Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Dowiedzieli się, że nie mają zdolności kredytowej na potrzebną im kwotę kredytu w złotych, jednak zaproponowano im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego, jako korzystną alternatywę. (...)Zeznania świadków posłużyły także do ustalenia, że wzór umowy i kurs franka szwajcarskiego do wypłaty kredytu nie były negocjowane. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

(...)C-19/20), Sąd Najwyższy doszedł wówczas do wniosku, że postanowienie umowne dotyczące marży banku w odniesieniu do ustalania kursu franka szwajcarskiego ma charakter samodzielny, co pozwala(...)(części zdania), który odnosi się do modyfikacji średniego kursu NBP taką marżą. (...)Ustawą z dnia 29 lipca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo bankowe wprowadzono art. 69 ust. 2 pkt 4a wprost przewidujący umowy o kredyty walutowe denominowane i indeksowane do waluty innej niż waluta polska. (...)Sąd Najwyższy również uznał za dopuszczalne zawieranie umów kredytu indeksowanego i denominowanego, nie widząc podstaw do uznania, iż konstrukcja ta narusza obowiązujące przepisy prawa, czy zasadę walutowości. (m.in. wyroki z 25 marca 2011 r. sygn. (...)Gdyby kurs franka szwajcarskiego spadł, a nie wzrósł w stosunku do złotówki, to powodowie prawdopodobnie nie twierdziliby o nieważności umowy, czy istnieniu w niej klauzul abuzywnych.

Nie mówiła o kredytach w żadnych innych walutach np. frankach szwajcarskich , złotówkach . (...)Kredyt indeksowany był do waluty obcej EUR (§ 2 ust. 1 ) . (...)Bank w chwili udzielania kredytu dysponował natomiast dostatecznym doświadczeniem i(...)antycypować także takie wzrosty kursu franka szwajcarskiego, które miały miejsce w okresie(...)(...)Z braku podstawy prawnej w przepisach dyspozytywnych nie można również usunąć klauzuli indeksacyjnej z zachowaniem oprocentowania według stawek SARON właściwych dla zobowiązań wyrażonych we frankach szwajcarskich (SARON zastąpił stosowany do 31 grudnia 2021 r. wskaźnik LIBOR).

Zaproponowano im kredyt indeksowany kursem franka. (...)Należy podkreślić, że umowa kredytu nie przewidywała żadnych ograniczeń w określaniu przez bank kursów franka szwajcarskiego w tabeli. (...)Włochy, Australia, Wielka Brytania) czy też stałą aprecjację franka szwajcarskiego do innych walut światowych od kilkudziesięciu lat, wyraźnie widoczną na wykresach historycznych kursów. (...)Bez znaczenia w kontekście abuzywności klauzul przeliczeniowych pozostaje to, że od 2014r. kredytobiorcy mogli dokonywać spłat kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich.

Jako walutę kredytu wskazano frank szwajcarski (CHF). (...)Zaproponowano mu kredyt denominowany kursem franka a pracownik banku nie omawiał szczegółowo kwestii ryzyka walutowego. (...)W orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego utrwalony jest bowiem pogląd o dopuszczalności umowy kredytu denominowanego do waluty obcej, w tym do franka szwajcarskiego (patrz wyroki Sądu Najwyższego z: z 19 marca 2015 r., IV CSK 362/14; 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14). (...)Należy podkreślić, że umowa kredytu nie przewidywała żadnych ograniczeń w określaniu przez bank kursów franka szwajcarskiego w tabeli.

O jej udzielenie dwukrotnie w roku 2006 i 2007 zwrócili się do banku (...) S.A. Pracownik banku zaproponował powodom pożyczki walutowe denominowane kursem franka szwajcarskiego (CHF). (...)Nie przedstawiono im także historycznych kursów franka szwajcarskiego z ostatnich lat względem złotówki lub dolara amerykańskiego ani też żadnych symulacji wskazujących na to, jak będzie kształtować się wysokość kapitału zobowiązania i rat w sytuacji znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego. (...)W orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego utrwalony jest bowiem pogląd o dopuszczalności umowy kredytu denominowanego do waluty obcej, w tym do franka szwajcarskiego (patrz wyroki Sądu Najwyższego z: z 19 marca 2015 r., IV CSK 362/14; 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14). (...)Należy podkreślić, że umowa nie przewidywała żadnych ograniczeń w określaniu przez bank kursów franka szwajcarskiego w tabeli.

W dniu 23.08.2006 r. strony zawarły aneks do umowy kredytu, którym podwyższono kwotę kredytu do 386.635,60 zł. (...)(...)dotyczące marży banku w odniesieniu do ustalania kursu franka szwajcarskiego ma charakter samodzielny, co pozwala na eliminację jedynie elementu odnoszącego się do modyfikacji średniego kursu NBP marżą(...)(...)Brak jest podstaw do uznania umowy kredytu za bezwzględnie nieważną. Zawieranie umów kredytu powiązanych z walutą obcą (indeksowanych i denominowanych) jest i było dopuszczalne w świetle art. 353 1 k.c. i art. 69 ustawy Prawo bankowe w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia umowy.

Jako walutę kredytu wskazano franka szwajcarskiego (CHF). (...)Od dnia zawarcia Aneksu powodowie dokonywali spłat rat kredytu we frankach szwajcarskich / dowody: Aneks k.51-51v., aneks k. 50, Aneks k. 26-27v./. (...)(...)§ 11 ust. 4 co do drugiej umowy)). (...)Wskazać w tym miejscu należy, że w latach poprzedzających zawarcie umowy, a zwłaszcza w okresie po jej podpisaniu, relacje franka szwajcarskiego do złotego odrywały się od realnych zmian w polskiej gospodarce.