Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Również D. B. (2) zeznał, iż nie informował żony o długu wobec K. P. (1) – zważywszy na okoliczności, w jakich doszło do jego powstania, nie budzi wątpliwości to, że zarówno dłużnik, jak i wierzyciel, chcieli zachować całą sprawę w tajemnicy.

(...)sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska.

W spółce obowiązywał regulamin pracy, nakładający na wszystkich pracowników obowiązek ochrony informacji niejawnych i informacji stanowiących tajemnice przedsiębiorstwa. (...)Powód oświadczył, że jako wspólnik, Prezes Zarządu i pracownik Spółki nie przekazywał komukolwiek jakichkolwiek informacji, stanowiących tajemnicę handlową Spółki.

(...)na podstawie danych indywidualnych objętych tajemnicą statystyczną, o której mowa w(...)

(...)z wyłączeniem części niejawnych dotyczących tajemnicy handlowej; w sprawie wykreślenia ze(...)

(...)w postaci wykorzystania informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa powoda dotyczących produktu w(...)ust. 2 porozumienia o zachowaniu tajemnicy informacji poufnych z dnia 16(...)(...)Przed zawarciem umowy w dniu 16 maja 2012 r. strony zawarły porozumienie o zachowaniu tajemnicy wszelkich informacji przekazanych przez powoda(...)(...)W uzasadnieniu swego stanowiska podała, że nie dopuściła się złamania porozumienia o zachowaniu w tajemnicy informacji poufnych, wskutek ujawnienia tychże informacji osobom nieuprawnionym, czy osobom trzecim. (...)Jednakże celem zawarcia tejże klauzuli (odnośnie kary umownej) było dodatkowe obwarowanie karą czynu złamania tajemnicy, co wiązało się z naruszeniem zasad ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, a to naruszenie – co zostało wyżej omówione – nie zostało w ogóle rozpoznane.

Powód miał dobry kontakt z ojcem, powierzał mu swoje tajemnice, mieli wspólne zainteresowania i spędzali ze sobą wolny czas.

Natomiast ksiądz T. S. zasłonił się w oparciu o przepis art. 261 § 2 kpc , tajemnicą spowiedzi, dlatego Sąd pominął te zeznania przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy.