Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Jako kwota udzielonego kredytu została wskazana kwota 113.667 CHF (franków szwajcarskich). (...)Natomiast zeznania te stanowiły wiarygodne potwierdzenie, że wzór umowy i kurs franka szwajcarskiego do wypłaty kredytu nie podlegały negocjacjom. (...)Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytów oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności i skuteczności umowy kredytu bankowego.

Wymaga bowiem podkreślenia, że w przeciwieństwie do umowy kredytu denominowanego znana była w tym przypadku od początku kwota kredytu w złotych. (...)Problem kredytów indeksowanych do franka szwajcarskiego dotyczy zaś ogółu społeczeństwa – całej rzeszy konsumentów od najniższego poziomu świadomości ekonomiczno-prawnej, której celem było nie obracanie walutą obcą, lecz zaspokojenie podstawowej potrzeby życiowej, jaką jest własne mieszkanie. (...)Banki przekonują, że ryzyko obciążało obie strony, ponieważ frank szwajcarski mógł w kursie do złotego zarówno zmaleć, jak i wzrosnąć. (...)Komisja Europejska wydała Rozporządzenie Wykonawcze (UE) (...) w sprawie wyznaczenia ustawowego zamiennika dla niektórych terminów zapadalności stopy LIBOR dla franka szwajcarskiego ( (...) ).

J. K. zaoferowała powodowi udzielany przez pozwanego kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Jej postanowienia dotyczą jedynie sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego, jako waluty indeksacji przy wypłacie kredytu. (...)Strata taka mogła jednak nastąpić tylko w przypadku szybkiego i radykalnego spadku wartości franka szwajcarskiego w stosunku do złotego.

Stosownie do § 3 ust 1 regulaminu kredyt udzielany jest w PLN lub w walucie obcej. (...)Kwestionowane klauzule denominacyjne dają pozwanemu prawo do jednostronnego regulowania wysokości udostępnionego powodom kredytu i wysokości całej wierzytelności poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu franka szwajcarskiego. (...)Bez takich postanowień nie może dojść do ważnego zawarcia umowy kredytu denominowanego. (...)Uwzględnienie roszczenia banku o waloryzację kwoty kredytu przyniosłoby skutek odwrotny do dyrektywnego.

Bezspornie łącząca strony umowa kredytu była tzw. kredytem denominowanym frankiem szwajcarskim. (...)Spłata kredytu następuje również w złotówkach w odniesieniu do wysokości rat określonych we frankach szwajcarskich, stosownie do kursu tej waluty z dnia zapłaty. (...)(...)powodów przeświadczenie o stabilności kursu franka szwajcarskiego, pomijając jednocześnie fakt zależności kursu CHF od wielu czynników ekonomicznych i pozaekonomicznych, które determinują w ujęciu wieloletnim stałą aprecjację franka szwajcarskiego. (...)Bank tak redagując wskazane postanowienia przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu zaciągniętego w CHF, ale wypłaconego i spłacanego w złotówkach, poprzez wyznaczanie kursu sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego (rozumianego(...)

W kontekście powyższego, waluta franka szwajcarskiego miała charakter waloryzacyjny. (...)Powyższe daje podstawy do uznania, że waluta franka szwajcarskiego w tej konkretnej umowie miała charakter waloryzacyjny . (...)Ponadto na podstawie art. 350 § 1 k.p.c. w zw. z art. 350 § 3 k.p.c. wnieśli o sprostowanie punktu 2 sentencji zaskarżonego wyroku poprzez zastąpienie odniesienia do złotego w opisie słownym kwoty 91.226,93 CHF odniesieniem do franka szwajcarskiego. (...)W sytuacji zasądzenia wyrokiem kwoty w walucie polskiej oraz we frankach szwajcarskich, koniecznym było dokonania stosownego przeliczenia.

Powódka wybrała kredyt waloryzowany do waluty obcej z uwagi na niższe oprocentowanie takiego kredytu niż w przypadku kredytu złotowego. (...)Zdecydowała się na kredyt indeksowany do waluty CHF, kierując się zapewnieniami banku co do bezpieczeństwa oferty takiego kredytu. (...)(...)wzajemnych świadczeń stron z odwołaniem do kursu franka szwajcarskiego. (...)Klauzule przeliczeniowe zastrzeżone w umowie kredytu indeksowanego lub denominowanego do waluty obcej wyroku określają główne(...)

Kredyt we frankach szwajcarskich prezentował się korzystnej niż złotówkowy – rata takiego kredytu walutowego była niższa niż złotówkowego. (...)Z zeznań tych płynął też wniosek, że nikt (nawet bank) nie zakładał, że nastąpi tak znaczny wzrost kursu franka szwajcarskiego jak miało to później miejsce. Ostrożnie oceniono zeznania świadka, co do tego czy nakłaniał klientów do zawierania kredytów we frankach szwajcarskich. (...)Brak stabilności tego mechanizmu spotęgowały działania szwajcarskiego banku centralnego związane z wprowadzeniem w 2011 r. minimalnego kursu franka szwajcarskiego w stosunku do euro, a następnie rezygnacji z(...)dotyczący zniesienia minimalnego kursu wymiany franka szwajcarskiego (...) ).