Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Wypłata kredytu w walucie polskiej nie zmienia faktu, że kwota i waluta zobowiązania jest niezmienna i stanowi ją wartość podana we frankach szwajcarskich. (...)Oczywistym jest przy tym, że powódka faktycznie nie potrzebowała jakiejkolwiek sumy franków szwajcarskich. (...)Skoro powódka kwotę tę przyjęła, stwierdzić należy, iż zgodną wolą stron było ustalenie wartości kredytu we frankach szwajcarskich, nie zaś w złotówkach. (...)Nie jest bowiem możliwe ustalenie czy świadczenia te zaspokoiły obowiązki umowne wyrażone we frankach szwajcarskich.

Wartość kredytu była wyrażona we frankach szwajcarskich, ale wypłata i ustalenia rat odnosiły się do polskich złotych. (...)Przedmiotem umowy był kredyt denominowany w złotych w kwocie stanowionej równowartość 176.044,35 franków szwajcarskich. (...)Między stronami bezsporny był fakt zawarcia umowy kredytu denominowanego udzielonego w walucie polskiej stanowiącego równowartość wyrażoną we frankach szwajcarskich. (...)Co istotne, umowa nie przewidywała w ogóle możliwości wypłaty (oddania do dyspozycji) kredytobiorcy, wskazanej w umowie kwoty kredytu we frankach szwajcarskich, ani też możliwości spłaty (zwrotu) kredytu we frankach szwajcarskich.

Strony podpisały Aneks nr (...) z 02 marca 2009 r. na mocy którego wartość zadłużenia została przewalutowana z jenów do franków szwajcarskich. Następnie zawarto jeszcze dwa aneksy ze względu na zmianę wartości franka szwajcarskiego: Aneks nr (...) z 22 sierpnia 2009 r. oraz Aneks nr (...) z 22 września 2014 r. (...)Doradca klienta przedstawił powodom dwie oferty, pokazał wykresy i symulację kredytu udzielonego w jenach japońskich oraz we franku szwajcarskim. (...)Analogicznie rzecz przedstawia się z przeliczeniami na franka szwajcarskiego, a następnie przewalutowania kredytu na kredyt czysto walutowy zastosowanymi odpowiednio w Aneksach nr (...) do Umowy.

Powodowie wskazali, że kredyt zawierany w walucie obcej indeksowany lub denominowany do frank szwajcarskiego CHF, jest skomplikowanym, ryzykownym instrumentem finansowym. (...)Oprocentowanie kredytu we franku szwajcarskim było korzystniejsze niż dla kredytu złotówkowego. (...)Oczywiście to nie zwalniało pozwanego banku z konieczności wyjaśnienia powodom jak działa kredyt denominowany we franku szwajcarskim przy zawieraniu umowy z powodami w sierpniu 2008 r. (...)Powód w swoich zeznaniach potwierdził, że wiedział o istnieniu konta bankowego do wpłaty rat kredytu we frankach szwajcarskich.

Powódce odradzono również wzięcie kredytu w euro, proponując jednocześnie wzięcie kredytu we frankach szwajcarskich. 20 Pracownik banku obsługujący powódkę w sprawie wzięcia kredytu poinformował ją, że frank szwajcarski jest bardzo stabilną walutą, najlepszą do wzięcia kredytu. (...)Wytłumaczono powódce, że zaciągnięcie kredytu indeksowanego do franka oznacza, że zaciągnięty kredyt będzie spłacany po kursie franka. (...)Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji. (...)Strona powodowa nie wykazała, aby kredyt indeksowany do franka był rażąco niekorzystny wobec oferty kredytu indeksowanego do euro lub kredytu złotowego.

Nadto, strona powodowa podniosła, iż umowa w żaden sposób nie wyjaśnia, w jaki sposób kurs franka szwajcarskiego ma być ustalany. (...)Zacytowane wyżej postanowienia umowy wskazują jednoznacznie, iż umowa zawarta przez powodów jest umową kredytu, przewidzianą w art. 69 prawa bankowego , zawartą w walucie polskiej i waloryzowaną do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)Przedmiotowe postanowienia przyznają bankowi uprawnienie do określania wysokości kursu sprzedaży i kupna franka szwajcarskiego, bez jakichkolwiek wytycznych, ram czy ograniczeń. (...)Powódka wskazała, dopiero po tym jak kurs franka szwajcarskiego znacząco wzrósł to powzięła wątpliwości co umowy.

W banku doradzono jej kredyt indeksowany we frankach szwajcarskich (CHF) jako spełniający jej oczekiwania. (...)Kredyt miał być indeksowany we frankach szwajcarskich. (...)Zacytowane wyżej postanowienia umowy wskazują jednoznacznie, iż umowa zawarta przez strony jest umową kredytu, przewidzianą w art. 69 prawa bankowego , zawartą w walucie polskiej i denominowaną do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)W dacie zawarcia umowy kredyt ten był najkorzystniejszą dla powódki ofertą, a nie wykazano, by nagły wzrost kursu franka szwajcarskiego był możliwy do przewidzenia.

W przedmiotowej umowie, z uwagi na udzielenie przez bank kredytu denominowanego w walucie obcej, harmonogram spłat wyrażony został we frankach szwajcarskich. (...)Żądania powódki dotyczą w istocie zniweczenia skutków wzmocnienia franka szwajcarskiego do złotego. (...)Takie rozwiązanie byłoby jednak ewidentnie sprzeczne z umową, która odsyła do franka szwajcarskiego. (...)Nadto twierdzenie powódki o tym, że do zawarcia umowy kredytu denominowanego we franku szwajcarskim skłoniło ją przekonanie o atrakcyjności tego produktu oferowanego przez Bank, pomija zupełnie okoliczność, że powódka nie miała zdolności kredytowej do uzyskania kredytu w innej walucie.