szwajcarskiego w NBP wynosił 3,11 zł.

Powódka otrzymała, stosownie do umowy, kredyt w kwocie 231.000,00 zł (§ 1 ust. 2 umowy) waloryzowany do franka szwajcarskiego (§ 1 ust. 3 umowy). Według tabeli kursowej banku, kwota udzielonego w złotych kredytu na dzień 28 czerwca 2016 roku stanowiła równowartość 90.396,80 franków szwajcarskich (§ 1 ust. 3A umowy). (...)Przed zawarciem umowy kredytowej powódka otrzymała symulacje spłaty kredytów zaciągniętych w złotówkach i we frankach. Ofertę tzw. kredytu we frankach szwajcarskich została powódce przedstawiona w ten sposób, że jest to najtańszy na rynku kredyt, o najniższym oprocentowaniu, z najniższymi ratami do spłaty.

Saldo zadłużenia, a więc kwota wykorzystana i podlegająca zwrotowi, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich. (...)Wprowadzenie konstrukcji kredytu denominowanego, tj. wyrażenie kredytu w walucie obcej a świadczeń w złotych, miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. (...)Jednak z drugiej strony, w przeciwieństwie do umów indeksowanych, w umowie denominowanej kwota kredytu od początku wyrażona jest we frankach szwajcarskich. (...)Nie istnieje zatem żadna podstawa prawna świadczenia spełnionego we frankach szwajcarskich.

Sąd podkreślił, że umowy kredytowe w obu sprawach skonstruowane były podobnie Również w tej sprawie waluta kredytu została określona jako franki szwajcarskie, a do dyspozycji kredytobiorców została oddana kwota w złotych polskich i również kwotę w złotych polskich mieli oni obowiązek zwrócić. I w tej sprawie umowa nie przewidywała w ogóle możliwości wypłaty (oddania do dyspozycji) kredytobiorcy, wskazanej w umowie kwoty kredytu we frankach szwajcarskich, wskazanych jako waluta kredytu ani też możliwości spłaty (zwrotu) kredytu w walucie kredytu czyli we frankach szwajcarskich. (...)(...)pkt. 2 – W przypadku kredytu denominowanego w walucie obcej, kwota kredytu w złotych zostanie określona poprzez(...)wyrażonej w walucie, w której kredyt jest denominowany, według kursu kupna tej waluty,(...)i 6 – W przypadku kredytu denominowanego w walucie obcej, prowizje pobierane(...)(...)(...)przyszłość, jak i w odniesieniu do wcześniej zawartych umów w części, która pozostała do spłacenia i tym samym abuzywność(...)

W oddziałach pozwanego banku dostępne były informatory o kredytach we frankach szwajcarskich. (...)Pozwany umożliwiał klientom założenie konta walutowego i spłacanie kredytu od razu we frankach szwajcarskich. (...)Mieli możliwość spłacania go w frankach szwajcarskich. (...)Sąd Okręgowy wskazał, że powodowie zawarli umowę kredytu denominowanego we franku szwajcarskim jako konsumenci.

W ocenie pozwanego powodowie oczekują, że sąd zwolni ich z ryzyka kursowego, pozostawiając jednocześnie oprocentowanie właściwe dla franka szwajcarskiego. (...)Nie sposób uznać, że umowy są kredytami złotowymi, niezależnymi od kursu CHF, a jednocześnie oprocentowanymi na podstawie stóp właściwych dla franka szwajcarskiego. (...)Pozwany bank oprócz kredytu we frankach szwajcarskich zaoferował A. A. i P. P. kredyt w złotych polskich, jednakże powodowie wybrali kredyt we frankach szwajcarskich, którego warunki w ich ocenie były dla nich korzystniejsze ( dowód: przesłuchanie A. A. protokół k. 1043-1044 – 00:02:39-00:23:23 ). (...)Tu należy wskazać, iż powodowie dopiero z perspektywy czasu ocenili, że kredyty nie były dla nich tak korzystne, jak się tego spodziewali, co było jednak przede wszystkim wynikiem wzrostu kursu franka szwajcarskiego.

Strona pozwana wskazała, że umowa kredytu własny kąt hipoteczny z dnia 25 lutego 2008 rok ze zmienną stopą procentową w CHF nr (...) – (...) (nowy numer umowy (...) ) stanowiła umowę kredytu denominowanego w walucie obcej tj. we franku szwajcarskim (CHF). (...)Był to kredyt denominowany w walucie obcej tj. we franku szwajcarskim. (...)Umowa kredytowa stanowiła umowę kredytu denominowanego w walucie obcej tj. we franku szwajcarskim (CHF). (...)(...)bowiem nadal w ramach Umowy Kredytu we frankach szwajcarskich, co oznacza, że oprocentowanie i raty takiego kredytu obliczane są od kwoty zobowiązania wyrażonej w CHF. W przypadku kredytu denominowanego kwota zobowiązania wyrażona jest w walucie obcej i odpowiada rzeczywistej kwocie kredytu.

Twierdzi, że udzielony powodom kredyt jest kredytem we franku szwajcarskim, a kwotę kredytu pozwany udostępnił powodom na rachunku kredytu wskazanym w § 6 ust. 6 umowy kredytu. (...)Wnioskowali o udzielenie kredytu we franku szwajcarskim, o równowartości kwoty 286.000 zł. (...)W dniu 27 grudnia 2007 r. r. powodowie W. i D. L. zawarli z pozwanym (...) Bank (...) S.A. (wówczas: (...) Bank S.A. ) umowę kredytu nr (...) (k. 459), denominowanego we franku szwajcarskim. (...)Odnosząc się do umowy kredytu zawartej przez strony, należy wskazać,(...)