Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Wskazać należy, że kredyt denominowany to kredyt, w którym zobowiązanie wyrażone jest w umowie w walucie obcej, wypłata kredytu następuje w walucie polskiej. (...)Trzeba również zwrócić uwagę, że konstrukcja kredytu denominowanego determinowała to, że zakres swobody banku w kształtowaniu praw i obowiązków stron był jeszcze dalej idący aniżeli przy kredycie indeksowanym. (...)Rozważania te – w ocenie Sądu – można odnieść także do umowy kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)Dzieje się tak w szczególności, gdy – jak w sprawie niniejszej – usunięcie postanowień dotyczących kursów oznacza pośrednie usunięcie z umowy ryzyka kursowego, które jest bezpośrednio związane z tego typu umową (kredytu denominowanego do waluty obcej).

W umowie zawarto, iż jest to kredyt denominowany do franka szwajcarskiego tzn. kwota kredytu wskazana w umowie określona jest we franku szwajcarskim ale kredyt jest kredytem w złotych polskich ponieważ jest wypłacany i spłacany w polskich złotych. (...)W umowie wskazano, że walutą udzielanego kredytu miał być frank szwajcarski (CHF). (...)Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, obca waluta w postaci franka szwajcarskiego pojawiła się w umowie kredytu jako środek służący obniżeniu kosztów udzielanego kredytu, poprzez niższe oprocentowanie naliczane od waluty CHF, do której kredyt był denominowany. (...)Umowa kredytowa w sprawie niniejszej poprzez denominacje odnosi wysokość spłacanej kwoty do kursu franka szwajcarskiego (CHF).

Informacja o wysokości poszczególnych rat kredytu, wyrażonych we frankach szwajcarskich, była przekazywana powódce drogą listowną. (...)Kursy walut, w tym franka szwajcarskiego ulegały stałym zmianom, nawet wielokrotnie w ciągu dnia. (...)Wskazać należy, iż powódka już składając wniosek o udzielenie kredytu jasno i precyzyjnie określała, ze interesuje ją kredyt we frankach szwajcarskich. (...)Samo zatem udzielanie kredytów we frankach szwajcarskich nie może być uznane jako naruszające interesy konsumentów, tym bardziej, że mają oni wybór co do rodzaju zaciąganego kredytu.

Analiza stanowiska powódki sprowadzała się do tego, że w jej ocenie, gdyby indeksacja kwoty kredytu dokonywana była w oparciu o obiektywne (niezależne od pozwanego) kryterium, czyli np. w oparciu o kurs franka szwajcarskiego publikowany przez NBP, to wtedy(...)(...)Tak wyliczona średnia arytmetyczna dla euro oraz kursy rynkowe euro do poszczególnych walut podawane przez serwisy informacyjne T. R. i B. są podstawą do wyliczenia kursu średniego franka szwajcarskiego. (...)(...)następnie w walucie tej spłaca kredyt, a wielkość zobowiązania indeksowana do franka szwajcarskiego ulega odpowiedniemu zmniejszeniu. (...)W tej konkretnej sprawie strona powodowa dokonała na podstawie aneksu nr (...) spłaty raty kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich, a zatem pozwany bank nie miał żadnej możliwości, aby manipulować kursem waluty przerzucając ryzyko zmiany kursu w całości na konsumenta.

Powódka posiadała wiedzę o tym, że każdy kredyt indeksowany do waluty obcej obarczony jest ryzkiem kursowym, ale w przypadku franka szwajcarskiego ryzyko to wydawało się jej marginalne. (...)Z zeznań powódki wynikało również, że zdecydowała się na zawarcie kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, gdyż był on tańszy oraz był niżej oprocentowany. (...)Innymi słowy niniejsza umowa poprzez indeksację odnosiła wysokość salda i kwotę kredytu do waluty franka szwajcarskiego. (...)Nieważność klauzul umownych warunkujących indeksację kredytu do waluty franka szwajcarskiego musiałaby zatem oznaczać nieważność umowy w całości – ze względu na brak jej istotnych postanowień.

Doradca poinformował ją, że jedynym dostępnym dla niej kredytem przy jej możliwościach finansowych będzie kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Symulacja była przygotowana dla porównania kredytu złotowego i indeksowanego do franka szwajcarskiego w kwocie 200000 zł na okres kredytowania 30 lat. (...)Już w samej umowie wskazano kwotę kredytu we frankach szwajcarskich, natomiast od razu zaznaczono, że pełni ona funkcję informacyjną. (...)Klient podpisywał umowę we frankach.

Kredyt został udzielony na okres 540 miesięcy (od dnia 20 lipca 2009 roku do 10 lipca 2054 roku). (...)Pozwany przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem CHF poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży/kupna franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego (rozumianego(...)(...)Cechą charakterystyczną kredytów indeksowanych czy denominowanych jest mechanizm waloryzacyjny, którego zaniknięcie (poprzez wyeliminowanie klauzul indeksacji czy waloryzacji) prowadzi do zaniknięcia ryzyka kursowego, które jest immamentnie związane z tego typu umowami kredytowymi. (...)Nienależne świadczenie dotyczy jedynie kwot spłacanych we franku szwajcarskim, bo postanowienia aneksu umożliwiające powyższe, okazało się nieważne.

Kwota kredytu określona została na 900.000,00 zł, zaś waluta waloryzacji kredytu na franki szwajcarskie (§ 1 ust. 2 i 3). (...)Nie ulegało wątpliwości Sądu Rejonowego, że w czasie gdy powodowie zawierali umowę z pozwanym, kredyt waloryzowany kursem franka szwajcarskiego był niezwykle atrakcyjny dla klientów, z uwagi na korzystne kursy walut. (...)Jak wynikało z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, powodowie mieli świadomość, że kurs franka szwajcarskiego może ulec zmianie, o czym byli także informowani przez pracowników banku. (...)Różnica między kursami kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego jest więc szczególną formą wynagrodzenia banku a usługę, z której kredytobiorca czerpie konkretne, wymierne korzyści.