Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Pytał tam o kredyt w złotych, ale powiedziano mu, że nie ma wystarczającej zdolności kredytowej na taki kredyt i zaproponowano mu kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Doradca nie wyjaśnił, na czym dokładnie polega indeksacja oraz na jakich zasadach odbywa się przeliczanie kwoty kredytu na franki szwajcarskie i franków szwajcarskich na złote. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Jej postanowienia dotyczyły jedynie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego, jako waluty indeksacji przy wypłacie kredytu i spłacie rat.

Obecny Rząd nie podjął żadnych konkretnych działań zmierzających do przewalutowania kredytów z franka szwajcarskiego na złotówki. (...)Przedmiot ocenianej wypowiedzi, w cytowanej przez wnioskodawcę części, dotyczył kredytobiorców, którzy zawarli umowy kredytowe indeksowane bądź denominowane kursem franka szwajcarskiego, od którego to kursu uzależniona jest wysokość zobowiązania kredytobiorców. (...)Sądu, w ramach apelacji (...) , wynika także, iż rozstrzygnięcia sądowe w sprawach kredytobiorców posiadających zobowiązania we frankach szwajcarskich bywają zróżnicowane. (...)Na przestrzeni ostatnich lat kurs franka szwajcarskiego był przeważnie wyższy od obecnego kursu, sięgał nawet kwoty ponad 4 złotych za franka.

Powód wskazywał na błąd co do ryzyka spłaty kredytu udzielonego we frankach szwajcarskich. (...)Suma ta została indeksowana według kursu waluty franka szwajcarskiego w dniu wydania powodowi kwoty kredytu. (...)(...)w istocie przyznała sobie uprawnienie do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem waluty franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży waluty franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego, stanowiącego(...)(...)W ocenie Sądu, powodowi - poprzez odwołanie się do średniego kursu franka szwajcarskiego w Narodowym Banku Polskim - udało się to wykazać.

Z uwagi na fakt, że nie mieli zdolności kredytowej z złotówkach, bank zaproponował im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego. (...)Zawarcie umowy o kredyt zostało poprzedzone spotkaniami, podczas których stronie powodowej zarekomendowano zawarcie kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego (CHF), nie przedstawiając symulacji tego kredytu z jasnymi, zrozumiałymi informacjami. (...)Zapewniano ich nadto, że kurs walutowy franka szwajcarskiego jest bardzo stabilny. (...)W przypadku kredytu złotowego denominowanego do franka szwajcarskiego, o jednoznaczności można byłoby mówić jedynie wówczas, gdyby umowa określała wysokość udzielonego kredytu w dniu jej zawarcia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny: W 2006 r. powódka zaciągnęła u pozwanego - w oddziale w W. kredyt denominowany do franka szwajcarskiego na zakup mieszkania. (...)Także tym razem zaproponował on jej zarówno kredyt złotowy, jak i denominowany do franka szwajcarskiego. (...)Powódka zdecydowała się na zaproponowany jej kredyt denominowany do franka szwajcarskiego i 7 stycznia 2008 r. złożyła wniosek kredytowy. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Zgodnie z umową strona pozwana miała spłacać kredyt w złotych według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wpłacenia konkretnej raty. (...)W omawianej sprawie wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich. (...)Bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka. (...)Co istotne, umowa nie przewidywała w ogóle możliwości wypłaty (oddania do dyspozycji) kredytobiorcy, wskazanej w umowie kwoty kredytu we frankach szwajcarskich, wskazanych jako waluta kredytu ani też możliwości spłaty (zwrotu) kredytu w walucie kredytu czyli frankach szwajcarskich.

W dniu 26 lipca 2006 r. strony zawarły kolejną umowę kredytu denominowanego we frankach szwajcarskich nr (...) . (...)Nie podejmowali prób spłaty kredytów we franku szwajcarskim, czy też przewalutowania kredytów. (...)Obie umowy kredytu były denominowane we frankach szwajcarskich - określały, iż udzielany jest we frankach szwajcarskich i wskazywały wysokość udzielonego kredytu w tej walucie. (...)Obie oferty kredytów denominowanych we frankach szwajcarskich u pozwanego przedstawiono powodom jako najbardziej optymalne, z najniższa miesięczną ratą.

Jako walutę kredytu wskazali franki szwajcarskie. (...)Zdecydowali się na zaciągnięcie kredytu waloryzowanego frankiem szwajcarskim, gdyż w momencie zaciągania kredytu był on finansowo korzystniejszy, a pracownik Banku zapewniał, że rata kredytu będzie niższa niż w przypadku kredytu złotowego. (...)Bank wezwał ich do zapłaty w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania kwoty 342,35 franków szwajcarskich pod rygorem wypowiedzenia umowy. (...)W ten sposób zatem pozwany przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego.