Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Umowa, oprócz samej imprezy turystycznej, obejmowała także rezerwację rejsów lotniczych z W. do H. i z powrotem. (...)Jak wynika z pisma otrzymanego od tego podmiotu, rzeczywiście doszło do opóźnienia przedmiotowego rejsu lotniczego w dotarciu do miejsca docelowego, ale nie przekroczyło ono 3 godzin. (...)Z utrwalonej wykładni art. 5-7 rozporządzenia nr 261/2004 dokonywanej przez TSUE wynika, iż pasażerom opóźnionych lotów przysługuje prawo do odszkodowania na mocy tego(...)po pierwotnie przewidzianej przez przewoźnika lotniczego godzinie przylotu. (...)W związku z powyższym, wobec bezzasadności podniesionych we wniesionym środku zaskarżenia zarzutów, zarówno naruszenia prawa procesowego, jak i prawa materialnego, w oparciu o art. 385 k.p.c.

W szczególności A. była dzieckiem trudnym, była wychowawczo zaniedbana, nierozwinięta adekwatnie do wieku, prawie wcale nie mówiła, była nieposłuszna, wymuszająca i złością reagowała na zachowania matki, która sobie z nią nie radziła, kompensując to agresywnym nastawieniem. (...)Z uwagi na ciężki stan zdecydowano o transporcie dziecka pogotowiem lotniczym do Szpitala Wojewódzkiego w O. . (...)K. , gdzie przekazano pogotowiu lotniczemu. (...)(...)struktur linii pośrodkowej na stronę prawa (wgłobienie podsierpowe) na około 14(...)

Sąd Okręgowy ograniczył uzasadnienie wyroku do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa. (...)Odnosząc się zaś do zarzutów naruszenia prawa materialnego wskazać trzeba, że zarzut naruszenia art. 509 kc nie jest zasadny. (...)Przechodząc do dalszych zarzutów naruszenia prawa materialnego zważyć należy, że przewoźnik lotniczy jest zwolniony z obowiązku wypłaty(...)(...)(...)na które powołuje się przewoźnik lotniczy będący stroną postępowania przed sądem krajowym, są następstwem zdarzeń, które nie wpisują się w ramy normalnego wykonywania działalności danego przewoźnika lotniczego i nie pozwalają mu na skuteczne nad nimi panowanie.

Orzeczeniu Sądu pierwszej instancji zarzuciła: 1) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.: a) art. 3(...)podczas gdy to na przewoźniku lotniczym spoczywa ciężar dowodu tej okoliczności, zaś w sprawie brak jakichkolwiek dowodów, aby powódka miała się nie zgłosić do bramki (gate).

W 2000 r. z (...) skorzystało 227.847 pasażerów, przy liczbie 13.225 operacji lotniczych. W 2008 r. z (...) skorzystało już 1.274.679 pasażerów, a operacji lotniczych odnotowano w liczbie 23.609. W 2012 r. z (...) skorzystało 1.595.221 pasażerów i odbyło się 25.261 operacji lotniczych. (...)Nie doszło także do naruszenia wskazywanych w apelacji przepisów prawa materialnego.

Na nieruchomości powodów na skutek działania lotniska wojskowego dochodzi do przekroczenia dopuszczalnego poziomu hałasu lotniczego w środowisku. (...)Sąd Okręgowy zważył, co następuje: Zgodnie z treścią art. 129 ust. 2 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (tekst jedn., Dz. (...)Zatem mają ograniczoną możliwość wykonywania swojego prawa własności poprzez podejmowanie działań ochronnych. (...)Z tych wszystkich względów, Sąd orzekł, jak w pkt 1 a wyroku, na podstawie art. 129 ust. 2 i art. art. 136 ust. 3 Prawo ochrony środowiska (tekst jedn., Dz.

Powodowie w związku z tym kupili jej bilet lotniczy, zapłacili za przewiezienie jej dobytku. (...)Wystąpienie przesłanki rażącej niewdzięczności nie czyni darowizny nieważnej (odwołanej) z mocy prawa. W takiej sytuacji powstaje prawo darczyńcy do odwołania darowizny, a ten może z niego skorzystać bądź nie. (...)Oświadczenie powodów w formie aktu notarialnego czyni zadość formie prawem przewidzianej.

Do akt sprawy złożono szereg zdjęć lotniczych obrazujących przedmiotową nieruchomość na przestrzeni lat – nadto okolicznością niesporną było , że teren z którego korzystała Spółdzielnia (...) był ogrodzony przynajmniej od 1982 roku i istnienia ogrodzenia nikt nie kwestionował. (...)(...)powołując się na przysługujące mu prawo błędnie przypuszcza, że prawo to mu przysługuje, jeśli tylko owo błędne przypuszczenie w danych okolicznościach sprawy uznać należy za usprawiedliwione. Z kolei w złej wierze jest ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo wie, że prawo to mu nie przysługuje albo też ten, kto wprawdzie nie ma świadomości co do nieprzysługiwania mu określonego prawa, jednakże jego niewiedza nie jest usprawiedliwiona w świetle okoliczności danej sprawy. (...)Właściciel jest bowiem chroniony przez zasadę nienaruszalności prawa własności, od której zasiedzenie stanowi jedynie wyjątek.