Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Zgodnie z art. 23 k.c. , dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość(...)

Do katalogu dóbr osobistych przepis ten zalicza w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swobodę sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek i inne dobra w nim wymienione.

(...)z powierzonych obowiązków, kształtowanie pozytywnego wizerunku firmy, reprezentowanie firmy na podległym(...)

Odnosząc się z kolei do utraty dobrego imienia z uwagi na medialny charakter sprawy stwierdzić należy, że z materiału dowodowego nie wynika, aby w trakcie emisji programu telewizyjnego doszło do upublicznienia danych osobowych wnioskodawcy i jego wizerunku.

Dopuszczalna krytyka nie może zatem odbywać się w sposób godzący w cześć, godność osobistą, wizerunek, nazwisko, prawo do intymności i inne dobra osobiste osoby krytykowanej (wyrok SN z 18 czerwca 2003 r., II CKN 226/01).

Działanie takie naraża na szwank interes pracodawcy, ponieważ szkoła straciłaby na wizerunku, gdyby okazało się, że z kasy Rady Rodziców zniknęły pieniądze.

Skarżący w apelacji wskazuje dodatkowo, że doszło również do naruszenia art. 81 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o Prawie autorskim i prawach pokrewnych , gdyż pozwani opublikowali wizerunek powoda bez jego zgody. Podnieść należy jednak, że prawo do wizerunku nie stanowiło przedmiotu żądanej w tej sprawie ochrony, podobnie zresztą, jak prawo do prywatności. (...)Zgodnie bowiem z art. 81 ust. 2 pkt 2 Prawa autorskiego, nie wymaga zezwolenia rozpowszechnienie wizerunku osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.

Teza orzeczenia: Sądy mają obowiązek (wyrażony w art. 178 Konstytucji w związku z art. 8 Konstytucji), stosowania Konstytucji (obok ustaw regulujących bezpośrednio materię sporu), a także obowiązującego w Polsce prawa międzynarodowego. Tym samym w ramach rozstrzygnięcia każdej sprawy „liczy się” nie tylko „przepis” stanowiący bezpośrednią podstawę (...)

(...)innych osób, dbać o społeczny wizerunek Służby Więziennej, podejmując działania służące(...)(...)Ustawa zatem oznacza, iż nie sięgnięto zatem w pierwszym rzędzie do takich gwarancji, które by uwzględniały możliwość oceny indywidualnej postawy funkcjonariusza w konfrontacji z dobrem jakim jest właściwe pełnienie służby i właściwy wizerunek tej służby w społeczeństwie.