Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Owe mierniki pozostały nieznane dla powodów, tj. postać kursu kupna i kursu sprzedaży franka szwajcarskiego obowiązująca w banku, gdzie oba kursy mogły być określane w sposób niejednoznaczny i nieoczywisty. W przypadku obu umów kredytu powodowie upoważnili bank do pobierania rat spłaty kredytu wedle wyliczeń banku bezpośrednio z rachunku bankowego, który należał do powodów. (umowa kredytu - k.29-33, umowa kredytu- k.68-72) Dodatkowo umowa nie podlegała negocjacji. (...)(...)dnia 5 października 2010 roku do dnia 5 maja 2020 roku(...)pozwanego w związku z umową kredytu nr (...) łącznie kwoty 126.153,89(...)dnia 5 października 2010 roku do dnia 5 października 2015 roku(...)pozwanego w związku z umową kredytu nr (...) łącznie kwoty 51.149,49(...)(...)Dlatego też, Sąd nie może do niej dodać postanowienia o średnim kursie NBP franka szwajcarskiego i uznał roszczenie główne jako niezasadne.

Nie stanowi również indywidualnego uzgodnienia postanowień umownych dokonanie przez konsumenta wyboru pomiędzy różnego rodzaju umowami oferowanymi przez przedsiębiorcę (np. między kredytem udzielonym w złotych polskich i kredytem indeksowanym do franka lub euro). (...)Przede wszystkim przedstawiciel pozwanego banku, co wynika z treści zeznań powodów, przedstawił kredyt we franku szwajcarskim jako najlepszy i bardzo stabilny. Nie przedstawił jednak symulacji zawierającej informacje o historycznych wahaniach kursu franka, obejmujących okres zbliżony do okresu kredytowania. (...)Jeśli zaś nieznany jest kurs, po jakim kwota kredytu udzielonego we frankach miała zostać wypłacona, to nie można ustalić jaką kwotę kredytu należy wypłacić kredytobiorcy.

W uzasadnieniu swoich żądań powodowie wskazali, że jako konsumenci zawarli z poprzednikiem prawnym pozwanego Banku umowę kredytu hipotecznego indeksowanego do franka szwajcarskiego według obowiązującego w banku wzorca umowy, przedstawionego powodom przez bank. (...)Uwzględniono je natomiast co do zasady w zakresie żądania zapłaty w zakresie, w jakim dotyczyło uznania za bezskuteczne tych zapisów umowy, które odnoszą się do kwestii tabeli kursów obowiązujących w Banku jako podstawy ustalenia wartości kursu franka szwajcarskiego dla potrzeb wykonania umowy. (...)Powodowie wnioskowali o kredyt określając jego kwotę jako indeksowaną do waluty wymienialnej, tj. franka szwajcarskego ( (...) , k. 121-126), który został wypłacony zgodnie z umową w złotówkach, zaś wysokość zadłużenia w walucie kredytu (...) , obliczana była według(...)(...)W świetle postanowień umowy kredytu z dnia 25 sierpnia 2008 r. nie budzi zatem wątpliwości, że strony zgodnie postanowiły , iż kredyt adekwatnie do postulatu powodów zostanie im udzielony(...)obu przypadkach będzie on indeksowany do kursu waluty obcej, czyli franka szwajcarskiego.

O ile środki z kredytu po spełnieniu warunków do postawienia do dyspozycji (jego „uruchomienia”) choćby przez chwilę miały postać sumy franków szwajcarskich, a brak jest przesłanek do stwierdzenia że takiej postaci nie miały, to znajdowały się poza dyspozycją powodów. (...)Umowa nie zawiera także uprawnienia kredytobiorców do uczestnictwa, w szczególności na zasadach równości, w każdorazowym ustalaniu kursu, w tym wypadku franka szwajcarskiego. (...)Treść tejże umowy pozwala zatem na ustalenie kursu złotego do franka szwajcarskiego i odwrotnie na poziomie np.: 1:1 lub wyższym, albo też 2:1, 4,5:1, 100:1 lub dowolnie innym. (...)Roszczenie banku zostało zatem skonstruowane w walucie obcej tj. franku szwajcarskim.

