Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

(...)– która to operacja prowadziła do ustalenia wysokości zobowiązania kredytobiorców –(...)CHF miały być liczone odsetki, kredyt miał być zgodnie z umową(...)(...)W kontekście powyższego, waluta franka szwajcarskiego miała charakter waloryzacyjny. (...)W kredycie denominowanym kwota kredytu jest wyrażona w walucie obcej, a zostaje wypłacona w walucie krajowej według klauzuli umownej opartej na kursie kupna waluty obcej obowiązującym w dniu uruchomienia kredytu, zaś spłata kredytu następuje w walucie krajowej. (...)Powyższe daje podstawy do uznania, że waluta franka szwajcarskiego w tej konkretnej umowie miała charakter waloryzacyjny.

W celu uzyskania kredytu powód zgłosił się do pośrednika kredytowego (...) , który zaoferował mu kredyt indeksowany kursem franka szwajcarskiego w (...) Banku S.A. , jako tańszy od klasycznego kredytu złotowego. Pośrednik kredytowy informował powoda, że frank szwajcarski jest stabilną walutą, nie przedstawiał powodowi informacji dotyczących historycznych kursów franka szwajcarskiego ani prognoz dotyczących przyszłych kursów franka szwajcarskiego. (...)Zawierając umowę kredytu powód nie miał świadomości, że kurs franka szwajcarskiego może rosnąć w sposób nieograniczony. (...)Z materiału dowodowego wynika, że powód wyraził zgodę na udzielenie kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego.

Pozwany stosował dwa różne kursy, kurs kupna do przeliczania pierwotnej kwoty kredytu oraz kurs sprzedaży do przeliczenia wysokości raty. (...)Oceny tej nie zmienia okoliczność, że kwota udzielonego kredytu została określona i poddana oprocentowaniu w walucie szwajcarskiej, a miała być wypłacona i spłacona w walucie polskiej. (...)Bez wątpienia bowiem celem stron było udostępnienie przez pozwanego powodom równowartości określonej kwoty pieniędzy oraz jej zwrot przez powodów w określonym w umowie terminie - przy czym miernikiem tej wartości miał być kurs franka szwajcarskiego do waluty polskiej. (...)Co do zasady zatem uznać trzeba, że brak jest podstaw do uznania, że umowa ze względu na jej konstrukcję (umowa kredytu denominowanego) była sprzeczna z prawem lub z zasadami współżycia społecznego.

Jako walutę kredytu powodowie oznaczyli franki szwajcarskie, wnioskowany okres kredytowania wynosił 30 lat. (...)W świetle powyższego bezsporne jest, że bez klauzul indeksacyjnych nie zostałaby zawarta umowa kredytu zawierająca odwołanie do stawki bazowej opartej na LIBOR 3M właściwej dla depozytów wyrażonych we frankach szwajcarskich. (...)Przyznanie sobie przez bank prawa do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytów indeksowanych kursem (...) poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu kupna oraz sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wysokości tzw. spreadu walutowego(...)(...)O tym, że pozwany mógł ustalać kursy wymiany franka szwajcarskiego na złote w sposób dowolny(...)

(...)– która to operacja prowadziła do ustalenia wysokości zobowiązania kredytobiorców –(...)CHF miały być liczone odsetki, kredyt miał być zgodnie z umową(...)(...)W kontekście powyższego, waluta franka szwajcarskiego miała charakter waloryzacyjny. (...)W kredycie denominowanym kwota kredytu jest wyrażona w walucie obcej, a zostaje wypłacona w walucie krajowej według klauzuli umownej opartej na kursie kupna waluty obcej obowiązującym w dniu uruchomienia kredytu, zaś spłata kredytu następuje w walucie krajowej. (...)Powyższe daje podstawy do uznania, że waluta franka szwajcarskiego w tej konkretnej umowie miała charakter waloryzacyjny.

Teza orzeczenia: Zdaniem Sądu Okręgowego słusznie pozwany wskazuje, że zarówno w orzecznictwie jak i w doktrynie dopuszcza się możliwość formułowania zarzutu potrącenia, a co za tym idzie również składania materialnoprawnego oświadczenia w przedmiocie potrącenia, w sposób ewentualny, tj. na wypadek uznania przez Sąd istnienia wierzytelności, której istnieniu (...)

(...)następowałaby w złotych bez waloryzacji do waluty franka szwajcarskiego tj. bez przeliczenia nominalnej wartości kredytu i poszczególnych rat na walutę franka szwajcarskiego przy niezmienionych pozostałych warunkach umowy wynosiła 44.663,87 zł. (...)Do kwestii tej wprawdzie odnosiła się świadek E. S. , wskazując, że Bank zaciągał zobowiązania we franku szwajcarskim, jednak nie zostało to potwierdzone w żadnym z innych dowodów. Jak zaś już wskazano, przy kredycie indeksowanym franka szwajcarski jest tylko pewnym wskaźnikiem waloryzacji kredytu i Bank w istocie nie potrzebuje zabezpieczyć środków w tej walucie, bowiem nie dochodzi do wypłaty kredytu w (...) a złotówkach. (...)(...)postanowienia umowy, przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie kursów kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego.

Ostatecznie pracownik poprzednika prawnego pozwanego Banku zaproponował im kredyt waloryzowany do waluty obcej franka szwajcarskiego (nie posiadali oni wystarczającej zdolności kredytowej, aby zawrzeć umowę kredytu „czysto” złotówkowego) jako najkorzystniejszą ofertę(...)(...)Przed zawarciem umowy kredytu, pracownik pozwanego Banku nie przedstawił ww. kredytobiorcom symulacji kształtowania się kursu franka szwajcarskiego za okres wstecz, ani symulacji(...)(...)Powodowie nie otrzymali zatem umówionej sumy w walucie szwajcarskiej. (...)Czytamy tam bowiem: „Należy zauważyć, że kredyt w walucie polskiej „denominowany lub indeksowany” w innej walucie niż polska jest kredytem w złotych.

Kredyt był denominowany (waloryzowany) w walucie CHF (§ 2 ust. 1). Kwota kredytu denominowanego (waloryzowanego) w CHF lub transzy kredytu zostanie określona według kursu kupna dewiz dla wyżej wymienionej waluty zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w banku w dniu wykorzystania kredytu lub transzy kredytu (§ 2 ust. 2). (...)Brak jest podstaw do uznania umowy kredytu za bezwzględnie nieważną. Zawieranie umów kredytu powiązanych z walutą obcą (indeksowanych i denominowanych) jest i było dopuszczalne w świetle art. 353 1 k.c. i art. 69 ustawy Prawo bankowe w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia umowy.