Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W trakcie powyższych rozmów kredyty hipoteczne indeksowane do franka szwajcarskiego określano także jako powszechnie stosowane, standardowe rozwiązanie. (...)W trakcie owych spotkań stronie powodowej ani razu nie okazano też wzorca umowy rekomendowanego kredytu (denominowanego do franka szwajcarskiego), ani ogólnych warunków jego udzielania. Mając na uwadze sugestie pracownika pozwanej, 16 czerwca 2005 r., powódka złożyła wniosek o udzielenie kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego. 1 lipca 2005 r. powódka zawarła z pozwanym umowę kredytu hipotecznego denominowanego nr (...) . (...)(...)że w przypadku wzrostu kursu franka szwajcarskiego w okresie między dniem zawarcia niniejszej umowy a dniem uruchomienia kredytu bank może obniżyć kwotę kredytu wyrażoną we franku szwajcarskim, co nie wymagało zawarcia aneksu do przedmiotowej umowy (§ 1 ust. 5 umowy kredytu).

Zapewniał jedynie powoda o stabilności franka szwajcarskiego jako waluty oraz że, kurs tej waluty nie powinien ulegać zmianom. (...)Pracownik Banku nie poruszał z powodem kwestii możliwości spłacania rat kapitałowo-odsetkowych kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Umowy kredytowe denominowane do franka szwajcarskiego (jak i znajdujące do nich zastosowanie wzorce umów) winny być dla konsumentów (klientów banków) w pełni przejrzyste i zrozumiałe. (...)Niesprecyzowanie w umowie kredytu sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego przekłada się na dowolność Banku w doborze kryteriów ustalania tego kursu.

Od pracownika pozwanego, który przedstawił jej symulację kredytu w złotówkach i we frankach szwajcarskich uzyskała informację, że jej dochody nie pozwalają na przyjęcie, że posiada zdolność kredytową dla udzielenia jej kredytu w złotówkach, a jedynie we frankach szwajcarskich. (...)(...)dacie zawarcia przez strony umowy kredytu) literalnie nie przewidywał możliwości udzielania kredytów denominowanych i indeksowanych, to jednak istniała(...)(...)Pozwany przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu poprzez wyznaczanie kursu kupna oraz sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wysokości tzw. spreadu (różnica między kursem sprzedaży i zakupu waluty obcej) przy pozbawieniu konsumenta jakiegokolwiek wpływu na nie . (...)Umowa zawarta przez strony nie zawierała żadnych kryteriów ustalania przez Bank kursu franka szwajcarskiego dla potrzeb przeliczenia kwoty kredytu udzielonego na walutę indeksacji.

Umowa kredytu wiążąca wysokość udzielonego kredytu oraz wysokość jego spłat z kursem waluty obcej, np. franka szwajcarskiego, nie jest, jak trafnie uznał Sąd Okręgowy, sprzeczna z ogólną konstrukcją umowy kredytu przewidzianą w art. 69 ust. 1 tej ustawy. (...)(...)związanymi z ekspozycją tego rodzaju kredytów na perturbacje rynku walutowego w(...)wcześniej osłabieniem złotego, w stosunku do walut obcych, przede wszystkim franka szwajcarskiego. (...)Pozwany, jak trafnie przyjął Sąd I instancji, nie przedstawił powodom żadnej informacji o kształtowaniu się kursów franka szwajcarskiego w przeszłości, o zakresie wahań kursowych, nie podał w jaki sposób wahania te będą wpływały na świadczenie powodów. (...)(...)przyczyn postanowienia umowy dotyczące waloryzowania kredytu do waluty obcej w postaci franka szwajcarskiego określone w § 1 ust.(...)

Powołując się na art. 69 Prawa bankowego , w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia umowy kredytu, Sąd uznał, że kredyt udzielony powodom jest kredytem w złotych polskich, a nie w walucie obcej - franku szwajcarskim. (...)Umowy kredytowe indeksowane do franka szwajcarskiego winny być dla konsumentów przejrzyste i zrozumiałe. (...)Rozumieli jedynie, że wysokość poszczególnych rat kapitałowo-odsetkowych kredytu uzależniona będzie od kursu franka szwajcarskiego. (...)Wbrew stanowisku pozwanego, nie można było w realiach sprawy przyjmować ani prognozować stabilności kursu franka szwajcarskiego.

Z ustaleń Sądu wynika, że w dniu 14 listopada 2007 r. powódka jako kredytobiorca i poprzednik prawny pozwanego zawarli Umowę, stanowiącą umowę kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty franka szwajcarskiego (CHF). (...)Z ustaleń Sądu wynika, że pozwany nie przedstawił powódce żadnej informacji o kształtowaniu się kursów franka szwajcarskiego w przeszłości, o zakresie wahań kursowych. (...)Pozwany stosował niewspółmierny do rynku walutowego kurs waluty franka szwajcarskiego, który ustalał w dowolny sposób. (...)Wbrew stanowisku pozwanego nie można było w realiach sprawy przyjmować ani prognozować stabilności kursu franka szwajcarskiego.

Z bezspornych ustaleń Sądu wynika, że 31 lipca 2007 r. powodowie i poprzednik prawny pozwanego zawarli umowę kredytu indeksowanego kursem CHF tj. walutą franka szwajcarskiego. (...)Pozwany wprowadził jednak do Umowy mechanizm indeksacyjny przewidujący przeliczanie zobowiązania kredytobiorcy do franka szwajcarskiego, którym indeksowany był kredyt. (...)Wynikający z przedmiotowych postanowień umownych sposób ustalania kursu franka szwajcarskiego wpływał bezpośrednio na wysokość zobowiązania kredytobiorcy. (...)Już z powyższych przyczyn postanowienia umowy dotyczące indeksowania kredytu do waluty obcej w postaci franka szwajcarskiego stanowiły klauzulę niedozwoloną (abuzywną), a więc niewiążącą powoda z uwagi na treść przepisu art. 385 1 § 1 k.c.

Nie negocjowali też jej poszczególnych zapisów i nie przedstawiano im żadnych symulacji możliwości zmian kursu franka szwajcarskiego. (...)Umowa stron nie precyzowała nawet zasad przeliczania złotówek na franki szwajcarskie, a jedynie odsyłała do obowiązującej w Banku (...) . (...)tabelach, przyznał sobie zatem prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem (...) i wysokości całej wierzytelności poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego. (...)W umowie określono kwotę udzielonego kredytu we frankach szwajcarskich (111.475 CHF), natomiast jego wypłata miała nastąpić w złotych polskich.