Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Nadto, strona powodowa podniosła, iż umowa w żaden sposób nie wyjaśnia, w jaki sposób kurs franka szwajcarskiego ma być ustalany. (...)Zacytowane wyżej postanowienia umowy wskazują jednoznacznie, iż umowa zawarta przez powodów jest umową kredytu, przewidzianą w art. 69 prawa bankowego , zawartą w walucie polskiej i waloryzowaną do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)Przedmiotowe postanowienia przyznają bankowi uprawnienie do określania wysokości kursu sprzedaży i kupna franka szwajcarskiego, bez jakichkolwiek wytycznych, ram czy ograniczeń. (...)Powódka wskazała, dopiero po tym jak kurs franka szwajcarskiego znacząco wzrósł to powzięła wątpliwości co umowy.

W banku doradzono jej kredyt indeksowany we frankach szwajcarskich (CHF) jako spełniający jej oczekiwania. (...)Kredyt miał być indeksowany we frankach szwajcarskich. (...)Zacytowane wyżej postanowienia umowy wskazują jednoznacznie, iż umowa zawarta przez strony jest umową kredytu, przewidzianą w art. 69 prawa bankowego , zawartą w walucie polskiej i denominowaną do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)W dacie zawarcia umowy kredyt ten był najkorzystniejszą dla powódki ofertą, a nie wykazano, by nagły wzrost kursu franka szwajcarskiego był możliwy do przewidzenia.

W przedmiotowej umowie, z uwagi na udzielenie przez bank kredytu denominowanego w walucie obcej, harmonogram spłat wyrażony został we frankach szwajcarskich. (...)Żądania powódki dotyczą w istocie zniweczenia skutków wzmocnienia franka szwajcarskiego do złotego. (...)Takie rozwiązanie byłoby jednak ewidentnie sprzeczne z umową, która odsyła do franka szwajcarskiego. (...)Nadto twierdzenie powódki o tym, że do zawarcia umowy kredytu denominowanego we franku szwajcarskim skłoniło ją przekonanie o atrakcyjności tego produktu oferowanego przez Bank, pomija zupełnie okoliczność, że powódka nie miała zdolności kredytowej do uzyskania kredytu w innej walucie.

Oświadczyła, iż umowa kredytu waloryzowanego do waluty obcej – franka szwajcarskiego – przed 2011 rokiem, nie była umową kredytową w rozumieniu art. 69 ustawy Prawo bankowe , stanowiła umowę nienazwaną. (...)Dochodzona przez powódkę kwota ponad 78 000 złotych stanowiła różnicę pomiędzy wpłatami dokonanymi dotychczas przez powódką z sumą, którą powinna zapłacić w oparciu o warunki wyjściowe kredytu (marżę pozwanego oraz LIBOR 3M dla franka szwajcarskiego). (...)Tymczasem jak wskazała sama powódka w chwili przyznania kredytu zdecydowała się na instrument finansowy waloryzowany kursem franka szwajcarskiego, ponieważ miała wówczas wyższą zdolność kredytową i zadowalającą wysokość rat. (...)Takie rozwiązanie, jak zastosowane w § 11 ust. 5 przedmiotowej umowy, skutkuje pozbawieniem konsumenta wpływu na sposób ustalania kursu franka szwajcarskiego, wedle którego ma nastąpić spłata raty.

Powód nie zwracał się nigdy do (...) o zmianę rachunku przeznaczonego do spłaty pożyczki ze Złotowego na walutowy prowadzony we frankach szwajcarskich. R. K. (1) regularnie spłaca raty pożyczki, których wysokość była ustalana przez (...) według kursu franka szwajcarskiego publikowanego przez bank. Kurs franka szwajcarskiego stosowany przez (...) do przeliczania raty spłaty pożyczki był nieznacznie -o kilka groszy- wyższy od średniego kursu Narodowego Banku Polskiego. (...)Już samo ustalenie przez strony zobowiązania w walucie innej niż polska, mianowicie we franku szwajcarskim, powodowało bowiem, iż do łączącego ich stosunku prawnego znajdowała pełne zastosowanie zasada swobody dewizowej, gwarantowana ustawą prawo dewizowe .

W konsekwencji w niniejszej sprawie sąd z urzędu zwrócił stronom uwagę na możliwość uznania określonych postanowień umownych, regulujących zasady indeksacji kwoty kredytu do franka szwajcarskiego, za niedozwolone postanowienia umowne. (...)Chodzi tu o wprowadzenie zasady, zgodnie z którą wyrażona w złotych kwota kredytu zostaje w momencie wypłaty przeliczona na kwotę określoną we frankach szwajcarskich. (...)Przy czym wysokość świadczenia kredytobiorcy określana jest przy zastosowaniu kolejnego przeliczenia – z franków szwajcarskich na złote polskie. (...)W konsekwencji nie usuwa konsekwencji nieskutecznego ustalenia kwoty wypłaconego kapitału we frankach szwajcarskich, stanowiącej podstawę naliczania odsetek.

Powódka przeczytała umowę przed jej podpisaniem i zaakceptowała jej warunki, miała już doświadczenie z kredytem denominowanym w CHF. Zdawała sobie sprawę z tego, że kurs franka szwajcarskiego będzie ustalany w rozliczeniach stron(...)(...)Zacytowane wyżej postanowienia umowy wskazują jednoznacznie, iż umowa zawarta przez strony jest umową kredytu, przewidzianą w art. 69 prawa bankowego , zawartą w walucie obcej i denominowaną do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)Przedmiotowe postanowienia przyznają bowiem bankowi uprawnienie do określania wysokości kursu sprzedaży i kupna franka szwajcarskiego bez jakichkolwiek wytycznych, ram czy ograniczeń. (...)Gdy oceni się depozycje powódki, nie sposób oprzeć się wrażeniu, że A. L. w istocie nie ma zastrzeżeń do samej tabeli kursowej i kursu przyjmowanego na przestrzeni lat przez bank, a problem ze spłatą kredytu wynika jedynie z niespodziewanego, zresztą dla nikogo, wzrostu kursu franka szwajcarskiego.

(...)dnia 8 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty; II zasądza od(...)dnia 8 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty z ograniczeniem odpowiedzialności(...)odpowiedzialnością z siedzibą w B. do nieruchomości położonych w miejscowości P.(...)(...) oraz KW (...) oraz do nieruchomości położonej w miejscowości G.(...)(...)(...)przez zaniechanie, m.in. wskazania liczby franków szwajcarskich, które odpowiadały wartości 3.256.297,00 zł udzielonego pozwanej A. R. kredytu. (...)Do chwili obecnej zadłużenie wynikające z zawartej umowy kredytu nie zostało przez pozwanych uregulowane /bezsporne/. (...)Sąd Okręgowy zważył co następuje: W pierwszej kolejności wskazać, iż spór między stronami postępowania w przeważającej mierze sprowadzał się do oceny prawnej zawartej przez strony umowy walutowego kredytu hipotecznego denominowanego we frankach szwajcarskich.