Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Wynika to w szczególności z faktu, że pozwany przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem CHF poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży i kupna franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego. (...)Jako walutę kredytu wskazano franka szwajcarskiego (CHF). (...)(...)strony uzgodniły, że zawierają umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej, tj. do franka szwajcarskiego, zgodnie z postanowieniami umów kredytobiorczyni przyjęła na siebie spłatę kwoty kredytu w CHF ustaloną w złotych polskich z zastosowaniem podwójnej indeksacji do waluty obcej (§ 1 ust.(...)(...)Wskazać w tym miejscu należy, że w latach poprzedzających zawarcie umowy, a zwłaszcza w okresie po jej podpisaniu, relacje franka szwajcarskiego do złotego odrywały się od realnych zmian w polskiej gospodarce.

Umowa nie przewidywała możliwości oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty kredytu wskazanej w umowie we frankach szwajcarskich ani też możliwości zwrotu kredytu w tej walucie (§7ust. 1 umowy) . (...)Powodowie nie mieli świadomości, że saldo kredytu będzie się też przeliczało według kursu franka szwajcarskiego. Powódka podczas przesłuchania słusznie zauważa, iż wprowadzenia możliwości spłaty raty we franku szwajcarskim nie zmieniało przeliczania kapitału pozostałego do spłaty według wyższego kursu franka szwajcarskiego. (...)Także świadek J. C. (1) nie wyjaśnił jak są ustalane kursy franka szwajcarskiego.

Zawarcie umowy było poprzedzone spotkaniem, na którym rekomendowano zawarcie kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, nie przedstawiając jasnych i zrozumiałych informacji o opłatach okołokredytowych, zasad waloryzacji kredytu i rat, mechanizmu spreadu walutowego,(...)(...)(...)tego powodu, że zawierają odesłanie do waluty obcej jaką w tym wypadku był frank szwajcarski, a co miałoby pociągać za sobą z góry sprzeczność z ustawową konstrukcją kredytu jako umowy nazwanej. (...)(...)w terminach poszczególnych rat zwracać kredyt w walucie polskiej, w kwocie(...)każdoczesnej raty wyrażonej w walucie szwajcarskiej. (...)(...)bank. głównym elementem konstrukcyjnym umowy kredytu jest oznaczona w umowie kwota środków pieniężnych postawiona do dyspozycji na określony umownie cel,(...)w umowie jest jedynie kwota franków szwajcarskich jako równoważnik kwoty postawionej umownie do dyspozycji w złotych polskich.

Podstawą roszczenia powodów było twierdzenie o dokonanych przez nich nadpłatach przy spłacie kredytu z uwagi na abuzywność postanowień umowy odnoszących się do waloryzacji udzielonego kredytu kursem franka szwajcarskiego (CHF) oraz pobierania tzw. spreadu walutowego. (...)Jako walutę kredytu wskazano franka szwajcarskiego (CHF). (...)(...)strony uzgodniły, że zawierają umowę kredytu indeksowanego do waluty obcej, tj. do franka szwajcarskiego, zgodnie z postanowieniami umowy kredytobiorcy przyjęli na siebie spłatę kwoty kredytu w CHF ustaloną w złotych polskich z zastosowaniem podwójnej indeksacji do waluty obcej (§ 1 ust.(...)(...)Wskazać w tym miejscu należy, że w latach poprzedzających zawarcie umowy, a zwłaszcza w okresie po jej podpisaniu, relacje franka szwajcarskiego do złotego odrywały się od realnych zmian w polskiej gospodarce.

W §1 umowy podano, że bank udziela kredytobiorcom kredytu hipotecznego denominowanego. (...)Umowa kredytu zawarta przez strony odwoływała się w swojej treści do pojęcia tzw. kredytu denominowanego w walucie obcej. (...)J. Ostałowski, Zaniechanie informacyjne banku jako podstawa roszczeń konsumenta dotyczących umowy kredytu denominowanego we franku szwajcarskim , Przegląd Prawa Handlowego nr 4/2018, s. 28). (...)D. Krajewski, Charakter prawny typowej umowy o kredyt denominowany do waluty innej niż waluta polska.

W uzasadnieniu powodowie wskazali, że zawarli z pozwanym umowę kredytu, który udzielony został we frankach szwajcarskich, jednakże na rzecz powodów wypłacono polskie złote. (...)W ocenie powodów bank dopuścił się naruszenia właściwości stosunku umowy kredytowej, albowiem powodowie otrzymali w praktyce kwoty wypłacone w złotych polskich, a nie we frankach szwajcarskich, co sprzeczne jest z treścią łączącej strony umowy kredytu. (...)W takim przypadku kredyt pozostałby kredytem we frankach pozwalającym na spłaty w CHF /odpowiedź na pozew k. 151-200/. (...)Jako walutę kredytu oznaczono franka szwajcarskiego (CHF), zaś okres kredytowania określono na maksymalnie 20 lat.

Otóż po pierwsze, należy jednoznacznie stwierdzić, że mamy do czynienia z umową kredytu denominowanego w walucie obcej, którego wartość wyrażona została w umowie we frankach szwajcarskich. (...)Strony określiły więc wysokość kredytu oraz należnych odsetek we frankach szwajcarskich, we frankach szwajcarskich wyrażono także wysokość hipoteki zwykłej i kaucyjnej. Z umowy wynika również, że zmienne oprocentowanie pożyczki miało być obliczane na podstawie wskaźnika LIBOR lub EURIBOR właściwego dla franków szwajcarskich. Także raty kredytu zostały określone w harmonogramie spłat kredytu we frankach szwajcarskich oraz w tej walucie określono koszty z tytułu ubezpieczenia.

Osobom zainteresowanym zaciągnięciem kredytu we franku szwajcarskim przedstawiano zawsze symulację spłaty kredytu udzielonego w złotówce i we franku. (...)Cechą kredytów denominowanych (inaczej niż indeksowanych) jest ich wyrażenie w walucie, do której nastąpiła denominacja. (...)Wybór ten motywowany był prawdopodobnie korzystną wysokością raty i a także nieuzasadnionym przekonaniem powoda, co do ograniczonej możliwości zmiany kursu franka. (...)Dokonując oceny spornej umowy należy zauważyć, że ustalenie umowne polegające na wyrażeniu kwoty kredytu we franku szwajcarskim stanowi postanowienie określające główne świadczenia stron.