Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Była to umowa kredytu indeksowanego do waluty obcej franka szwajcarskiego zgodnie z sugestią pracownika strony pozwanej. (...)Zawarta przez strony umowa jest typowym przykładem umowy kredytu waloryzowanego do waluty obcej franka szwajcarskiego. (...)Powód nie mógł więc przewidzieć, jaką kwotę franków szwajcarskich rzeczywiście należy spłacać. (...)Dopóki kurs franka szwajcarskiego oscylował na niskim poziomie powód nie kwestionował zapisów umowy kredytu.

Po kliku latach powodowie zaczęli spłacać kredyt bezpośrednio we frankach szwajcarskich . (...)(...)(...)Z podanych względów postanowienia przedmiotowej umowy kredytu wprowadzające mechanizm waloryzacji świadczeń stron do franka szwajcarskiego według kursów waluty ( marż ) ustalanych jednostronnie przez bank stanowią niedozwolone postanowienia umowne. (...)Ryzyko banku ujawnia się przy spadku kursu waluty i w najbardziej skrajnym wypadku zmaterializuje się w momencie spadku kursu franka szwajcarskiego do zera.

Podobnie jak zeznania świadka E. D. odnosiły się kwestii ogólnych, procedury związanej z udzielaniem kredyty denominowanego do CHF . (...)Umowy o kredyt indeksowany kursem waluty obcej (w tym przypadku kursem franka szwajcarskiego) nie są co do zasady sprzeczne z powołanym wyżej przepisem prawa bankowego . (...)Zgodnie z tym przepisem w przypadku kredytów lub pożyczek pieniężnych zaciągniętych przez(...)pkt 4a pr.bank w stosunku do tych kredytów lub pożyczek pieniężnych denominowanych i indeksowanych, które nie zostały całkowicie spłacone – do części kredytu lub pożyczki pozostałej do spłaty. (...)Jej istotą było bowiem udzielenie kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego.

Jako jego walutę określono we wniosku kredytowym frank szwajcarski – (...) . (...)Pracownik banku (...) informował pozwanych, że przeliczenie w umowie kwoty kredytu na franki szwajcarskie ma jedynie znaczenie przelicznika bankowego. (...)R. J. poinformował również pozwanych, że kurs franka, a przez to wysokość raty kredytu może się wahać o 10-20 groszy, nie tłumacząc w szczegółach kwestii związanych z ustalaniem kursu (...) przez bank i nie mówiąc o tym, że zmienić może się także saldo kredytu. (...)Jej istotą było bowiem udzielenie kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego.

Podkreśliła także, iż powodowie mieli możliwość spłaty kredytu nie tylko w złotych polskich, ale również w walucie kredytu tj. we frankach szwajcarskich. (...)Nadto, to powodowie decydowali, czy do przeliczeń złotych polskich na franka szwajcarskiego (przy spłatach) zastosowanie znajdą tabele kursowe. (...)Umowa przewidywała, że kwota udzielonego kredytu we frankach szwajcarskich była następnie przeliczana na złote według kursu kupna wymienionej waluty, zgodnie z tabelą kursów obowiązującą w banku w dniu uruchomienia kredytu. (...)Po drugie, do umów kredytu denominowanego kursem franka szwajcarskiego stosowano stopę oprocentowania opartą o stawkę LIBOR, która była niższa od stosowanej przy kredytach złotówkowych stawki WIBOR, a nadto której zmiany są jest ściśle powiązane z sytuacją walutową i ekonomiczną Szwajcarii.

Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich, a wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu. (...)Zmiany kursów walut mogły mieć zatem wpływ jedynie na wysokość kredytu zaciągniętego w PLN, ponieważ zmiana kursu waluty franka szwajcarskiego nie mogła mieć wpływu na wysokość zobowiązania kredytobiorcy wyrażonego po indeksacji w (...) . (...)Powodowie byli zainteresowani uzyskaniem jak najkorzystniejszego kredytu, potrzebowali złotówek, nie zaś franków. (...)W konsekwencji Sąd uznał, iż zawarta umowa, co do zasady, odpowiadała w swej treści dyspozycji art. 69 (...) , jako że określała kwotę (349 168,77 zł która następnie miała być przeliczona na odpowiednią ilość franków szwajcarskich) i walutę kredytu (PLN).

Oczywistym jest przy tym, że powodowie faktycznie nie potrzebowali jakiejkolwiek sumy franków szwajcarskich. (...)To bowiem wolą powodów, wyrażoną w Umowach, było uzyskanie kwoty kredytu w walucie, w której mogliby oni dokonywać dalszych rozliczeń, tj. w złotówkach, bez konieczności dokonywania wymiany we własnym zakresie oddanych im do dyspozycji franków szwajcarskich na złotówki. (...)Brak dookreślenia tych wartości pozbawia konsumenta możliwości oceny czy decyduje się na spłatę kredytu po kursie ustalonym przez Bank, czy też bezpośrednio we frankach szwajcarskich pozyskanych w innym miejscu. (...)Tym samym w dacie dokonywania spłat przez powodów także we frankach szwajcarskich stwierdzić należało, iż świadczenia te były realizowane bez podstawy prawnej.

Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich, a wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu. (...)Powód był zainteresowani uzyskaniem jak najkorzystniejszego kredytu, potrzebował złotówek, nie zaś franków. (...)W konsekwencji Sąd uznał, iż zawarta umowa, co do zasady, odpowiadała w swej treści dyspozycji art. 69 (...) , jako że określała kwotę (100 000 zł, która następnie miała być przeliczona na odpowiednią ilość franków szwajcarskich) i walutę kredytu (PLN). (...)Na uwadze należy mieć bowiem, że powód Umowę kredytu zawarł w 2008 r., a w pierwszych latach obowiązywania Umowy kurs franka szwajcarskiego ulegał niewielkim wahaniom.