Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Pozwany, korzystając z tej możliwości - mimo zaostrzenia się kryzysu między stronami - bezprawnie naruszył tajemnice korespondencji. (...)U. z 2013 r. poz. 1169 z późn. zm.) przez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że dobra osobiste skarżącego są dostatecznie chronione tajemnicą spowiedzi. (...)W takich okolicznościach W. K. zapoznał się z korespondencją powódki złożoną do akt sprawy bez zgody A. B. , zatem naruszając tajemnice korespondencji. (...)Nie ma wątpliwości, że co do zasady wejście w posiadanie cudzej korespondencji i zapoznanie się z nią bez zgody danej osoby narusza prawo do tajemnicy korespondencji.

(...)oznaczenie towarów lub usług, naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa, nakłanianie do rozwiązania lub(...)

Sąd Okręgowy wskazał, że zgodnie z art. 23 k.c. dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa,(...)

(...)radcy prawnego K. B. z tajemnicy zawodowej, a w konsekwencji zaniechaniu(...)

(...)i majątkowe prawa pokrewne; 8) tajemnice przedsiębiorstwa; 9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

(...)chęci zachowaniu przed nią w tajemnicy przestępnej działalności, a jedynie dlatego, że obawiała się ujęcia przez organy ścigania, miała bowiem małe dzieci, a wcześniej była już karana.

Pozwany niejednokrotnie odmawiał udzielenia informacji powołując się na tajemnicę przedsiębiorstwa. Zarząd wskazywał też, że sama umowa inwestycyjna przewiduje obowiązek zachowania poufności i stanowi tajemnicę handlową i organizacyjną przedsiębiorstwa.

(...)gospodarczej informacje, kontakty handlowe stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa należącego do (...) Spółki(...)(...)M. O. (1) zobowiązana była do zachowania w tajemnicy informacji niejawnych spółki (...) powziętych(...)miała prawo wykorzystywać informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa wyłącznie w działaniach na(...)(...)Oskarżeni R. S. oraz M. P. mieli obowiązek dyskrecji określony najogólniej – w sposób typowy dla tajemnicy służbowej. To oznacza, iż w odniesieniu do dwóch ostatnich oskarżonych brak jest podstaw do przyjęcia, by przyjęli oni na siebie obowiązek nie tylko dyskrecji wobec osób trzecich, ale i niewykorzystywania informacji stanowiących tajemnicę pokrzywdzonej spółki we własnej działalności gospodarczej.