Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Strona pozwana zarzuciła, że powodowie mieli od początku możliwość spłaty kredytu we franku szwajcarskim, do której indeksowany był kredyt i nie wykazali, że nie mogli skorzystać z możliwości spłaty kredytu bezpośrednio z rachunku walutowego w walucie franka szwajcarskiego. (...)Bank udzielił powodom kredytu indeksowanego do waluty franka szwajcarskiego. (...)Strona pozwana sprzeciwiła się również przekształceniu umowy indeksowanej do franka szwajcarskiego ze stopą procentową właściwą dla tej waluty w umowę indeksowaną do złotych polskich, lecz nadal podlegającą niższej stopie oprocentowania LIBOR -odpowiedniej dla franka szwajcarskiego. (...)Stopy referencyjne dla kredytów złotowych wynosiły 3,95 %, a dla kredytów indeksowanych kursem franka szwajcarskiego 0,17 %.

Natomiast jak wynika z § 6 pkt 1 Warunków umowy, spłata kredytu następowała w złotych polskich, stanowiących równowartość bieżącej raty w CHF obliczonych przy zastosowaniu kursu sprzedaży franka szwajcarskiego opublikowanego w Tabeli kursów dla kredytów mieszkaniowych i konsolidacyjnych [k. 66]. (...)Konsument powinien dysponować wiedzą na temat tego, czy kurs franka do waluty krajowej jest w chwili(...)w przeszłości była relacja pomiędzy frankiem a innymi walutami. (...)Okoliczności te nie zmienia fakt, że powódka uprzednio zawarła umowę o kredyt wyrażony we franku z innym bankiem i była zadowolona z efektów finansowych zawartej umowy. (...)Dlatego też nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy są oświadczenia powódki o znajomości ryzyka związanego z kursem rynkowym, a także jej wyjaśnienia co do motywów decyzji o wyborze kredytu denominowanego do franka (zarzut naruszenia art. 231 k.p.c. ).

Powódka A. S. tytułem rat kredytowych uiszczała kwoty w złotych polskich i we frankach szwajcarskich. (...)Przede wszystkim przedstawiciel pozwanego banku, co wynika z treści zeznań powódki, przedstawił kredyt we franku szwajcarskim jako najlepszy i bardzo stabilny. Nie przedstawił jednak symulacji zawierającej informacje o historycznych wahaniach kursu franka, obejmujących okres zbliżony do okresu kredytowania. (...)Jeśli zaś nieznany jest kurs, po jakim kwota kredytu udzielonego we frankach miała zostać wypłacona, to nie można ustalić jaką kwotę kredytu należy wypłacić kredytobiorcy.

Była to druga umowa kredytu waloryzowanego kursem waluty obcej - franka szwajcarskiego, zawarta przez powoda. (...)Strony określiły jednak sposób ustalenia wypłaty tych środków oraz spłaty kredytu, poprzez odwołanie się do kursów kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu waloryzacji. (...)Powód samodzielnie dokonał nawet symulacji spłaty kredytu, zakładając wzrost franka szwajcarskiego na poziomie 20%.

Teza orzeczenia: 1. Wprowadzenie do umownego stosunku zobowiązaniowego elementu nadrzędności jednej ze stron, która na podstawie swojej decyzji ustala wysokość parametrów (kursów walut) służących do wyznaczenia wysokości świadczenia drugiej strony, bez odwołania do obiektywnych kryteriów jednoznacznie zakreślających granice przyznanych stronie uprawnień, (...)

Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu). (...)Sięgnięcie do takich informacji oznaczałoby co najmniej wskazanie kredytobiorcy, że w ciągu kilku lat przed zawarciem umowy kurs franka szwajcarskiego przekraczał 3 zł/CHF (podczas gdy(...)(...)Właściwy wniosek z faktu związania stopy LIBOR z frankiem szwajcarskim jest taki, że po wyeliminowaniu klauzul indeksacyjnych dalsze obowiązywanie umowy (przyjęcie, że jest to umowa ważna) nie jest możliwe.

W sprawie bezsporne jest, że strony zawarły umowę, na podstawie której powodom udzielono kredytu hipotecznego z klauzulą waloryzacji odwołującą się do waluty obcej, w tym przypadku franka szwajcarskiego. (...)Nie są bowiem abuzywne te postanowienia, które wskazują na mechanizm polegający na przeliczeniu kwoty kredytu w złotych na franki szwajcarskie, a potem poszczególnych rat wyrażonych we frankach na złote. (...)Stosując do kalkulacji kredytu w PLN bez indeksacji do (...) , procentowanie adekwatne dla franka szwajcarskiego, dochodzi do zastosowania błędnej ceny pieniądza. (...)Tym bardziej, że jak podał biegły nie wszystkie banki, w tym duże na rynku krajowym udzielały kredytów we franku szwajcarskim, licząc się ze zbyt dużym ryzkiem.

Harmonogram spłaty kredytu został wyrażony we frankach szwajcarskich. (...)Pomimo wskazania w umowie kwoty wyrażonej we frankach szwajcarskich, kredyt udzielony powódce nie był kredytem walutowym. (...)Na podstawie zawartej umowy powódka nie miała nawet możliwości żądania, aby wypłata kredytu nastąpiła we frankach szwajcarskich. (...)Harmonogram spłaty kredytu został wyrażony we frankach szwajcarskich.

Po podjęciu decyzji o zakupie nieruchomości pozwana skontaktowała się z przedstawicielem dewelopera, który jako najkorzystniejszy sposób finansowania inwestycji przedstawił pozwanej kredyt we franku szwajcarskim. (...)Dokonując oceny spornej umowy należy zauważyć, że ustalenie umowne polegające na wyrażeniu kwoty kredytu we franku szwajcarskim stanowi postanowienie określające główne świadczenia stron. (...)Przeprowadzone postępowanie dowodowe jednoznacznie wykazało, że pozwana była zainteresowana uzyskaniem kredytu we frankach szwajcarskich, uważając go za najkorzystniejszy z punktu widzenia wysokości oprocentowania. (...)Przeciwnie – to pozwana z góry założyła, że kredyt denominowany do CHF będzie dla niej najkorzystniejszy i nie była zainteresowana uzyskaniem kredytu na innych warunkach.