W konsekwencji pozwana w wyniku postanowień tak zawartej umowy i przyjętego mechanizmu przeliczeń nie wiedziała w jakiej wysokości będzie spłacać raty kredytu z uwagi na to, że raty kredytu zostały uzależnione od obowiązującego w przyszłości kursu waluty – franka szwajcarskiego. (...)Przede wszystkim umożliwienie kredytobiorcy spłacania należności, od pewnego momentu wykonywania umowy, bezpośrednio we frankach szwajcarskich nie usuwa źródła abuzywności jakim jest nierównomierne rozłożenie ryzyka. (...)Podnieść trzeba bowiem, że ani umowa kredytu we wskazanym przez apelującą § 6, ani regulamin, nie określały precyzyjnego czy też inaczej szczegółowego sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego, przez co pozwana była zdana na arbitralne decyzje banku w tej kwestii. (...)Kredytobiorczyni w chwili udzielania kredytu nie wiedziała zatem jakiej wysokości jej zobowiązanie we frankach szwajcarskich będzie oscylować.

Powodowie wskazali, że nie otrzymali z tytułu zawartej umowy kredytu żadnej kwoty we frankach szwajcarskich. (...)Zdaniem strony powodowej umowa zawiera klauzule abuzywne dotyczące zasad określania kwoty kredytu oraz rat kredytu, w oparciu o kursy franka szwajcarskiego ustalane przez Bank. (...)Doradca kredytowy wskazywał, że frank szwajcarski jest walutą stabilną oraz bezpieczną. (...)Przyjmuje się jednak, że kredyt denominowany lub indeksowany do waluty obcej to kredyt udzielony w złotych polskich, którego kwota jest odnoszona do waluty obcej.

W umowie wskazano, że jest to kredyt denominowany do franka szwajcarskiego tzn. kwota kredytu wskazana w umowie określona jest we franku szwajcarskim, jednak kredyt wypłacany był i spłacany (do czasu podpisania aneksu) w złotych polskich. (...)W umowie wskazano, że walutą udzielanego kredytu miał być frank szwajcarski (CHF). (...)Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, obca waluta w postaci franka szwajcarskiego pojawiła się w umowie kredytu jako środek służący obniżeniu kosztów udzielanego kredytu, poprzez niższe oprocentowanie naliczane od waluty CHF, do której kredyt był denominowany. (...)Umowa kredytowa w sprawie niniejszej poprzez denominacje odnosi wysokość spłacanej kwoty do kursu franka szwajcarskiego (CHF).

Teza orzeczenia: roszczenie ewentualne nie może w postępowaniu o zabezpieczenie stanowić podstawy oceny pod kątem art. 730 1 k.p.c.

Przedmiotem ewentualnego żądania pozwu było także stwierdzenie przez Sąd, że stosunek prawny mający źródło w umowie kredytu nr (...) , indeksowanego do franka szwajcarskiego, zawartej w dniu 23 sierpnia 2007 roku pomiędzy powodami, a pozwanym – jest nieważny. (...)Odnosząc się do kwestii posiadania interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia podnieśli oni, iż do na dzień wniesienia pozwu uiścili niemal całość kwoty otrzymanego kredytu, zatem dalsze spłacanie rat ww. kredytu spowoduje powstanie bezpodstawnego wzbogacenia po(...)(...)W ocenie Sądu dopiero spłata przez kredytobiorcę co najmniej kapitału udzielonego kredytu pozwala rozważać, czy zachodzi interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia roszczenia niepieniężnego w sprawach dotyczących ważności kredytów denominowanych lub indeksowanych do walut obcych. (...)Nie wykazano w szczególności tego, by pozwany nie wykonał jakiegokolwiek wyroku Sądu zapadłego przeciwko niemu w sprawie z powództwa strony umowy kredytu indeksowanego czy denominowanego do waluty obcej.