Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W tym zaś zakresie nie budzi najmniejszych wątpliwości, że na zdjęciach znajdujących się na k 94v znajdują się wizerunki M. A. i D. D. (1) , co zresztą sami oni potwierdzili. (...)obraz poruszającej się M. i wizerunki dwóch oskarżonych idących ulicą, tylko musi zostać dokonana przez pryzmat wszelkich pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie oraz zasad logiki i doświadczenia życiowego. (...)(...)A. przyznał, że to jego wizerunek znajduje się na wykadrowanym zdjęciu(...)

(...)sprawcy zarzucanego mu czynu jego wizerunek nie znajdowała się na nagraniu(...)

Skoro bowiem świadkowie rozpoznali wizerunek oskarżonych wcześniej, a tym samym mieli już z nim styczność, to nie sposób wywieść wniosku, iż w toku formalnego okazania wskazaliby inaczej. (...)Marginalnie zaznaczyć jeszcze należy, iż skoro obrońca postuluje, że wskazanie przez świadków wizerunku oskarżonych w toku postępowania jurysdykcyjnego(...)

Skoro więc raz M. M. (3) zobaczył oskarżonego na ulicy podczas jego zapoznania, wizerunek twarzy i sylwetki miał możliwość utrwalić dostrzegając oskarżonego nawet z pewnej odległości, kiedy ten szedł do swojego mieszkania.

Kwestii wizerunku osób towarzyszących M. Z. poświęcił Sąd znaczną cześć rozważań, a to z uwagi na najwyraźniej omyłkowe zaprotokołowanie wskazówki co do tożsamości jednego z dwóch mężczyzn, którzy pozostali przy nim po odejściu pozostałej grupy.

Nadto A. R. (1) podczas tego rozpoznania nie tylko wskazał wizerunek A. S. , ale również wskazał miejscowość, w której ten oskarżony zamieszkiwał tj.

Na okazanej tablicy poglądowej świadek rozpoznał wizerunek oskarżonego A. Ś. .

Pokrzywdzony K. W. rozpoznał wprawdzie wizerunek mężczyzny, którym okazał się N. P. (1) , ale nie wskazał po jakich cechach charakterystycznych go rozpoznaje. (...)Wizerunek ma bowiem charakter statyczny, nie ukazuje ujęcia innego, niż na fotografii, wyrazu oczu, mimiki, brak w nim całej sylwetki, postaci, sposobu poruszania się itd. (...)Wartość tego dowodu jest więc ograniczona, zwłaszcza, że okazanie wizerunku nie zostało zweryfikowane okazaniem osoby. (...)Wobec istnienia zaledwie jednego dowodu świadczącego przeciwko oskarżonemu w postaci okazania wizerunku, obowiązkiem Sądu I Instancji było dokonanie niezwykle wnikliwej i szczególnie ostrożnej oceny materiału dowodowego.