Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przed zawarciem umowy powodowi przedstawiono symulację kredytu, omawiane były kwestie różnic kursowych, zmienności kursu franka szwajcarskiego na przestrzeni lat, oprocentowania kredytu. (...)Rachunek rozliczeniowy kredytu prowadzony był we frankach szwajcarskich. (...)Umowę tę należało zatem kwalifikować jako umowę kredytu waloryzowaną kursem franka szwajcarskiego. (...)Podsumowując tę część rozważań należało stwierdzić, że brak było podstaw do uznania umowy za nieważną, ze względu na przydanie jej cech konstrukcyjnych umowy kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego.

Powodowie podnieśli, że kwota kredytu została im wypłacona w złotych polskich, w tej samej walucie został też obliczony koszt kredytu i całkowity koszt kredytu, i nie została im wypłacona jakakolwiek cześć kredytu we franku szwajcarskim. (...)(...)w szczególności wyliczana jest kwota kredytu, jego transz i rat kapitałowo-odsetkowych(...)na walutę wypłaty albo spłaty kredytu, a zgodnie z art. 4(...)(...)W przypadku przedmiotowego kredytu denominowanego przy spłacie kredytu, wobec brzmienia klauzuli z § 6 ust. 1 umowy, kredytobiorcy byli narażeni na ryzyko zapłaty w PLN równowartości raty wyrażonej w CHF w kwocie wyższej, niż nastąpiłoby to po kursie sprzedaży CHF innym niż określony przez bank. (...)(...)brzmieniu: „W przypadku umowy o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż waluta polska, kredytobiorca może dokonywać spłaty rat kapitałowo-odsetkowych oraz dokonać przedterminowej spłaty pełnej lub częściowej kwoty kredytu bezpośrednio w tej walucie.

Otrzymała również informację, że kurs franka szwajcarskiego może wahać się i że raty kredytu mogą zmieniać się. (...)Treść tej umowy wskazuje, że jest to umowa kredytu walutowego – denominowanego w walucie obcej, gdyż bank zobowiązał się w niej oddać do dyspozycji kredytobiorcy kwotę pieniężną wyrażoną we franku szwajcarskim, a wypłaconą w złotówkach. (...)Na tym tle wskazać należy, że sporna umowa stanowi kredyt denominowany we franku szwajcarskim. (...)We frankach szwajcarskich wyrażono także kwotę prowizji, wysokość hipoteki zwykłej i kaucyjnej.

Wówczas pracownik spółki wskazywał na atrakcyjność kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego z uwagi jego bezpieczeństwo kontekście osiągnięcia wieku emerytalnego po spłacie 2/3 kredytu. (...)Możliwy jest zaś do przyznania kredyt odnoszący się do franka szwajcarskiego. (...)W ten sposób zatem bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)(...)że pozwany nie był uprawniony do przeliczenia kwoty kredytu udzielonego powodom wedle przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego, a następnie do otrzymywania rat tego kredytu jako jego spłaty wedle także przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego.

Zapis § 11 umowy jest niezrozumiały i pozwala pozwanemu na dowolne kształtowanie kursu franka szwajcarskiego w rozliczeniach z powodami. (...)Obowiązek zapłaty raty kredytu w kwocie stanowiącej równowartość pewnej ilości CHF nie jest kontraktem terminowym na franka szwajcarskiego. (...)Samo bowiem zakwestionowanie sposobu wyliczenia kursu franka szwajcarskiego na chwilę uruchomienia transz kredytu i zapadalności raty kredytu nie oznaczałoby, iż kredyt zawarty przez stronę utraciłby charakter kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego i stałby się kredytem złotowym. (...)Problem ze spłatą kredytu wynika jedynie z niespodziewanego wzrostu kursu franka szwajcarskiego.

Suma wszystkich wpłat dokonanych przez powoda na poczet spłat rat kredytu z tytułu umowy kredytu hipotecznego nr (...) indeksowanego do CHF od dnia zawarcia umowy do dnia 2 kwietnia 2017 roku stanowiła kwotę 83 252, 48 złotych oraz kwotę 29 402, 15 franków szwajcarskich. (...)Kredytobiorca, jak już wspomniano wielokrotnie powyżej, zdawał sobie sprawę z ryzyka zaciągnięcia kredytu we frankach szwajcarskich, o czym świadczy przede wszystkim podpisana przez niego dokumentacja bankowa. (...)Jest to referencyjna wysokość oprocentowania depozytów i kredytów na rynku międzybankowym w L. dla walut o globalnym znaczeniu: dolara amerykańskiego, euro, franka szwajcarskiego, funta brytyjskiego i jena. (...)Zgodnie z wyliczeniami biegłego suma wszystkich wpłat dokonanych przez powoda na poczet spłat rat kredytu od dnia zawarcia umowy do dnia 2 kwietnia 2017 roku stanowiła sumę kwot – 83 252, 48 złotych i 29 402, 15 franków szwajcarskich.

Strony niniejszego procesu łączyła umowa kredytu indeksowanego we frankach szwajcarskich. (...)W niniejszej sprawie w wyniku zastosowanego mechanizmu waloryzacji kredyt uzależniony był do od kursu franka szwajcarskiego. (...)Nie mogłoby jednak dojść do wyeliminowania z umowy indeksacyjnej sum kredytu według franka szwajcarskiego. (...)Odwołanie się do waluty franka szwajcarskiego pełniło jedynie swoisty rodzaj miernika waloryzacji, w czym wspominano wcześniej.

Podczas spotkań mających na celu podjęcie decyzji co do ubiegania się o kredyt, pracownik banku wskazywał na atrakcyjność kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego z uwagi na znaczne obniżenie kredytu frankowego w stosunku do waluty polskiej. (...)Treść tejże umowy pozwala zatem na ustalenie kursu złotego do franka szwajcarskiego na poziomie np.: 1:1 lub wyższym, albo też 2:1, 4,5:1, 100:1 i dowolnie innym. (...)W ten sposób zatem bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)(...)że pozwany nie był uprawniony do przeliczenia kwoty kredytu udzielonego powodom wedle przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego, a następnie do otrzymywania rat tego kredytu jako jego spłaty wedle także przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego.