Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Tam zaproponowano im kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Doradca nie wyjaśnił, na czym dokładnie polega indeksacja oraz na jakich zasadach odbywa się przeliczanie kwoty kredytu na franki szwajcarskie i franków szwajcarskich na złote. (...)(...)Banku SA przy proponowaniu klientom kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego nie mieli obowiązku przedstawiania informacji o kształtowaniu się kursu franka szwajcarskiego w przeszłości. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Przedmiotem żądania pozwu było także stwierdzenie przez Sąd, że umowa kredytu nr (...) , denominowanego do franka szwajcarskiego, zawarta w dniu 12 września 2008 roku pomiędzy powódką a (...) Bank spółką akcyjną z siedzibą w W. - jest nieważna ex tunc . (...)Sąd Okręgowy zważył, co następuje : Wniosek o zabezpieczenie jest zasadny w części dotyczącej zwolnienia powódki z obowiązku uiszczania rat w związku z umową kredytu nr (...) , denominowanego do franka szwajcarskiego, zawartej w dniu 12 września 2008 roku. (...)(...)roszczenie o ustalenie nieważności umowy kredytu nr (...) , denominowanego do franka szwajcarskiego, zawartej w dniu 12 września 2008 roku pomiędzy nią a (...) Bank spółką akcyjną z siedzibą w W. . (...)W ocenie Sądu powódka uprawdopodobniła także posiadanie interesu prawnego w zwolnieniu jej z obowiązku uiszczania rat w związku z umową kredytu nr (...) , denominowanego do franka szwajcarskiego, zawartej w dniu 12 września 2008 roku – aż do momentu prawomocnego zakończenia niniejszej sprawy.

Umowa nie przewidywała w ogóle możliwości wypłaty wskazanej w umowie kwoty kredytu we frankach szwajcarskich ani też możliwości spłaty kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Kredytobiorca otrzymywał do dyspozycji każdoczesną równowartość określonej kwoty franków szwajcarskich, nie zaś ściśle określoną w umowie kwotę złotych. (...)Z drugiej strony umowa określa sumę kredytu jako równowartość sumy wyrażonej we frankach szwajcarskich, ale odsyła do określenia tej równowartości w dniu realizacji wypłat kolejnych transz kredytu, czyli do dat w istocie nieskonkretyzowanych. Zachodzi zatem zasadnicza sprzeczność pomiędzy określeniem kredytu jako udzielonego w złotych polskich a oznaczeniem przedmiotu umowy kredytu, jakim jest oddanie do dyspozycji kredytobiorcy oznaczonej sumy pieniężnej wyrażone we franku szwajcarskim.

Niemniej jednak, jednostronnie uprawnia on stronę pozwaną do dowolnego kształtowania kursu franka szwajcarskiego. (...)Podała, że kredyt wypłacony został we frankach szwajcarskich. (...)Obecnie kredyt spłacany jest przez jej ojca bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Kredyt denominowany w CHF, był powódce reklamowany przez pracowników Banku jako stabilny ze względu na względnie stały kurs franka szwajcarskiego.

Sprawdził on ich zdolność kredytową i okazało się, że sami jej nie mają, natomiast razem z I. i L. R. mają zdolność na kredyt denominowany do franka szwajcarskiego. (...)Zeznania świadka posłużyły także do ustalenia, że wzór umowy i kurs franka szwajcarskiego do wypłaty kredytu nie były negocjowane. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do wypłaty kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego w okresie spłaty kredytu.

Bank odmówił powodom udzielenia kredytu gotówkowego natomiast zaproponował kredyt w walucie obcej tj. we frankach szwajcarskich. (...)W 2008 r. najkorzystniejszą finansowo ofertą było zaciągnięcie kredytu w walucie franka szwajcarskiego. (...)W tamtym czasie największym zaufaniem cieszyły się kredyty we frankach szwajcarskich i w złotówkach, ale korzystniejsze ze względu na oprocentowanie były we frankach. (...)Ich zdolność kredytowa do uzyskania kredytu złotówkowego była tylko do określonej kwoty, która była dla nich za niska, więc został im zaproponowany kredyt walutowy we frankach szwajcarskich (CHF).

Wręcz przeciwnie, w takim wypadku kredyt pozostałby kredytem we franku szwajcarskim, który wprost pozwalałby jedynie na spłaty w CHF (bez uszczerbku dla możliwości spłat w PLN na ogólnych zasadach prawa zobowiązań). (...)Powód w toku procedury wnioskowania o kredyt był informowany zarówno o warunkach kredytu złotowego oraz kredytu denominowanego udzielanego we frankach szwajcarskich. Powód zdecydował się na kredyt we frankach szwajcarskich, bowiem był dla niego korzystniejszy zarówno pod względem wysokości raty, jak i stopy oprocentowania. (...)(...)rozważania ofert i następnie wnioskowania do pozwanego o kredyt dokonał wyboru najkorzystniejszej dla siebie(...)ryzyka związanego z wahaniami kursu franka szwajcarskiego i na tejże podstawie uznał kredyt denominowany we frankach szwajcarskich za całościowo korzystniejszy.

W związku z tym pracownik pozwanego zaoferował im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego. (...)Pracownik wskazał też, że kredyt denominowany jest wypłacany i spłacany w złotych a powiązanie z frankiem szwajcarskim jest potrzebne Bankowi tylko do celów wewnętrznych. (...)Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego, w związku z czym złożyli wniosek kredytowy i uzyskali pozytywną decyzję kredytową. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.