Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W umowie tej postanowiono również, że zabezpieczeniem kredytu będzie hipoteka kaucyjna na rzecz Banku w złotych polskich do kwoty stanowiącej 170 % kwoty kredytu na spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nr (...) o powierzchni 117,50 m. kw. położonej w W. przy ul. (...) (§ 8). (...)Wyjaśniał, że w umowie wartość kredytu została wyrażona we franku szwajcarskim, podczas gdy jego wypłata i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich – w tej zaś sytuacji, według pozwanego, kredytobiorca nigdy nie spłaca nominalnej wartości kredytu, ponieważ z uwagi na różnice(...)(...)Ponadto, już w momencie wypłaty kredytu, czy jego transzy kwota wyrażona w złotówkach przeliczana była na CHF, co powodowało, że gdyby pozwany zwrócił jeszcze tego samego dnia kwotę kredytu byłby ona wyższa w związku z przeliczeniem kwoty ze złotówek na franki i z franków na złotówki. (...)Nawet analiza empiryczna treści umów kredytu zawieranych z konsumentami prowadzi do wniosku, że najczęściej spotykanym w(...)

Wniósł w nim o przyznanie mu kredytu we franku szwajcarskim. (...)Powyższego wniosku nie zmienia również fakt, że sam kredyt został przynajmniej częściowo wypłacony w polskich złotych, nie zaś we frankach szwajcarskich. (...)Część natomiast, którą przeznaczono na spłatę posiadanego już kredytu we franku szwajcarskim w tej właśnie walucie została wypłacona. (...)O wyborze pozwanego ostatecznie zadecydowało to, że w dacie zawarcia umowy kredyt denominowany we franku szwajcarskim był oprocentowany korzystniej niż kredyty w PLN, a przez to tańszy.

W umowie zawartej z powodami wskazano — liczbowo i słownie — kwotę kredytu, indeksując ją do franka szwajcarskiego. (...)W ocenie Sądu brak określenia w treści umowy kredytu jasnych reguł przeliczenia przez pozwany bank kwoty kredytu i rat kapitałowo - odsetkowych w stosunku do kursu franka szwajcarskiego czyni klauzulę indeksacyjną abuzywną, nie powoduje zaś skutku w postaci nieważności całej umowy. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie. (...)Jak już zostało to uprzednio podniesione przez Sąd przedmiotowy kredyt nie został udzielony we frankach szwajcarskich, lecz w złotych.

W umowie ustaliły kwotę udzielonego kredytu na 153 793,53 CFH (pozwani uzgodnili walutę kredytu we frankach szwajcarskich oraz wysokość prowizji od kwoty kredytu - 3,50%.). Kredyt miał być przeznaczony na potrzeby własne kredytobiorców, obejmujące dokończenie budowy domu oraz spłatę zobowiązań, w tym zaciągniętych we frankach szwajcarskich. (...)Pozwanym znana była od początku kwota wysokości zobowiązania wyrażonego w walucie obcej (frank szwajcarski). (...)Przede wszystkim niespornie doszło do podpisania przez strony umowy kredytu hipotecznego, denominowanego do obcej waluty.

Przedmiotowe postanowienia przyznają bowiem bankowi uprawnienie do określania wysokości kursu sprzedaży i kupna franka szwajcarskiego bez jakichkolwiek wytycznych, ram czy ograniczeń. (...)U 2011, nr 165, poz. 984-dalej nowela, która weszła w życie 26 sierpnia 2011 r.) miał możliwość spłacania kredytu frankami szwajcarskimi (zmiana regulaminu pozwanego banku od lipca 2009 r.). (...)Samo bowiem zakwestionowanie sposobu wyliczenia kursu franka szwajcarskiego na chwilę uruchomienia kredytu i zapadalności raty kredytu nie oznaczałoby, iż kredyt zawarty przez stronę utraciłby charakter kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego i stałby się kredytem złotowym. (...)Problem ze spłatą kredytu wynika jedynie z niespodziewanego wzrostu kursu franka szwajcarskiego.

Biegły wyjaśnił, że stawka WIBOR nie powinna być stosowana dla kredytów denominowanych czy indeksowanych do (...) . (...)W tamtej sprawie oceniano bowiem wzorzec umowy dotyczącej kredytu denominowanego do (...) , a nie indeksowanego do (...) . (...)Zatem w umowie strony ustaliły, że powód nie otrzyma fizycznie, do ręki franków szwajcarskich. Zatem sam fakt faktycznego nie przekazania przy wypłacie transz kredytu franków szwajcarskich nie decydował o sprzeczności tej umowy z uwagi z prawem dewizowym .

Pozwany oraz ww. banki dokonał obniżki spreadu do poziomu ok. 2,15% w styczniu 2015 r., kiedy w związku z decyzją (...) Banku Narodowego nastąpiło uwolnienie franka szwajcarskiego. (...)Oceniając tak sformułowany zarzut, napomnieć trzeba, iż w sprawie poza sporem pozostawało, iż strony łączyła umowa kredytu złotowego indeksowanego do kursu franka szwajcarskiego. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie. (...)Dzięki temu zabiegowi przeliczone po uruchomieniu kredytu saldo zadłużenia wyrażone w walucie indeksacyjnej, było wyższe, Kredytobiorca miał „więcej franków do oddania”.

Kredyt był indeksowany do franka szwajcarskiego (CHF). (...)Jednak saldo zadłużenia, a więc kwota podlegająca zwrotowi, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich, po przeliczeniu według kursu wskazanego w aktualnej Tabeli banku. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu).